Gisteren bezocht ik voor de zoveelste (7e?) keer in ruim een jaar beeldengalerij Het Depot in Wageningen. Weer verbaasden mijn gezelschap en ik ons over de rijkdom en de schoonheid. Een aansprekend gebouw, smakelijk restaurant en boekwinkel, omlijst door een weelderig arboretum.Open, gastvrij, zelfs gratis toegankelijk. En beelden aanraken, dat mag.
Veel beelden spreken me (nog) niet aan, andere fascineren me zonder dat ik ze mooi vind. Dat is trouwens al heel wat: kunst die op de een of andere manier raakt, voor mijn part door afstotelijkheid. Kunst die koud laat, dat is pas erg.
Momenteel is er een tentoonstelling met houten beelden van Gerhard Lentink die niet alleen uitblonken in vakmanschap, maar enkele raakten me ook bijzonder.
Een mobiele Medusa en een gebogen vrouw alsof ze in een sarcofaag dubbelklapt. Ook was er het rijzige beeld van de dichteres Sappho, omwikkeld door dichtregels uit haar werk, met als slotregel: 'Wat als?'In mijn eerdere blog 'Royaal' sprak ik al mijn grote waardering uit voor dit bijzondere particuliere initiatief. Rijk zijn, maar anderen royaal laten delen in je bezit, dat is wat initiatiefnemer Loek Dijkman via zijn stichting Utopa doet.
In de boekwinkel kocht ik deze keer geen kunstboek, maar een economieboek! Dijkman schreef '50 jaar anders ondernemen' dat dit jaar verscheen.
Ik ben benieuwd naar het verhaal achter onder meer Het Depot. Wat bezielt een ondernemer om zijn vermogen in een stichting te stoppen die leuke, liever gezegd: mooie, dingen voor de mensen doet.
Bladerend door het boek dacht ik al: Dijkman zou vermoedelijk ook een interessante ondernemer zijn geweest voor Coen Verbraak in zijn recente interviewserie voor 'Kijken in de ziel'.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten