Sleutelen aan de structuur

Sinds enkele weken sleutel ik aan de structuur van mijn boek Vrome Vrouwen (werktitel). Dat maakt deel uit van de ingrijpende revisie, ook aan stijl en inhoud, die nog wel enkele maanden zal vergen.
Maar het wordt nu al beter, hoewel ik op dit moment vooral danig geschoven heb met tekstblokken.
In mijn eerdere blog Vrome Vrouwen terug naar de schrijftafel maakte ik de vergelijking met het blokkentorenspel Jenga, beducht dat het verhaal door die ingrepen zou instorten.
De inhoudsopgave van versie IV ben ik te lijf gegaan met een rode stift die alle verplaatsingen aangeeft voor de nieuwe versie. (foto)
Tot dusver is het verhaal ondanks dat schuiven overeind gebleven, al voelt de opzet van werkversie V nog wat wankel. Waar eerst iets stond, is nu een gat. Een hoofdstuk is verdwenen, een ander grotendeels opgedeeld over de andere. In inhoud dubbelt het soms nog, overgangen zijn niet logisch meer. Nieuwe inleidende en verbindende teksten zijn nodig. En daar tussendoor duikt geniepig af en toe de vraag op: is dit nu echt beter?
Toch zie ik nog steeds waar ik met het boek heen wil en ik heb vertrouwen, in het verhaal en in mezelf.

Ooit zat ik op de MMS

Ooit, van 1966-1971 dus ver in de vorige eeuw, zat ik op de MMS Maria Auxiliatrix in Weert. In 1968 bij de invoering van de Mammoetwet ging de school op in scholengemeenschap Philips van Horne. Ik bewaar goede herinneringen aan de school. Het eerste jaar heb ik nog de Ursulinen meegemaakt, directrice mère Michaele en lerares geschiedenis en vormingsles mère Annuntiata, maar bij ons stonden de nonnen vooral bekend als 'Piep en Tip'.
De MMS was een veelzijdige opleiding. Je kon er alle kanten mee uit, alleen gaf zij niet rechtstreeks toegang tot de universiteit zoals gymnasium en HBS.
Op facebook Philips van Horne 50 jaar is ook aandacht voor oud-leerlingen en nu staat er een bericht over mij.
Over toen en over wat er van het MMS-meisje is geworden.

https://www.facebook.com/pvh50/

Vrome Vrouwen terug naar de schrijftafel

Ik ga met mijn boek Vrome Vrouwen terug naar de schrijftafel. De komende maanden zal mijn werk grotendeels in het teken staan van de revisie. Dat wordt dan versie V.
Versie IV is enkele maanden af. Bij stevig herschrijven had ik er  een kwart uitgehaald en daar is het zeker beter van geworden. Inmiddels hebben professionele lezers het gelezen en het van feedback voorzien. Opbouwend, dat wel, maar het is dus nog niet goed genoeg. Ik ben dankbaar voor hun aandacht en ik kan me verplaatsen in hun argumenten die vooral over structuur en stijl gaan.
In mindmaps (zie foto) heb ik de aandachtspunten verkend voor een verbeterplan. Dat begint nu eerst met het hele boek opnieuw doorlezen. Details zijn weggezakt sinds april. Even afstand, ook door vakantie, geeft me weer een frisse blik en energie om opnieuw aan de slag te gaan.

Stijl heeft veel aspecten zoals zintuiglijk schrijven, metaforen, het klassieke schrijfadagium 'Show don't tell', zinslengte en zinsopbouw. Maar er zijn ook minder concrete elementen: het vermogen van de schrijver om de lezer bij het verhaal te betrekken en te houden. Of de lezer zich kan identificeren met personages, thema of tijdsbeeld. Ik ga dus het hele boek ook weer doorlichten op stijl.

Voor de structuur is het meer een kwestie van terug naar de tekentafel. Waar komt wat? Ik denk aan het blokkentorenspel Jenga dat we tijdens onze recente familiedag speelden. Van twee groepen haalt telkens een deelnemer een houten blok onderaan weg en verplaatst dat naar boven. Als de toren omvalt, ben je af met je groep. Ik vond het spannend: inzicht, geduld, opperste concentratie maar ook durf en soms op hoop van zegen. En ondanks een begin van wankelen vertrouwen houden en doorgaan.

Zo zie ik het sleutelen aan de structuur van Vrome Vrouwen ook voor me. Als ik bijvoorbeeld iets uit het einde naar voren plaats, valt er een gat en raakt het verhaal misschien uit evenwicht. En het gaat niet om één maar veel meer aanpassingen en verplaatsingen. Stel je voor dat het hele verhaal in elkaar stort.
Nu heb ik bij meer van mijn boeken forse ingrepen in de structuur gedaan. Maar Vrome vrouwen is mijn omvangrijkste boekproject, mijn meest gecompliceerde én mijn meest persoonlijke. Ik ben het aan mijn Vrome Vrouwen, mijn voorouders en aan mezelf verplicht alles te doen om er het best mogelijke boek van te maken. Met vertrouwen voorwaarts!

