zondag 31 mei 2015

Geluk voor iedereen

Geluk voor iedereen. In Wageningen is Happiness4all al jaren een trefpunt voor trainers, coaches, hulpverleners en hun cliënten.
De ondertitel luidt: Een plek voor persoonlijke ontwikkeling, samenzijn, plezier, geluk en gezondheid in de regio Wageningen.
Het is een rijk geschakeerd netwerk van loopbaanbegeleiders, therapeuten en healers, met benaderingen vanuit allerlei inspiratiebronnen.
De mensen werken vanuit hun eigen praktijk, maar soms ook in gezamenlijke projecten of in het pand Duivendaal 7. Ook is er jaarlijks een Geluksdag waarbij de deelnemers een groter publiek laten zien wat ze te bieden hebben op het terrein van werk en lichamelijke en geestelijke gezondheid.
Zelf heb ik als schrijfdocent en schrijfcoach ook enkele keren een bijdrage geleverd aan een Geluksdag, door een schrijfworkshop bijvoorbeeld. Dit jaar vindt de Geluksdag plaats op 1 november.
Onlangs verscheen voor de derde keer het jaarlijkse magazine van Happiness4all, nu met het thema Perspectief.
In het tijdschrift staan artikelen over onder meer samenwerken, inspiratie en keerpunten. Ook geeft de kerngroep een inkijkje in de manier van werken.
Een groot aantal betrokkenen bij Happiness4all presenteert zich en die advertorials laten zien hoe veelkleurig het palet is van mensen die zich betrokken voelen bij Happiness4all.
Zelf heb ik ook een halve pagina waarin ik iets zeg over mijn bron en de manier waarop ik mensen kan helpen met hun eigen verhaal.
 
Het magazine is gratis verkrijgbaar in bv. wachtkamers van hulpverleners en de bblthk in Wageningen.

Website Happiness4all 
Eerder blog over een Geluksdag 


dinsdag 26 mei 2015

Ontdek het vrije woord - bloemlezing

Op 5 mei tijdens het Bevrijdingsfestival in Wageningen hadden we met Schrijversharten het taalspel Ontdek het vrije woord.
Mensen konden met een scheepskijker op ontdekking in een woordenlandschap en kozen hun eigen woord.
In een logboek legden ze hun keuze vast en schreven er ook bij waarom dat woord hen raakte. Ik schreef op dit blog al eerder een terugblik. Er ontstonden ook mooie gesprekken en hilarische oneliners.
We genoten als Schrijversharten na van dit evenement, zeker ook toen we de verrassende, sprankelende en openhartige motivaties teruglazen in het logboek.
Bezoekers konden kiezen uit meer dan 100 woorden. Natuurlijk kon op het feest van de vrijheid iemand niet het alleenrecht op een bepaald woord claimen. Voor de statistieken: duidelijk favoriet waren vrijheid en fantasie. Maar ook andere woorden hadden meer liefhebbers: onbevangen, lachen, lentelicht, Europa, Wageningen, dromen, held en poort.
Ook werden woorden gekozen waarvan ik persoonlijk dacht dat ze verweesd zouden achterblijven, zoals: verbetertraject en ervaringsdeskundige.

Een beknopte (anonieme) bloemlezing uit de motivaties:

- weemoed - dit woord brengt een trilling in mijn borst teweeg, het verbindt me met mijn verlangens
- lentelicht - het meest belovende licht dat er is
- fantasie - omdat fantasie alle deuren opent en je mogelijkheden onbeperkt maakt
- goed en fout - het blijft altijd een keuze
- stilte - ...
- vergankelijkheid - omdat een van de weinige dingen die blijven de vergankelijkheid is
- dromen - zonder dromen geen leven
- abdijbier - abdijbier geeft af en toe enige verzoening met de toestand in de wereld, tegen beter weten in
- voorbijgaan - omdat tijd en intensiteit de waarde van voorbijgaan maken!
- kompas - omdat ik goed weet wat ik wil
- goedglaswijn - dat was het eerste woord dat ik ontdekte door de kijker en het was meteen raak
- drenkeling - omdat we allemaal schipbreukelingen zijn aangespoeld op aarde
- veerman - hij brengt ons naar de overkant en dat is ook hier
 

