Deze dagen word ik heen en weer geslingerd tussen zonnebrand en kachel. Zat ik zondag met thermosokken en de verwarming aan een dik boek te lezen, maandag lag ik met een nog dikker boek in de hangmat in mijn tuin.
Vanmorgen viel de eerste reisbrochure al in de bus met kerst- en nieuwjaarsreizen.
Wageningen biedt zijn vertrouwde zomerse aanblik: weinig jong volk te zien nu de meeste studenten elders vertoeven, er is trouwens helemaal weinig volk te zien. In onze stad oogt het zomers opvallend rustig, om niet te zeggen een tikkeltje desolaat.
Hoewel mijn verstand zegt dat paddenstoelen het hele jaar door kunnen voorkomen, was ik toch lichtelijk geschokt toen ik woensdagavond langs de Diedenweg deze grote elfenbanken zag. Ze zijn prachtig, maar augustus moet nog beginnen!
Tegelijkertijd heb ik elke ochtend een soort lentegevoel: benieuwd naar wat de nieuwe dag weer brengen zal. Mijn agenda is immers helemaal leeg. Niets moet, alles mag. Nog tien dagen om van die ongekende luxe te genieten...