dinsdag 8 september 2020

350.000 km samen

Nooit gedacht dat we het zouden bereiken, mijn trouwe auto en ik. Zaterdag tikte de teller de 350.000 km aan.
Daar deden we samen 24 jaar over, lief en leed deelden we. Nu al huiver ik voor de dag dat het voorbij is, onafwendbaar. Maar ik ben vooral oneindig dankbaar.
Bij het bereiken van de 300.000 km in 2014 schreef ik er dit blog over.

En enkele jaren geleden maakte ik het volgende lofdicht:


O, opel astra station nachtblauw
samen reden we 8 keer de aarde rond
toch kwamen we in decennia
amper over de grens
maar dat lag niet aan jou.

Stevig en ook zacht
als ik brak van weer
een verhuizing, een afscheid
maar ook opgetogen
bij hoopvol begin.

Benzineauto, altijd buiten
fysiek niet vertroeteld
- geestelijk zeer bemind -
transport van struiken, meubels
geliefden, herinneringen.

Niks: van oud vrouwtje geweest,
hoewel, kwestie van tijd.
Steeds meer lijken we op elkaar
geschramd en gebutst
en immer jong van hart.

Ik vrees de dag, iets breekt
af, onherstelbaar. Dan stopt het,
jij en ik. Maar voor altijd
o opel astra station nachtblauw
hou ik van jou.