Eind deze maand is het zover: dan verschijnt mijn nieuwe kinderboek.
'Stan in 3D' komt uit in de nieuwe serie 'Het talent van ...' bij uitgeverij Eenvoudig Communiceren. Het boek is voor kinderen van 10+ en heeft het Makkelijk lezen keurmerk.
Van Marlies Verhelst verschijnt dan ook het boek 'In the spotlights'. Voorjaar 2020 komen de volgende boeken uit in de serie, van Simone Arts en Annemarie van den Brink.
In 'Het talent van ...' ontdekken brugklassers hun talent op een bepaald gebied. Hoofdpersoon Stan houdt niet van school, maar hij is wel goed in techniek. Hij komt erachter dat hij met zijn technische talent ook mensen kan helpen die afhankelijk zijn van hulpmiddelen als rollators, rolstoelen en scootmobiels.
Als je de zoekgeschiedenis van mijn computer zou bekijken, vind je veel terug over dat soort hulpmiddelen. Die interesse heeft gelukkig (nog) niet met mijzelf te maken, het was gewoon research voor mijn boek. Ook heb ik een Repair Café en een FabLab bezocht, omdat ik meer wilde weten over 3D printen.
Ik weet wel dat de technische ontwikkelingen snel gaan, maar elke keer verbaas ik me toch weer over hóe snel. Het zal zo'n 10 jaar geleden zijn dat ik in Amsterdam op een bijeenkomst was bij een demonstratie van een 3D printer. Onwaarschijnlijk dat zoiets kon. Het duurde wel tergend lang om iets te zien ontstaan.
Nu kun je al een 3D printer aanschaffen voor thuisgebruik en laatst las ik over een puber die er zelf een gebouwd had.
Fascinerend, vind ik het. In mijn boek ontdekt Stan ook de mogelijkheden van 3D printen en het FabLab.
Wie al een inkijkje wil nemen in 'Stan in 3D', kan hier op de website van Eenvoudig Communiceren de eerste hoofdstukken lezen.
donderdag 21 november 2019
maandag 18 november 2019
Mijn boek 'Vast' in De Weddenschap
Drie boeken lezen in een half jaar tijd. Voor (veel)lezers is het moeilijk voor te stellen hoe groot die opgave is. Dat is het vaak wel voor jongeren, en soms nog lastiger voor leerlingen van het vmbo en praktijkonderwijs.
De leescampagne De Weddenschap daagt die leerlingen uit dat toch te doen. Eind oktober ging De Weddenschap van start en hij duurt tot 30 april 2020.
Drie BN'ers gaan de weddenschap ook aan en zij spelen een belangrijke rol als leescoach. Het zijn singer-songwriter Gerson Main, zangeres Sarah-Jane en model Loiza Lamers.
Zij lezen in die periode elk ook drie boeken en stimuleren jongeren tot lezen. Dat doen ze met filmpjes en optredens voor de leerlingen die meedoen.
Ik ben erg blij dat Sarah-Jane mijn boek 'Vast' heeft uitgekozen. In het introductiefilmpje vertelt ze waarom.
Het boek gaat over Jim van wie de vader in de gevangenis zit en het verscheen bij uitgeverij Eenvoudig Communiceren in de serie Thuisfront. Ik ben erg gehecht aan dit boek. Niet alleen omdat de wereld van gevangenissen en het thema vrijheid mij fascineert.
Maar ook omdat het me aan het hart gaat dat kinderen van gedetineerden keihard worden meegestraft.
Wanneer ik op scholen kom, merk ik dat het onderwerp de leerlingen aanspreekt. Als mijn boek door De Weddenschap een nog grotere rol speelt bij leesbevordering, ben ik daar extra blij om.
De leescoaches van De Weddenschap
Website De Weddenschap
In dit blog lees je meer over 'Vast'
Website uitg. Eenvoudig Communiceren - boek 'Vast'
De leescampagne De Weddenschap daagt die leerlingen uit dat toch te doen. Eind oktober ging De Weddenschap van start en hij duurt tot 30 april 2020.
Drie BN'ers gaan de weddenschap ook aan en zij spelen een belangrijke rol als leescoach. Het zijn singer-songwriter Gerson Main, zangeres Sarah-Jane en model Loiza Lamers.
Zij lezen in die periode elk ook drie boeken en stimuleren jongeren tot lezen. Dat doen ze met filmpjes en optredens voor de leerlingen die meedoen.
Ik ben erg blij dat Sarah-Jane mijn boek 'Vast' heeft uitgekozen. In het introductiefilmpje vertelt ze waarom.
Het boek gaat over Jim van wie de vader in de gevangenis zit en het verscheen bij uitgeverij Eenvoudig Communiceren in de serie Thuisfront. Ik ben erg gehecht aan dit boek. Niet alleen omdat de wereld van gevangenissen en het thema vrijheid mij fascineert.
Maar ook omdat het me aan het hart gaat dat kinderen van gedetineerden keihard worden meegestraft.
Wanneer ik op scholen kom, merk ik dat het onderwerp de leerlingen aanspreekt. Als mijn boek door De Weddenschap een nog grotere rol speelt bij leesbevordering, ben ik daar extra blij om.
De leescoaches van De Weddenschap
Website De Weddenschap
In dit blog lees je meer over 'Vast'
Website uitg. Eenvoudig Communiceren - boek 'Vast'
D, t of dt, wat maakt dat nou uit?
D, t of dt, wat maakt dat nou uit?
Waarom schrijven we niet gewoon zoals we het uitspreken?
Ik ben dyslectisch.
Ze veranderen de spelling telkens weer.
De spellingcontrole haalt die fouten er wel uit.
Daar heb ik ezelsbruggetjes voor.
Al bijna twintig jaar geef ik bedrijfstrainingen zakelijk schrijven. En deze reacties krijg ik vaak te horen als het gaat om de spelling van werkwoordsvormen.
Ik weet dat veel mensen tobben met die spelling.
Je zult mij ook niet horen zeggen dat schrijven gemakkelijk is. Veel is een kwestie van context of van smaak. Dan is het niet per definitie goed of fout.
Maar de spellingregels voor de werkwoorden zijn al sinds mensenheugenis hetzelfde en eenduidig over goed of fout. Dat zullen ze voorlopig ook nog wel blijven.
Je wilt toch dat je tekst op inhoud wordt beoordeeld en dat de lezer niet wordt afgeleid door spelfouten. Spelfouten wekken bovendien de indruk dat je geen zorg hebt besteed aan de rest van je tekst.
En nee, de spellingcontrole haalt fouten in werkwoordsvormen er dus lang niet altijd uit.
Voorbeeld: Hij bepaalt de regels. Hij bepaald de regels. De spellingcontrole zal ook de tweede vorm goedkeuren, want beide vormen bestaan.
Ezelsbruggetjes zijn zeker handig, maar dan moet je wel het juiste ezelsbruggetje hebben. Soms verandert dat namelijk dramatisch wanneer iemand het aan een ander overbrengt.
Voorbeeld: als de laatste letter van de stam niet in het kofschip/fokschaap zit, schrijf je een d. Tja, dan krijg je dus de fout uit het voorbeeld hierboven, want dit ezelsbruggetje stort in bij de tegenwoordige tijd.
Reden te meer om een keer tijd en aandacht te besteden aan de werkwoordspelling. Van die investering heb je nog jarenlang plezier.
Voor de Volksuniversiteit Wageningen geef ik in januari 2020 een korte Opfriscursus Nederlands van 3 bijeenkomsten.
Naast spelling en grammatica besteed ik ook aandacht aan eigentijds formuleren en het schrijven van bondige e-mails.