Eerdere blogs over Vrome Vrouwen 

Geluid, thema van Uitwaaien Magazine 6

Geluid is het thema van het nieuwe Uitwaaien Magazine dat gisteren in de bibliotheek van Wageningen is gepresenteerd. Aan de 6e editie van Uitwaaien werken uiteenlopende kunstenaars mee, beroeps en amateurs, jong en oud, in disciplines als beeldende kunst, poëzie, muziek, fotografie.

In dit nummer staat ook een gedicht van mij: 'The Boy from Ipanema'.

Het fraai uitgevoerde tijdschrift is gratis te krijgen in bijvoorbeeld de bblthk.

Website Uitwaaien Magazine

'Milou en Suus' geselecteerd voor Vlaamse Leesjury

Mooi nieuws: 'Milou en Suus' is geselecteerd voor de Vlaamse Leesjury. Tussen nu en eind april 2026 lezen honderden of duizenden kinderen de geselecteerde boeken op scholen en in bibliotheken. Aan het eind van het leesjaar stemmen deze juryleden en in mei 2026 worden de winnaars bekend.

Mijn boek - met de prachtige illustraties van Marthe Verhoest, verschenen bij uitgeverij De Eenhoorn - , is een van de 8 genomineerde boeken in leeftijdsgroep 3 (8-10 jaar). Het bevindt zich in goed gezelschap van Vlaamse en Nederlandse schrijvers en illustratoren.
Kinderen en jongeren van 4 tot 18 jaar kunnen als jurylid meelezen en stemmen over in totaal 50 boeken. In de vorige editie deden bijna 20.000 juryleden mee.
Iedereen Leest organiseert de Vlaamse Leesjury: 'De meeste juryleden komen samen in leesgroepen in bibliotheken en scholen om elk boek te bespreken. Vele lezers houden een leesdagboek bij en laten commentaar achter op de site.'

Ik word erg blij van het idee dat jonge juryleden 'Milou en Suus' de komende maanden lezen en bespreken! 

  

Cultuur voor het Klimaat

Op 23 april 2025 is in de bibliotheek van Wageningen een avond vol cultuur voor het klimaat. Klimaatburgemeester Irma Beusink heeft een programma samengesteld van muziek, poëzie, theater en textiele kunst.
Zelf treed ik op met gedichten en een gesproken column.
De avond begint om 19.30 uur en de toegang is gratis.

Meer informatie op de website van de bblthk

Boekenweek: mien modertaal

Vandaag 12 maart begint de Boekenweek en die duurt tot 23 maart. Feestelijk evenement voor lezers en schrijvers. Ik ben erg blij met het thema van dit jaar: je moerstaal. Hoewel ik de meeste boeken in het Nederlands schrijf, is mijn moedertaal het dialect van Weert in Limburg.
De eerste vier jaar van mijn leven heb ik alleen Weerts gehoord en gesproken. En nog altijd spreek ik het, al ben ik meer dan 50 jaar weg uit mijn geboortestad. Ik ben dankbaar voor mijn tweetaligheid die me bindt aan mijn familie, cultuur en geboortegrond. Al tientallen jaren ben ik lid van de Limburgse dialectvereniging Veldeke.

Ook in mijn moedertaal heb ik veel geschreven. Uiteenlopend werk, realiseerde ik me weer toen ik zojuist een aantal boeken uitstalde waaraan ik meewerkte. Verhalen en gedichten in bundels met Weertse en andere Limburgse bijdragen. 

Bijvoorbeeld 'Lèste wäörd', afscheidsteksten voor uitvaarten en 'D'r Her God versjteet óch plat' (Onze Lieve Heer verstaat ook plat). Maar ook mijn puberboek 'Droumers en drammers' (1999) en de monoloog 'Stillaeve' die ik in 2001/2002 tien maal speelde tijdens een theaterfestival in Limburgse zalen.
Grote pleitbezorgers voor schrijven in het dialect zijn Paul Weelen en Luiz Oliveira van uitgeverij TIC en dialectvereniging Veldeke, zeker ook de afdeling Weert. Zij stimuleerden mij om mezelf literair te blijven uiten in mijn moedertaal. Een kroon op mijn werk was in 2013 de Veldeke Literatuurprijs.
Ik vind het moeilijk te definiëren hoe anders ik schrijf in dialect en in Nederlands. Ooit zei ik in een interview spontaan: Nederlands schrijf ik met mijn verstand, dialect met mijn hart.
Daar schuilt wel een waarheid in, denk ik nog altijd.

Deze Boekenweek zijn in het hele land uiteenlopende activiteiten. Laten we bij moedertaal niet alleen denken aan Nederlands. Ons land is nog rijker door al die andere moedertalen. Voor mij betekent mijn tweetaligheid het beste van twee werelden, die niet zonder elkaar kunnen. 

Website Boekenweek 2025