zaterdag 23 mei 2015

Kunst in de cel

Het oogt als een gevangenis, het monumentale gebouw aan het Wolvenplein in Utrecht, en tot december 2014 was het dat ook.
Het ademt ook gevangenis, al biedt het deze weken ruimte voor beeldende kunst, in alle vrijheid gemaakt.
Onder controle heet de expositie die tot en met 31 mei duurt.
Het ruikt ook nog naar gevangenis. Ik merk het meteen als ik de eerste cel binnenloop. Nu klinkt dit als ervaringsdeskundige en dat ben ik zeker niet. Maar voor studie en werk (journalistiek) was ik meermalen in een gevangenis. Bovendien maakte ik afgelopen jaren graag gebruik van De poort gaat open wanneer Justitie gevangenissen in het hele land voor burgers openstelde. Erg jammer dat Justitie daarmee gestopt is, al was het alleen maar om de fabel uit de wereld te helpen dat de gevangenis een hotel is.
Vrijheid, dat is er het sleutelwoord!
Die eerste cel dus gisteren. Meteen herkende ik de geur die ik associeer met achtereenvolgende generaties bewoners vol woede, agressie, angst, verdriet. Het zit voor altijd in de poriën van een cel en ik ruik het.

Een aantal kunstenaars werkte met het thema vrijheid en controle en bracht beklemming op mij over als bezoeker. Het gebouw deed de rest. Bij mijn ronde langs de cellen werd ik telkens weer naar het raam getrokken, wolken, een boom, de luchtplaats, muur met prikkeldraad en daarachter lonkend de vrijheid.
Opgesloten zijn in een cel,  controle kwijtraken, anderen die bepalen wat je doet. Gekmakend, lijkt me.

Het werk van kunstenaar en voetbaltrainer Erik Bosma fascineerde mij. Twee wanden van de cel compleet behangen met A4-tjes van zijn minutieuze trainingsschema's. Bijna dwangmatige controle van een sport in vrijheid.

De cellen zijn maar net verlaten en herinneren nog aan hun bewoners, onder meer in muurteksten zoals in cel 005: Ik ben vrij en nu zit jij.
En: Wie weet niet dat keizers koningen en hertogen allen afstammen van misdadigers en dat hun rijkdom en macht berusten op door misdaad verkregen goederen ...?
Met daarboven het bondige Fuck Wolvenplein. 

Op alle muren van een cel heeft Couzijn van Leeuwen Repeterende nachtmerrie aangebracht. De demonen bespringen je van alle kanten.

Vergeleken daarmee zijn de Schillenbeesten van hem in de voormalige kapel van een aandoenlijke liefheid. En toch, je weet dat het om geplette fruitschillen gaat, maar ze houden iets dierlijks en engs.
Of kun je er de spartelende mens in zien. Platgewalst door het leven.

Verbeelding en werkelijkheid.
Verbeelding in werkelijkheid, de kunst daar in de oude gevangenis aan het Wolvenplein.

Onder controle is nog te zien tot en met 31 mei.
Meer informatie op de site http://www.utrechtdownunder.nl/ 


Fleur Wiersma heeft een fotoserie gemaakt van de gevangenis Wolvenplein, te zien op haar site en op de tentoonstelling.

vrijdag 15 mei 2015

Oases van rust

Ik ben niet dol op Amsterdam, en dat is nog zacht uitgedrukt. Ongetwijfeld sta ik nu hele volksstammen Amsterdammers en import-Amsterdammers op hun tenen. Als ze me hooghartig 'provinciaaltje' toesissen, mag dat, al zijn er ook grote steden waar ik van houd: Utrecht bijvoorbeeld, of groter nog Parijs.
Als ik in Amsterdam moet zijn voor afspraak of vergadering, doe ik heus wel eens mijn best om er langer te blijven dan nodig is. Maar meestal haast ik me zo snel als maar kan terug naar het Centraal Station.
Tegenwoordig loop ik met een grote bocht om het afgrijselijke Damrak heen, waar je struikelt over toeristen die zeulend met koffers onze hoofdstad binnentrekken.

In menige zelfanalyse heb ik nog steeds niet kunnen ontdekken wat me zo tegenstaat in Amsterdam. De hoofdstedelijke arrogantie (toch het minderwaardigheidscomplex van de provinciaal misschien?), de rommel op straat, het alom aanwezige verkeer?

Ik besloot nog eenmaal mijn best te doen om een beetje van Amsterdam te leren houden en meldde me aan bij de Vrije Academie voor de hofjeswandeling in de Jordaan.
Ik was nog nooit in de Jordaan geweest en het werd een aangename kennismaking vandaag. Goede gids, zonnige dag en vooral ook oases van rust waarin ik even vergat dat ik in Amsterdam was.
 