Hiernaast twee voorbeelden van hoe het niet moet.
Voor de duidelijkheid: dit is geen NT2-cursus voor anderstaligen.
Voor meer informatie en aanmelden: Website Volksuniversiteit Wageningen
Waarom schrijven we niet gewoon zoals we het uitspreken?
Ik ben dyslectisch.
Ze veranderen de spelling telkens weer.
De spellingcontrole haalt die fouten er wel uit.
Daar heb ik ezelsbruggetjes voor.
Al bijna twintig jaar geef ik bedrijfstrainingen zakelijk schrijven. En deze reacties krijg ik vaak te horen als het gaat om de spelling van werkwoordsvormen.
Ik weet dat veel mensen tobben met die spelling.
Je zult mij ook niet horen zeggen dat schrijven gemakkelijk is. Veel is een kwestie van context of van smaak. Dan is het niet per definitie goed of fout.
Maar de spellingregels voor de werkwoorden zijn al sinds mensenheugenis hetzelfde en eenduidig over goed of fout. Dat zullen ze voorlopig ook nog wel blijven.
Je wilt toch dat je tekst op inhoud wordt beoordeeld en dat de lezer niet wordt afgeleid door spelfouten. Spelfouten wekken bovendien de indruk dat je geen zorg hebt besteed aan de rest van je tekst.
En nee, de spellingcontrole haalt fouten in werkwoordsvormen er dus lang niet altijd uit.
Voorbeeld: Hij bepaalt de regels. Hij bepaald de regels. De spellingcontrole zal ook de tweede vorm goedkeuren, want beide vormen bestaan.
Ezelsbruggetjes zijn zeker handig, maar dan moet je wel het juiste ezelsbruggetje hebben. Soms verandert dat namelijk dramatisch wanneer iemand het aan een ander overbrengt.
Voorbeeld: als de laatste letter van de stam niet in het kofschip/fokschaap zit, schrijf je een d. Tja, dan krijg je dus de fout uit het voorbeeld hierboven, want dit ezelsbruggetje stort in bij de tegenwoordige tijd.
Reden te meer om een keer tijd en aandacht te besteden aan de werkwoordspelling. Van die investering heb je nog jarenlang plezier.
Voor de Volksuniversiteit Wageningen geef ik in januari 2020 een korte Opfriscursus Nederlands van 3 bijeenkomsten.
Naast spelling en grammatica besteed ik ook aandacht aan eigentijds formuleren en het schrijven van bondige e-mails.
Hiernaast twee voorbeelden van hoe het niet moet.
Voor de duidelijkheid: dit is geen NT2-cursus voor anderstaligen.
Voor meer informatie en aanmelden: Website Volksuniversiteit Wageningen
donderdag 31 oktober 2019
Op tournee met heimwee
Deze maand ging mijn nieuwe boek 'Op reis met heimwee' de wereld in. Ik schreef er dit blog over op 4 oktober.
In de media verschenen al mooie artikelen. Nu ga ik zelf met mijn heimweeboek op tournee, een bescheiden tourneetje overigens.
'Op reis met heimwee' is mijn 33e boek. Dan tel ik alle boeken mee voor kinderen, jongeren volwassenen.
Maar nooit eerder schreef ik een boek in deze vorm. Het is een combinatie van fictie en non-fictie. Verhalen, gedichten, informatie, tips en journalistieke elementen zoals interviews.
Dit zijn op korte termijn mijn activiteiten rondom dit boek en het thema heimwee.
Presentatie boekwinkel Kniphorst - 3 november
Op zondag 3 november houd ik bij boekwinkel Kniphorst in Wageningen een korte presentatie over mijn boek. Met plezier signeer ik boeken. Ook ga ik graag in gesprek met kinderen en volwassenen over heimwee. Heb je er last van en hoe dan? Of juist niet. Welke tips heb je?
De bijeenkomst bij Kniphorst begint om 15 uur, maar uiteraard is het op deze koopzondag ook mogelijk om later binnen te komen.
Website Kniphorst
Thema-ochtend heimwee Odensehuis Wageningen- 7 november
In het Odensehuis Wageningen begint op donderdag 7 november om 10.30 uur een thema-ochtend over heimwee. Daarbij is iedereen welkom. Sinds een half jaar ben ik in het Odensehuis (voor mensen met beginnende dementie) vakdocent Werken met taal. Ik vertel over mijn boek en hoe het tot stand kwam. Maar vooral ga ik in gesprek met de aanwezigen over heimwee en ook over weggaan en reizen.
De ochtend is gratis toegankelijk. Het is mogelijk om een (gesigneerd) boek te kopen.
Website Odensehuis Wageningen
Cultureel Café Wageningen - 7 november
In het Cultureel Café Wageningen treed ik op met stadsdichter Ivanka de Ruijter. In ons optreden met gedichten ligt het accent op heimwee, verlangen en missen. Terugkerende thema's in ons beider werk.
Het Cultureel Café in café Loburg begint om 20.15 uur en de toegang is gratis.
Website Cultureel Café Wageningen
Signeersessie Boekenbeurs Antwerpen 9 november
Op 9 november signeer ik tussen 13 uur en 14.30 uur in de stand van De Eenhoorn, de uitgeverij van 'Op reis met heimwee' en van andere boeken van mij. De Antwerpse beurs is hét boekenevenement van België waar elk jaar veel publiek op af komt.
Stand 203 van De Eenhoorn is in zaal 2 van Antwerp Expo.
Website Boekenbeurs Antwerpen
In de media verschenen al mooie artikelen. Nu ga ik zelf met mijn heimweeboek op tournee, een bescheiden tourneetje overigens.
'Op reis met heimwee' is mijn 33e boek. Dan tel ik alle boeken mee voor kinderen, jongeren volwassenen.
Maar nooit eerder schreef ik een boek in deze vorm. Het is een combinatie van fictie en non-fictie. Verhalen, gedichten, informatie, tips en journalistieke elementen zoals interviews.
Dit zijn op korte termijn mijn activiteiten rondom dit boek en het thema heimwee.
Presentatie boekwinkel Kniphorst - 3 november
Op zondag 3 november houd ik bij boekwinkel Kniphorst in Wageningen een korte presentatie over mijn boek. Met plezier signeer ik boeken. Ook ga ik graag in gesprek met kinderen en volwassenen over heimwee. Heb je er last van en hoe dan? Of juist niet. Welke tips heb je?
De bijeenkomst bij Kniphorst begint om 15 uur, maar uiteraard is het op deze koopzondag ook mogelijk om later binnen te komen.
Website Kniphorst
Thema-ochtend heimwee Odensehuis Wageningen- 7 november
In het Odensehuis Wageningen begint op donderdag 7 november om 10.30 uur een thema-ochtend over heimwee. Daarbij is iedereen welkom. Sinds een half jaar ben ik in het Odensehuis (voor mensen met beginnende dementie) vakdocent Werken met taal. Ik vertel over mijn boek en hoe het tot stand kwam. Maar vooral ga ik in gesprek met de aanwezigen over heimwee en ook over weggaan en reizen.
De ochtend is gratis toegankelijk. Het is mogelijk om een (gesigneerd) boek te kopen.
Website Odensehuis Wageningen
Cultureel Café Wageningen - 7 november
In het Cultureel Café Wageningen treed ik op met stadsdichter Ivanka de Ruijter. In ons optreden met gedichten ligt het accent op heimwee, verlangen en missen. Terugkerende thema's in ons beider werk.
Het Cultureel Café in café Loburg begint om 20.15 uur en de toegang is gratis.
Website Cultureel Café Wageningen
Signeersessie Boekenbeurs Antwerpen 9 november
Op 9 november signeer ik tussen 13 uur en 14.30 uur in de stand van De Eenhoorn, de uitgeverij van 'Op reis met heimwee' en van andere boeken van mij. De Antwerpse beurs is hét boekenevenement van België waar elk jaar veel publiek op af komt.
Stand 203 van De Eenhoorn is in zaal 2 van Antwerp Expo.
Website Boekenbeurs Antwerpen
maandag 21 oktober 2019
De stad verklankt - Salon Wageningen
Beeldmerk De stad verklankt - Ivanka de Ruijter |
Herman en Finn Groenestein hebben samen met andere muzikanten vijf gedichten op muziek gezet. Gedichten van (stads)dichters: Ivanka de Ruijter, Laurens van der Zee, Martijn Adelmund, Maurice Buehler en ik. We bezingen het landschap, het Spijk, het theater, de haven en de inwoners van Wageningen.
Voor mij als dichter was het al een feest toen ik in een eerdere salon de unplugged versie hoorde van de Haven van Wageningen. Nu is er een prachtig arrangement aan toegevoegd. Telkens als ik luister en nog eens luister naar de opname word ik blij: mijn gedicht heeft een extra dimensie gekregen.
Er zijn plannen voor een cd, maar voor wie nu al benieuwd is: kom zondag naar de Salon Wageningen. Dan zijn onder meer de vijf verklankte gedichten te horen en treden alle dichters op. Het koor Dames en Heren zingt en er is de vaste columnist Henk van Ruitenbeek.
We vinden het fijn dat wethouder Anne Janssen van Cultuur bij de première aanwezig is.
EXTRA SALON OM 12 UUR.
Wegens grote belangstelling is er om 12 uur een extra salon. Reserveren is nodig.
De Salon begint om 15 uur. Bij de toegangsprijs van 10 euro is koffie/thee en heerlijke taart inbegrepen.
Er is een beperkt aantal plaatsen, dus meld van tevoren aan bij: odagerritsma@gmail.com
Meer informatie op de website van de Salon Wageningen
De Salon Wageningen op facebook
vrijdag 4 oktober 2019
Mijn heimweeboek gaat de wereld in
Het is zover: mijn heimweeboek gaat de wereld in.
Mijn nieuwe kinderboek (10+) 'Op reis met heimwee' is net verschenen bij uitgeverij De Eenhoorn.
En het sluit prachtig aan bij het motto Reis mee! van deze Kinderboekenweek. Ik was al lang met het boek bezig voordat dat thema bekend werd.
Eerlijk gezegd ben ik al jaren met het thema Heimwee bezig. Heimwee hoort bij mij. Is het niet bij het weggaan, dan wel bij het thuiskomen. Terugverlangen naar de zee, Nepal, Afrika, maar ook naar mijn geboortestad Weert en mijn familie. Soms zelfs al bij een dagje uit. En toch blijf ik op reis gaan.
Al eerder schreef ik boeken waarin heimwee voorkwam. Maar dit nieuwe boek gaat helemaal over heimwee. Verhalen, gedichten, ervaringen van kinderen en volwassenen, tips en informatieve stukken. Bijvoorbeeld over het verschil tussen hondenheimwee en kattenheimwee. En over de vraag of heimwee in de toekomst verdwijnt door medicijnen of technologische oplossingen. Je kunt ook testen of je een heimweewrak bent.
Een mix van fictie en non-fictie dus.
Dat het geen loodzwaar probleemboek is geworden komt ook door de geweldige tekeningen van Richard Verschraagen.
Heimwee is lastig, weet ik uit eigen ervaring. Maar heimwee is de prijs voor het ontdekken van nieuwe werelden en het verleggen van grenzen. Ik begin heimwee steeds meer als iets positiefs te zien. Er valt immers iets te missen: waardevolle mensen, plekken, verleden, spullen.
Terwijl ik met het boek bezig was en ook nu rond het verschijnen kom ik erachter voor hoeveel kinderen én volwassenen heimwee een rol speelde of nog steeds speelt. Maar er wordt weinig over gepraat. Het lijkt wel of heimwee niet mag. Dat past wel in het maakbaarheidsdenken van tegenwoordig. Geluk heb je zelf in handen en als je je even wat minder voelt, faal je dus blijkbaar.
Ik ben erg blij met dit boek. Ik hoop van harte dat het herkenning biedt, gerust kan stellen, dat je er ook eens om kunt lachen en vooral dat mijn boek aanleiding is om het samen over heimwee te hebben.
Op de website van uitgeverij De Eenhoorn staat meer informatie. Ook krijg je alvast een voorproefje van een aantal pagina's.
Eerder blog over 'Op reis met heimwee'
Interview in dagblad De Limburger 7-10-2019
Artikel De Stad Wageningen 25-9-2019
Interview in dagblad De Limburger 7-10-2019
Artikel De Stad Wageningen 25-9-2019
vrijdag 13 september 2019
De gouden schrijftip
In deze Week van het Schrijven blog 3 over schrijven.
Heb jij De Gouden Tip voor schrijvers, werd me ooit in een interview gevraagd. Tja, als ik die had, haalden mijn boeken al jaren topnoteringen op de bestsellerlijsten.
Maar de gouden tip voor welk doel?
Goede recensies? Hoge verkoopcijfers? Goede waarderingen van de lezers? Ik weet niet wat voor mij het belangrijkste is. Liefst alles tegelijk, maar vaak gaat dat niet vanzelf samen.
Die keer kwam ik spontaan tot een antwoord: schrijf dát boek dat alleen jij kunt schrijven.
Het kinderboek over heimwee ('Op reis met heimwee') dat deze maand verschijnt, is echt een AnnievanGansewinkel-boek door het onderwerp. Een mix van verzonnen verhalen, eigen ervaringen, gedichten én informatieve stukken, waarin de oud-journalist weer even boven komt.
Ook werk ik al een tijdje aan een (auto)biografisch boek onder de werktitel Vrome vrouwen. Dat boek gaat zeker over alleen mijn invalshoek, mijn ervaringen, mijn manier van denken.
En ik verwijs naar mijn blog van 9 september. Met de beperkte jaren die mij statistisch gezien nog resten als schrijver wil ik geen boeken meer schrijven die andere schrijvers net zo goed of beter kunnen schrijven.
Dus voor mezelf heb ik nu nog een aanvulling op mijn eerdere gouden tip: schrijf het boek dat alleen jij kunt en wilt schrijven.
Van 8-15 september 2019 is de Week van het Schrijven met activiteiten in het hele land. Kijk op de website www.schrijvenonline.org
Tip: Blijf ook na de Week van het Schrijven bezig met schrijven. Je kunt je aansluiten bij een schrijfkring. Die zijn door het hele land te vinden. Dat geldt ook voor schrijfcafés.
Of je volgt een schrijfcursus of workshop. Op Schrijvenonline.org vind je een overzicht.
Mijn eigen schrijfcursussen vind je bij Cursussen op mijn website: www.annievangansewinkel.nl
In 2013 schreef ik voor de Week van het Schrijven elke dag een blog over schrijven. Het overzicht met de links vind je hier: https://annievangansewinkel.blogspot.com/2016/09/week-van-het-schrijven-schrijfdokter.html
woensdag 11 september 2019
Laat je verrassen
In deze Week van het Schrijven blog 2 over schrijven.
Laat je verrassen tijdens het schrijven. Dat overkomt mij ook nog vaak. In een periode lang geleden schreef ik een aantal verhalen die over dood en verderf gingen. Ik had er op zeker moment genoeg van dat ik daar automatisch uitkwam zodra ik mijn fantasie de vrije loop gaf. Dus besloot ik mee te doen aan een schrijfwedstrijd. Onderwerp: de geheime tuin. Ha fijn, iets heel anders.
Maar nee hoor, na zes regels bleek die geheime tuin een kerkhof te zijn.
Bij mijn thrillers had ik steeds gewerkt met strakke concepten. Maar de thriller waar ik nu al een poosje mee bezig ben, ben ik zonder plan begonnen. Het gaf me toch wel een vreemd gevoel toen ik over de helft was en nog steeds geen lijk had. Tot op de laatste bladzijden bleef het voor mij spannend. Maar aan het eind had ik dan toch een dode en een dader. Gelukkig, dat staat anders ook zo slordig in een thriller. Maar het boek is nog lang niet af. Door deze merkwaardige manier van werken zit ik nu nog met allerlei losse eindjes.
Vele jaren geleden deed ik mee aan een schrijfwedstrijd over versterving, ook zo’n gezellig onderwerp. Ik wist toen nauwelijks wat het was, maar ik wilde mezelf laten verrassen. Ik won de wedstrijd niet, maar het verhaal leidde uiteindelijk wel tot de monoloog ‘Stillaeve’ (Stilleven). Die heb ik in mijn moedertaal, het dialect van de stad Weert, in een Limburgs theatertourneetje zelf gespeeld. Zonder die wedstrijd was ik nooit tot een monoloog gekomen.
Laat je dus onder het schrijven van verrassen, overvallen desnoods. Aan het begin of tussendoor, ook als je vooraf een opzet hebt gemaakt. Die mag namelijk geen dwangbuis zijn
Maar neem na de eerste versie de touwtjes in handen en maak korte metten met alles en iedereen die je voor de voeten loopt (kill your darlings of sluit ze op voor een volgend verhaal)
Dat wil dus niet zeggen dat je alleen een eind weg kunt fantaseren. Ook de fantasiewereld heeft zijn eigen wetten. Het ontslaat je evenmin van research. Natuurlijk hoef je niet alles zelf mee te maken (ik heb geen moorden gepleegd of een kind gekregen, om maar iets te noemen), maar maak aannemelijk dat het zo had kúnnen gebeuren.
‘Ik laat me verrassen’ wat tegenwoordig een adagium lijkt voor ontspannen in het leven staan, moet geen gemakzucht worden.
Van 8-15 september 2019 is de Week van het Schrijven met activiteiten in het hele land. Kijk op de website www.schrijvenonline.org
Tip: Doe mee aan schrijfwedstrijden. Je oefent je pen, je hebt te maken met een deadline, een maximale omvang en vaak een voorgeschreven thema of onderwerp. Op de website Schrijvenonline vind je bij Wedstrijden een overzicht.
In 2013 schreef ik voor de Week van het Schrijven elke dag een blog over schrijven. Het overzicht met de links vind je hier: https://annievangansewinkel.blogspot.com/2016/09/week-van-het-schrijven-schrijfdokter.html
maandag 9 september 2019
Lees, lees, lees
Het gebeurt regelmatig dat iemand tegen me zegt: ‘Ik wil ook een boek schrijven.’ Moet je doen, zeg ik dan in gedachten. Laat ze alsjeblieft hun droom najagen. Ik ben niet zo beducht voor nog meer concurrentie.
Waarschijnlijk verkijken veel mensen zich op het vak van schrijver, want een vak is het. Het is meer dan ontspannen op een plek mijmeren of je fantasie haar gang laten gaan. Je moet er wel wat voor doen. Schrappen, redigeren, lezen, veel lezen.
Soms zeggen die mensen er nog bij dat ze hun vervelende baan graag inwisselen voor die van schrijver. Waar willen ze dan van leven? Niet elke schrijver, bijna geen zelfs, kan bestaan van louter het schrijven. Maar dat is allemaal sombere praat. Schrijver zijn is immers een prachtig vak. Dat ervaar ik na ongeveer 30 jaar nog steeds.
Toch bekruipt me af en toe de gedachte dat mensen liever willen schrijven dan lezen. ‘Ik wil me niet laten beïnvloeden door andere schrijvers,’ is soms de redenering.
Met lezen breid je je woordenschat uit, je maakt kennis met andere stijlen, beeldspraak en structuur. Taalgevoel moet zich ontwikkelen, moet rijpen. De schrijver moet zich scherpen aan nog betere schrijvers. Als ik een goed boek lees, raak ik niet ontmoedigd. Integendeel, ik word juist gemotiveerder om mijn volgende boek nog beter te maken.
Schrijven is voor mij in al die jaren niet makkelijker geworden. Integendeel. Ik weet des te beter waar het mis kan gaan en hoe nauw het luistert.
Leg ik de lat te hoog? Nee, ik vind het zonde om mijn tijd te verspillen aan ‘Zo moet het maar goed zijn’-werk. Ik wil graag oud worden en zo lang als kan blijven schrijven. Maar ik ga ervan uit dat ik geen 30 schrijversjaren meer voor me heb liggen.
Lees ik dan boeken van andere schrijvers alleen als studiemateriaal? Kan ik nog wel onbevangen lezen?
Jazeker, ik laat me nog altijd meeslepen in een goed boek. Soms ga ik na waar en waarom ik het goed vind, zoals ik omgekeerd ook doe bij boeken die me tegenvallen.
Wil je serieus met schrijven bezig zijn: lees, lees, lees!
Van 8-15 september 2019 is de Week van het Schrijven met activiteiten in het hele land. Kijk op de website www.schrijvenonline.org
Tip: doe eens een schrijfcursus of workshop. Op Schrijvenonline.org vind je een overzicht.
Mijn eigen schrijfcursussen vind je bij Cursussen op mijn website: www.annievangansewinkel.nl
In 2013 schreef ik voor de Week van het Schrijven elke dag een blog over schrijven. Het overzicht met de links vind je hier: https://annievangansewinkel.blogspot.com/2016/09/week-van-het-schrijven-schrijfdokter.html
woensdag 4 september 2019
Thuis en het Roland Holsthuis
In 2009 en 2010 bracht ik een maand door in het schrijvershuis van Roland Holst in Bergen.
Het was heel anders dan mijn thuis in Wageningen. Dat is misschien ook wel een van de redenen dat ik graag werk in een schrijvershuis. Los van de comfortabele en vertrouwde omgeving kom ik tot nieuwe ideeën en werkwijzen.
Het Roland Holsthuis neemt in mijn schrijfverblijven een bijzondere plek in. De kleine villa aan de Nesdijk geeft zich niet heel gemakkelijk gewonnen. Er zweeft nog altijd iets rond van de illustere gasten die Adriaan Roland Holst ontving, de somberte waar hij soms aan leed, en daarna al die schrijvers die elkaar opvolgden sinds het Letterenfonds het huis tot schrijvershuis bestemde. Er is genoten, maar er is ook veel gezwoegd in dat huis. En zelf deed ik dat ook. Je hebt immers maar een maand, dus er moet gewerkt worden.
Het is geen geruststellend huis, het heeft ook wel iets spartaans. De steile trap, de zware deuren, en dan die wonderlijke spiegel in de slaapkamer. Ik weet niet of hij er nog steeds is. Maar er wás iets met die verweerde spiegel.
Tot mijn verbazing lees ik er niets over in het boek 'Thuis' van Pieter Hoexum, dat onlangs verscheen. Hij verbleef ook meerdere malen in het Roland Holsthuis. Het staat zelfs centraal in dit boek met als ondertitel 'Filosofische verkenningen van het alledaagse'.
Omdat ik het huis ken, was het zeker interessant om te lezen. Maar ook om met Pieter Hoexum te verkennen wat nu een thuis-gevoel is.
Onder het lezen opende ik de achterdeur, die eigenlijk voordeur is, liep ik allengs zekerder over de steile trap, stond ik weer in de royale badkamer met de beschutte douche. Zag ik weer de briefjes van een zorgzame beheerdershand. De spiegeling van de terrasdeuren. Voelde ik opnieuw het soms wat unheimische gevoel 's avonds in mijn eentje in dat huis met zoveel historie.
Ik voelde me er thuis en ook weer niet. En dat is mooi, want anders had ik net zo goed thuis kunnen blijven.
Met al die herinneringen in mijn achterhoofd heb ik 'Thuis' van Pieter Hoexum gelezen. In zijn onderzoek naar het begrip Thuis komt hij niet tot een definitief antwoord - gelukkig maar -, zijn zoektocht is al interessant.
In een van de pogingen tot definitie slaat Hoexum de plank mis: 'Home is waar de wifi mij herkent' (illustratie p.104). Maar de wifi herkent mij ook bij vrienden en familie, zelfs in hotels en al die andere plekken waar ik ooit gebruik maakte van de huiswifi.
Al met al was het leuk om dit boek te lezen. Zelf was ik de afgelopen tijd bezig met mijn kinderboek (10+) over heimwee, een pendant van thuis. Deze maand verschijnt 'Op reis met heimwee' bij uitgeverij De Eenhoorn.
Een van de blogs die ik schreef over het Roland Holst Huis
Het was heel anders dan mijn thuis in Wageningen. Dat is misschien ook wel een van de redenen dat ik graag werk in een schrijvershuis. Los van de comfortabele en vertrouwde omgeving kom ik tot nieuwe ideeën en werkwijzen.
Het Roland Holsthuis neemt in mijn schrijfverblijven een bijzondere plek in. De kleine villa aan de Nesdijk geeft zich niet heel gemakkelijk gewonnen. Er zweeft nog altijd iets rond van de illustere gasten die Adriaan Roland Holst ontving, de somberte waar hij soms aan leed, en daarna al die schrijvers die elkaar opvolgden sinds het Letterenfonds het huis tot schrijvershuis bestemde. Er is genoten, maar er is ook veel gezwoegd in dat huis. En zelf deed ik dat ook. Je hebt immers maar een maand, dus er moet gewerkt worden.
Het is geen geruststellend huis, het heeft ook wel iets spartaans. De steile trap, de zware deuren, en dan die wonderlijke spiegel in de slaapkamer. Ik weet niet of hij er nog steeds is. Maar er wás iets met die verweerde spiegel.
Tot mijn verbazing lees ik er niets over in het boek 'Thuis' van Pieter Hoexum, dat onlangs verscheen. Hij verbleef ook meerdere malen in het Roland Holsthuis. Het staat zelfs centraal in dit boek met als ondertitel 'Filosofische verkenningen van het alledaagse'.
Omdat ik het huis ken, was het zeker interessant om te lezen. Maar ook om met Pieter Hoexum te verkennen wat nu een thuis-gevoel is.
Onder het lezen opende ik de achterdeur, die eigenlijk voordeur is, liep ik allengs zekerder over de steile trap, stond ik weer in de royale badkamer met de beschutte douche. Zag ik weer de briefjes van een zorgzame beheerdershand. De spiegeling van de terrasdeuren. Voelde ik opnieuw het soms wat unheimische gevoel 's avonds in mijn eentje in dat huis met zoveel historie.
Ik voelde me er thuis en ook weer niet. En dat is mooi, want anders had ik net zo goed thuis kunnen blijven.
Met al die herinneringen in mijn achterhoofd heb ik 'Thuis' van Pieter Hoexum gelezen. In zijn onderzoek naar het begrip Thuis komt hij niet tot een definitief antwoord - gelukkig maar -, zijn zoektocht is al interessant.
In een van de pogingen tot definitie slaat Hoexum de plank mis: 'Home is waar de wifi mij herkent' (illustratie p.104). Maar de wifi herkent mij ook bij vrienden en familie, zelfs in hotels en al die andere plekken waar ik ooit gebruik maakte van de huiswifi.
Al met al was het leuk om dit boek te lezen. Zelf was ik de afgelopen tijd bezig met mijn kinderboek (10+) over heimwee, een pendant van thuis. Deze maand verschijnt 'Op reis met heimwee' bij uitgeverij De Eenhoorn.
Een van de blogs die ik schreef over het Roland Holst Huis
zondag 1 september 2019
Festival Veenhuizen
Wat was het weer geweldig: Festival Veenhuizen. Niet zomaar een klassiek muziekfestival. Je krijgt er de sfeer en de aansprekende panden van dit bijzondere gevangenisdorp bij, met gisteren als bonus stralend weer. Dat maakte het fietsen van de ene naar de andere locatie extra feestelijk.
Al vele jaren heeft Veenhuizen een bijzondere plek in mijn hart. Die betrokkenheid is alleen maar groter geworden sinds ik er in 2016 drie weken woonde en werkte in de pastorie, die toen schrijvershuis was. Gisteren moest ik natuurlijk ook nog even door de Pastoor Smitslaan fietsen, waar ik in die weken vaak doorheen wandelde. Zoete weemoed.
Veenhuizen is een dorp van contrasten. De twee gevangenissen Norgerhaven en Esserheem maken nog steeds deel uit van het dorpsgezicht. Maar ook veel andere panden bepalen het beeld van het dorp, waar vrijheid en opgesloten zijn sterk verbonden blijven. Dat voel ik vooral telkens als ik langs PI Esserheem fiets.
Klassieke muziek en verhalen staan centraal op het festival. Het was lastig kiezen. Het werd dit jaar: Cellist Leonard Besseling en verteller Nelle Raaphorst, in de cellengang van voormalige gevangenis De Rode Pannen.
Música Temprana speelde en zong oude muziek in de grote rk kerk. In 2016 was ik daar in mijn eentje en bekeek ik gefascineerd de kleurige plafondschildering die Gantzert maakte tijdens zijn periode van detentie.
Huijnen en Hopman op viool en accordeon, een niet voor de hand liggende combinatie. Tussendoor nog even bijpraten met collega Mariët Meester die ook deze keer weer literaire wandelingen op het kerkhof (het Vierde Gesticht) deed. Zij is geboren en getogen in Veenhuizen en schreef er meerdere boeken over. De mooie roman 'Hollands Siberië' bijvoorbeeld gaat over de pastorie en zijn bewoners, met name de pastoor. Mariët was destijds de initiatiefnemer en beheerder van het bezielde schrijvershuis dat helaas moest wijken voor antikraakbeheer.
En passant kreeg ik ook nog een vleug mee van de vrolijke muziek van Jong NBE dat een pop-up concert gaf in de Kunsttuin.
Tot slot van mijn festivaldag luisterde ik naar Caspar Vos (piano) en Mirjam van Hengel die een programma hadden over componist Frederic Mompou. Jammer genoeg had ik geen gelegenheid om nog bij het afsluitende avondconcert bij Coco Maria te zijn.
Veenhuizen is bijzonder en het Festival Veenhuizen past daar helemaal bij. Een ingetogen festival dat nog meer bekendheid verdient (maar zonder dat te veel bezoekers de sfeer aantasten). Als alles goed gaat, komt Veenhuizen met andere Koloniën van Weldadigheid volgend jaar op de Werelderfgoedlijst van Unesco. Veenhuizen heeft met het Festival een extra troef. Erfgoed moet je levend houden.
Dat is nog een hele klus. Deze week kopte de Volkskrant nogal stoer dat Veenhuizen te koop staat, t.e.a.b. Dat was geen nieuws, want er wordt al lang gezocht naar een goede herbestemming voor al die panden die nu nog in het bezit zijn van de Rijksgebouwendienst.
Ik weet er alvast eentje: de pastorie kan een prachtig schrijvershuis worden. Voor mij en een aantal collega's heeft het zijn bestaansrecht al bewezen. Jezelf opsluiten om in vrijheid te schrijven. De paradox van Veenhuizen in literatuur vervat.
Tijdens de concerten binnen heb ik geen foto's gemaakt. Een mooie impressie mét foto's is te vinden op facebook van Festival Veenhuizen: Festival Veenhuizen op facebook
Blog over mijn schrijfverblijf in de pastorie van Veenhuizen
Past. Smitslaan |
Veenhuizen is een dorp van contrasten. De twee gevangenissen Norgerhaven en Esserheem maken nog steeds deel uit van het dorpsgezicht. Maar ook veel andere panden bepalen het beeld van het dorp, waar vrijheid en opgesloten zijn sterk verbonden blijven. Dat voel ik vooral telkens als ik langs PI Esserheem fiets.
PI Esserheem |
Klassieke muziek en verhalen staan centraal op het festival. Het was lastig kiezen. Het werd dit jaar: Cellist Leonard Besseling en verteller Nelle Raaphorst, in de cellengang van voormalige gevangenis De Rode Pannen.
Música Temprana speelde en zong oude muziek in de grote rk kerk. In 2016 was ik daar in mijn eentje en bekeek ik gefascineerd de kleurige plafondschildering die Gantzert maakte tijdens zijn periode van detentie.
Huijnen en Hopman op viool en accordeon, een niet voor de hand liggende combinatie. Tussendoor nog even bijpraten met collega Mariët Meester die ook deze keer weer literaire wandelingen op het kerkhof (het Vierde Gesticht) deed. Zij is geboren en getogen in Veenhuizen en schreef er meerdere boeken over. De mooie roman 'Hollands Siberië' bijvoorbeeld gaat over de pastorie en zijn bewoners, met name de pastoor. Mariët was destijds de initiatiefnemer en beheerder van het bezielde schrijvershuis dat helaas moest wijken voor antikraakbeheer.
En passant kreeg ik ook nog een vleug mee van de vrolijke muziek van Jong NBE dat een pop-up concert gaf in de Kunsttuin.
Tot slot van mijn festivaldag luisterde ik naar Caspar Vos (piano) en Mirjam van Hengel die een programma hadden over componist Frederic Mompou. Jammer genoeg had ik geen gelegenheid om nog bij het afsluitende avondconcert bij Coco Maria te zijn.
Veenhuizen is bijzonder en het Festival Veenhuizen past daar helemaal bij. Een ingetogen festival dat nog meer bekendheid verdient (maar zonder dat te veel bezoekers de sfeer aantasten). Als alles goed gaat, komt Veenhuizen met andere Koloniën van Weldadigheid volgend jaar op de Werelderfgoedlijst van Unesco. Veenhuizen heeft met het Festival een extra troef. Erfgoed moet je levend houden.
Pastorie nu |
Ik weet er alvast eentje: de pastorie kan een prachtig schrijvershuis worden. Voor mij en een aantal collega's heeft het zijn bestaansrecht al bewezen. Jezelf opsluiten om in vrijheid te schrijven. De paradox van Veenhuizen in literatuur vervat.
Blog over mijn schrijfverblijf in de pastorie van Veenhuizen
donderdag 25 juli 2019
Op reis met heimwee
Het is de tijd van vakantie, en soms ook van heimwee. Over dat laatste hebben we het meestal niet. Volwassenen zelden is mijn ervaring, maar ook kinderen hebben een zekere schroom om erover te praten.
Heimwee bij vertrek en soms bijna net zo hard bij thuiskomst. Ik ken dat wankelmoedige, vooruit: ook romantische, gevoel van missen en verlangen. (Het helpt me trouwens als schrijver, maar dat tussen haakjes.)
Ik deed de test en ik ben geen heimweewrak, hoor. De eerlijkheid gebiedt te zeggen dat ik die test wel zelf heb bedacht. Hij staat in mijn nieuwe kinderboek Op reis met heimwee. Een boek vol verhalen, weetjes, tips ... In september verschijnt het bij uitgeverij De Eenhoorn.
Soms heb ik last van heimwee, maar het belemmert me niet om de deur uit te gaan en te reizen. Ik schreef al vaker over heimwee, bijvoorbeeld in mijn prentenboek Logeerbeer. Ook in mijn gedichten of boeken als Stoerewatjeskamp, Papa zonder grenzen en Zeezucht speelt heimwee een rol.
Maar nu is er een heel boek over heimwee. Met ervaringen, verzonnen verhalen en gedichten maar ook met informatieve stukken. Over heimwee vroeger en nu, over hondenheimwee en kattenheimwee en over wat je beter niet kunt zeggen tegen iemand met heimwee. Geen loodzwaar probleemboek maar een praktisch boek waarbij de heerlijk luchtige illustraties van Richard Verschraagen mij in elk geval laten lachen.
Vorige week heb ik de laatste controle van de tekstproeven gedaan voordat het boek naar de drukker ging. Het staat aangekondigd in de nieuwe catalogus (zie afbeelding hierboven) van De Eenhoorn en vanaf september is het te koop en te leen.
Toen ik de afgelopen jaren werkte aan het boek wist ik nog niet dat Reizen dit jaar het thema zou worden van de Kinderboekenweek. Voor de Schrijverscentrale heb ik aan de hand van dit boek een speciaal programma bedacht dat ik op scholen en in bibliotheken breng.
Mijn speciale Kinderboekenweekprogramma vind je hier op de site van de Schrijverscentrale.
Website uitgeverij De Eenhoorn
Heimwee bij vertrek en soms bijna net zo hard bij thuiskomst. Ik ken dat wankelmoedige, vooruit: ook romantische, gevoel van missen en verlangen. (Het helpt me trouwens als schrijver, maar dat tussen haakjes.)
Ik deed de test en ik ben geen heimweewrak, hoor. De eerlijkheid gebiedt te zeggen dat ik die test wel zelf heb bedacht. Hij staat in mijn nieuwe kinderboek Op reis met heimwee. Een boek vol verhalen, weetjes, tips ... In september verschijnt het bij uitgeverij De Eenhoorn.
Soms heb ik last van heimwee, maar het belemmert me niet om de deur uit te gaan en te reizen. Ik schreef al vaker over heimwee, bijvoorbeeld in mijn prentenboek Logeerbeer. Ook in mijn gedichten of boeken als Stoerewatjeskamp, Papa zonder grenzen en Zeezucht speelt heimwee een rol.
Maar nu is er een heel boek over heimwee. Met ervaringen, verzonnen verhalen en gedichten maar ook met informatieve stukken. Over heimwee vroeger en nu, over hondenheimwee en kattenheimwee en over wat je beter niet kunt zeggen tegen iemand met heimwee. Geen loodzwaar probleemboek maar een praktisch boek waarbij de heerlijk luchtige illustraties van Richard Verschraagen mij in elk geval laten lachen.
Vorige week heb ik de laatste controle van de tekstproeven gedaan voordat het boek naar de drukker ging. Het staat aangekondigd in de nieuwe catalogus (zie afbeelding hierboven) van De Eenhoorn en vanaf september is het te koop en te leen.
Toen ik de afgelopen jaren werkte aan het boek wist ik nog niet dat Reizen dit jaar het thema zou worden van de Kinderboekenweek. Voor de Schrijverscentrale heb ik aan de hand van dit boek een speciaal programma bedacht dat ik op scholen en in bibliotheken breng.
Mijn speciale Kinderboekenweekprogramma vind je hier op de site van de Schrijverscentrale.
Website uitgeverij De Eenhoorn
donderdag 11 juli 2019
Schrijfretraite in een kapel
Een schrijfretraite, dat werkt voor mij. Niet alleen in exotische oorden als Spanje of op Curaçao, maar ook gewoon in Nederland.
Mijn schrijfretraites in het Roland Holst Huis in Bergen waren geenszins exotisch maar wel op een bijzondere plek, evenals mijn intense weken in de pastorie van Veenhuizen. Daar lag ook de kiem voor het boek waar ik nu aan werk.
Ik kan thuis altijd goed schrijven. Tuin of balkon, ook prima. Maar bij een schrijfretraite zonder ik me even af uit het gewone leven. Geen afleiding tussendoor, geen praktische klusjes waarmee ik een gebrek aan concentratie kan maskeren.
Vorige week had ik een intensieve schrijfweek in de kapel van het voormalige klooster Sancta Maria in Renkum.
Collega's Raymonde van Santen en Betty van Gelder van het Platform Beroepskunstenaars Wageningen beheren die kapel tijdelijk en ze organiseren er tentoonstellingen. Het koor is per week te huur om te schrijven.
Ik ben bezig met een non-fictieboek, een mix van bio- en autobiografie. De werktitel is 'Vrome vrouwen' en het startpunt is het leven van mijn oudtante die haar hele leven kloosterzuster was. Meer dan 40 jaar woonde en werkte ze in het katholieke bolwerk Rolduc in Kerkrade.
Vorige week maandag toog ik naar de kapel in Renkum met de aantekeningen die ik de afgelopen maanden heb gemaakt, onder meer van mijn verblijf van drie dagen in Rolduc.
Om 9 uur installeerde ik mijn laptop op een schrijftafel boven op het koor. En meteen begon ik te tikken. Uit mijn herinneringen puttend, en af en toe mijn aantekeningen raadplegend. Meestal op een harde kruk, een enkele keer op een klapstoel, mét een kussen. De lunch: doorgaans kort en bruinbrood met kaas. Rond 4 uur 's middags klapte ik de laptop dicht en had ik weer een paar duizend woorden geschreven in opperste concentratie. Zo ging dat vijf dagen achter elkaar. 's Avonds vooral niets bijzonders op het programma en bijtijds naar bed om de volgende ochtend weer energiek mijn bed uit te springen.
Werkelijk uitzicht op buiten had ik niet. Daarvoor zaten de ramen te hoog. Maar achter het ronde venster zag ik het groen van de bomen en daarachter wist ik de wereld. Vaag zoefde het verkeer voorbij op de N225. Binnen heerste stilte.
Een leven in het ritme en de soberheid van het klooster. Ik realiseerde me wel terdege dat het goed was om na vijf dagen weer ten volle terug te keren in het leven. Je wordt er toch een beetje raar van, die eenzelvigheid en dat ingekeerde. Maar het past wel volledig bij het onderwerp van mijn boek en de sfeer van de kapel heeft daar zeker aan bijgedragen.
Nu heb ik vele pagina's geschreven. Een half boek, een kwart? Een eerste versie pas, dat is zeker. Ik heb nog veel te schrijven, research te doen, checks en schrappen en schaven. Maar er ligt een stevig begin.
Ook deze schrijfretraite gaf me weer vleugels.
Wie meer wil weten over het huren van een schrijfplek in de kapel:
Kapelexpo Renkum op Facebook
Mijn schrijfretraites in het Roland Holst Huis in Bergen waren geenszins exotisch maar wel op een bijzondere plek, evenals mijn intense weken in de pastorie van Veenhuizen. Daar lag ook de kiem voor het boek waar ik nu aan werk.
Ik kan thuis altijd goed schrijven. Tuin of balkon, ook prima. Maar bij een schrijfretraite zonder ik me even af uit het gewone leven. Geen afleiding tussendoor, geen praktische klusjes waarmee ik een gebrek aan concentratie kan maskeren.
Vorige week had ik een intensieve schrijfweek in de kapel van het voormalige klooster Sancta Maria in Renkum.
Collega's Raymonde van Santen en Betty van Gelder van het Platform Beroepskunstenaars Wageningen beheren die kapel tijdelijk en ze organiseren er tentoonstellingen. Het koor is per week te huur om te schrijven.
Ik ben bezig met een non-fictieboek, een mix van bio- en autobiografie. De werktitel is 'Vrome vrouwen' en het startpunt is het leven van mijn oudtante die haar hele leven kloosterzuster was. Meer dan 40 jaar woonde en werkte ze in het katholieke bolwerk Rolduc in Kerkrade.
Vorige week maandag toog ik naar de kapel in Renkum met de aantekeningen die ik de afgelopen maanden heb gemaakt, onder meer van mijn verblijf van drie dagen in Rolduc.
Om 9 uur installeerde ik mijn laptop op een schrijftafel boven op het koor. En meteen begon ik te tikken. Uit mijn herinneringen puttend, en af en toe mijn aantekeningen raadplegend. Meestal op een harde kruk, een enkele keer op een klapstoel, mét een kussen. De lunch: doorgaans kort en bruinbrood met kaas. Rond 4 uur 's middags klapte ik de laptop dicht en had ik weer een paar duizend woorden geschreven in opperste concentratie. Zo ging dat vijf dagen achter elkaar. 's Avonds vooral niets bijzonders op het programma en bijtijds naar bed om de volgende ochtend weer energiek mijn bed uit te springen.
Werkelijk uitzicht op buiten had ik niet. Daarvoor zaten de ramen te hoog. Maar achter het ronde venster zag ik het groen van de bomen en daarachter wist ik de wereld. Vaag zoefde het verkeer voorbij op de N225. Binnen heerste stilte.
Een leven in het ritme en de soberheid van het klooster. Ik realiseerde me wel terdege dat het goed was om na vijf dagen weer ten volle terug te keren in het leven. Je wordt er toch een beetje raar van, die eenzelvigheid en dat ingekeerde. Maar het past wel volledig bij het onderwerp van mijn boek en de sfeer van de kapel heeft daar zeker aan bijgedragen.
Nu heb ik vele pagina's geschreven. Een half boek, een kwart? Een eerste versie pas, dat is zeker. Ik heb nog veel te schrijven, research te doen, checks en schrappen en schaven. Maar er ligt een stevig begin.
Ook deze schrijfretraite gaf me weer vleugels.
Wie meer wil weten over het huren van een schrijfplek in de kapel:
Kapelexpo Renkum op Facebook
woensdag 26 juni 2019
Cursus Kinderverhalen schrijven in Wageningen
Het is al ongeveer 20 jaar geleden dat ik voor het eerst de cursus Kinderverhalen schrijven gaf. Destijds aan de huiskamertafel in Wageningen, 6 deelnemers, meer paste niet.
Vervolgens kwam er de schriftelijke variant, voor mensen elders in het land, maar ook in het buitenland. En daarna Kinderverhalen schrijven 2, eveneens online. Die schriftelijke cursussen kun je op elk moment beginnen en in je eigen tempo doen. Dat heeft zo zijn voordelen.
Maar bij een mondelinge cursus leer je ook van medecursisten en word je door de cursusplanning gedwongen (lees: gestimuleerd) je 'huiswerk' te maken binnen 1 of 2 weken.
Dit najaar geef ik voor de Volksuniversiteit Wageningen weer eens de cursus Kinderverhalen schrijven. Overigens komen ook gedichten aan de orde en je kunt een opdracht bv. in liedvorm of als theatertekst uitvoeren.
Hieronder lees je de beknopte cursusinformatie.
Wil je meer weten of wil je je aanmelden, kijk dan op de site van de Volksuniversiteit Wageningen.
Vervolgens kwam er de schriftelijke variant, voor mensen elders in het land, maar ook in het buitenland. En daarna Kinderverhalen schrijven 2, eveneens online. Die schriftelijke cursussen kun je op elk moment beginnen en in je eigen tempo doen. Dat heeft zo zijn voordelen.
Maar bij een mondelinge cursus leer je ook van medecursisten en word je door de cursusplanning gedwongen (lees: gestimuleerd) je 'huiswerk' te maken binnen 1 of 2 weken.
Dit najaar geef ik voor de Volksuniversiteit Wageningen weer eens de cursus Kinderverhalen schrijven. Overigens komen ook gedichten aan de orde en je kunt een opdracht bv. in liedvorm of als theatertekst uitvoeren.
Hieronder lees je de beknopte cursusinformatie.
Wil je meer weten of wil je je aanmelden, kijk dan op de site van de Volksuniversiteit Wageningen.
De cursus Kinderverhalen schrijven is voor volwassenen die verhalen of gedichten willen schrijven voor kinderen en jongeren. In de cursus zitten uiteenlopende schrijfoefeningen, maar ook schrijftechnische onderwerpen, bijvoorbeeld tijdsverloop, structuur en perspectief. Verder komt er onder meer aan bod: op je hurken of uit de hoogte, uiteenlopende genres, boodschap of amuseren.Bij de lessen zitten huiswerkopdrachten die echter niet veel tijd hoeven te kosten. De cursus, bedoeld voor mensen met en zonder schrijfervaring, bestaat uit drie lessen: 1, 8 en 22 oktober 2019 van 9.30-12.00 uur.
donderdag 13 juni 2019
Odensehuis Wageningen, een bijzondere plek
Bij het ouder worden hopen we allemaal dat het ons niet overkomt: dementie. Een ziekte die het geheugen aantast waardoor kennis, vaardigheden en herinneringen zwakker worden of verdwijnen.
Maar dementie en andere geheugenklachten hebben zoveel verschillende verschijningsvormen.
Bij alles wat niet meer kan, is er ook nog veel wat wél kan. Dat heb ik de afgelopen tijd ervaren in het Odensehuis in Wageningen waar ik sinds dit voorjaar workshops geef aan de bezoekers: Werken met taal. Schrijven, maar ook spelen met taal, luisteren naar gedichten en naar elkaars ervaringen. In een rustige sfeer van openheid en vertrouwen, voor mijzelf ook weldadig. Dit is wat er op dit moment is, en het is goed.
In het Odensehuis zijn voor de vaste bezoekers met geheugenklachten of beginnende dementie uiteenlopende activiteiten. Ze kunnen zich bijvoorbeeld bezighouden met muziek, drama, beeldende kunst, qigong, wandelen, tuinieren, fitness, tango, tai chi en excursies.
Het Odensehuis zit in het prachtige voormalige gebouw van Landmeetkunde aan de Hesselink van Suchtelenweg 6. Ruim en licht, met een geweldig uitzicht over de uiterwaarden. Onlangs is het uitgebreid en vernieuwd.
Daarom is er zaterdag 15 juni 2019 een open dag, niet alleen voor buurtbewoners maar ook voor andere belangstellenden.
In de ochtend zijn er onder meer workshops: Kracht van Kunst door Fransje Smit en Werken met taal door mij. Om 10.30 uur is de inloop en opening.
's Middags zijn er onder meer muzikale optredens.
Meer informatie over het Odensehuis op de website
Maar dementie en andere geheugenklachten hebben zoveel verschillende verschijningsvormen.
Bij alles wat niet meer kan, is er ook nog veel wat wél kan. Dat heb ik de afgelopen tijd ervaren in het Odensehuis in Wageningen waar ik sinds dit voorjaar workshops geef aan de bezoekers: Werken met taal. Schrijven, maar ook spelen met taal, luisteren naar gedichten en naar elkaars ervaringen. In een rustige sfeer van openheid en vertrouwen, voor mijzelf ook weldadig. Dit is wat er op dit moment is, en het is goed.
In het Odensehuis zijn voor de vaste bezoekers met geheugenklachten of beginnende dementie uiteenlopende activiteiten. Ze kunnen zich bijvoorbeeld bezighouden met muziek, drama, beeldende kunst, qigong, wandelen, tuinieren, fitness, tango, tai chi en excursies.
Het Odensehuis zit in het prachtige voormalige gebouw van Landmeetkunde aan de Hesselink van Suchtelenweg 6. Ruim en licht, met een geweldig uitzicht over de uiterwaarden. Onlangs is het uitgebreid en vernieuwd.
Daarom is er zaterdag 15 juni 2019 een open dag, niet alleen voor buurtbewoners maar ook voor andere belangstellenden.
In de ochtend zijn er onder meer workshops: Kracht van Kunst door Fransje Smit en Werken met taal door mij. Om 10.30 uur is de inloop en opening.
's Middags zijn er onder meer muzikale optredens.
Meer informatie over het Odensehuis op de website
woensdag 5 juni 2019
Over de Berg 2 - tentoonstelling
Renkum is een fraaie expositieplek rijker. In de voormalige Kapel Sancta Maria aan de Utrechtseweg 131 hebben kunstenaars Betty van Gelder en Raymonde van Santen een expositieruimte ingericht. Kunstenaars kunnen die telkens voor enkele weken huren.
Het Platform Beroepskunstenaars Wageningen heeft voor mei en juni de kapel gehuurd. Zojuist is Over de Berg 1 afgesloten.
Van zaterdag 8 juni tot en met zondag 30 juni vindt Over de Berg 2 plaats. Zelf doe ik ook mee aan Over de Berg 2 samen met mijn Schrijversharten-collega's Laurens van der Zee en Martijn Adelmund.
Wij laten in een ruimtelijk werk zien wat voor ons als schrijvers de inspiratiebronnen zijn. Robbert Kamphuis heeft het geheel vormgegeven.
Er is werk van meer dan 10 Wageningse kunstenaars te zien. De toegang is gratis. Openingstijden, zie flyer.
Meer informatie op de facebookpagina van KAPELexpo
Hieronder enkele foto's van Over de Berg 1
Het Platform Beroepskunstenaars Wageningen heeft voor mei en juni de kapel gehuurd. Zojuist is Over de Berg 1 afgesloten.
Van zaterdag 8 juni tot en met zondag 30 juni vindt Over de Berg 2 plaats. Zelf doe ik ook mee aan Over de Berg 2 samen met mijn Schrijversharten-collega's Laurens van der Zee en Martijn Adelmund.
Wij laten in een ruimtelijk werk zien wat voor ons als schrijvers de inspiratiebronnen zijn. Robbert Kamphuis heeft het geheel vormgegeven.
Er is werk van meer dan 10 Wageningse kunstenaars te zien. De toegang is gratis. Openingstijden, zie flyer.
Meer informatie op de facebookpagina van KAPELexpo
Hieronder enkele foto's van Over de Berg 1
Abonneren op:
Posts (Atom)