Interessant om te horen over de hofjes uit verschillende periodes voor verschillende doelgroepen, strikt naar religie bijvoorbeeld. Over de ontwikkeling van de Jordaan, die van arbeiderswijk via verpauperde buurt inmiddels aardig aan het veryuppen is.

We zagen onder meer het Andrieshofje, het Pieter Jansz Suyckerhoff-hofje en het hofje in de Kartuizerstraat. Daartegenover ligt een grote speeltuin, die gevestigd is op macabere historie. Nog steeds zit in de ondergrond het massagraf van pestslachtoffers uit de zeventiende eeuw.

Als ik in Amsterdam zou móeten wonen, dan het liefst in zo'n hofje. Tegenwoordig hoef je geen ongehuwde joffer meer te zijn, er zijn ook gemengde hofjes.

Jaren geleden leek me dat al een goede oplossing voor mijn oude dag: een woongroep voor ouderen. Met een fraaie binnentuin toe.
De sociale controle lijkt me in zo'n hofje wel een minpunt en ook moet ik er niet aan denken dat elke dag groepen toeristen je binnentuin in komen schuiven.
Maar ik ben wel blij dat ik vandaag die gelegenheid kreeg. Toch ben ik bang dat het niet echt geholpen heeft om een beetje van Amsterdam te gaan houden.

zondag 10 mei 2015

Ontdek het vrije woord - terugblik

Woorden, we hebben er de mond vol van. Maar op 5 mei stonden we er weer eens bij stil. De vrijheid van het woord, de zeggingskracht en soms ook het tekortschieten van woorden.
Met Schrijversharten - het collectief van Laurens van der Zee, Martijn Adelmund en ik - hadden we een publieksactiviteit op het Bevrijdingsfestival in Wageningen.
The making of - Laurens
Laurens van de Zee is de bedenker van 'Ontdek het vrije woord' en aan dat taalspel beleefden we op 5 mei veel plezier. Ondanks een aanval van noodweer hielden de woorden ferm stand.
Bezoekers konden het landschap met meer dan honderd uiteenlopende woorden verkennen door een scheepskijker. Hun favoriete woord kozen ze uit en ze plantten er een vlaggetje bij met hun naam. In een logboek noteerden ze hun ontdekking en motiveerden waarom ze juist dat woord kozen. Als formeel bewijs kregen ze een certificaat mee met hun gekozen woord.
Overigens hield een keuze niet het alleenrecht in: woorden zijn immers van iedereen. Misschien maken we met Schrijversharten nog een (geanonimiseerde) bloemlezing van de gekozen woorden en vooral de motivatie.
Uit mijn hoofd citeer ik er enkele.
Vergankelijkheid - omdat vergankelijkheid het enige is dat blijft
Stilte - omdat ...
Vrijheid werd vaak gekozen en ook Wageningen was populair. Maar ook lekkerding kreeg een 'eigenaar' en zelfs verbetertraject. Bij de opbouw staarde ik naar dat woord. Wat een afgrijselijk woord en dat moest ik dan planten tussen prachtige woorden als deemoed, weemoed, herinnering, vertwijfeling? Maar ik bedacht dat toch ook dat woord een plaats verdiende in het landschap.
Certificaten in verwarring
Mooi om te zien dat ieder zijn eigen redenen, gevoelens of associaties heeft bij een woord. Zowel volwassenen als kinderen deden serieus én luchtig mee aan 'Ontdek het vrije woord'.

Aan het eind van de dag had ik mijn keuze nog niet gemaakt. Ik twijfelde tussen moersleutel (kleine hommage aan mijn vader die automonteur was) of zangvereniging. Zo'n oubollig woord en ik vond het sneu als niemand het zou kiezen. Bovendien is het zo heerlijk om samen te zingen. Met of zonder woorden.

De volgende openbare activiteit van Schrijversharten is op 28 juni tijdens het Leeffestival in Wageningen

Schrijversharten is eveneens te vinden op facebook Ook daar staat een foto-impressie van Ontdek het vrije woord.

woensdag 6 mei 2015

Proef Wageningen

Toen ik vorig jaar hoorde van plannen om een glossy uit te brengen over Wageningen had ik eerlijk gezegd wel wat twijfels. Glossy en Wageningen, voor mijn gevoel paste dat niet erg bij elkaar. In Wageningen kan veel, bijna alles zelfs, maar uitspatten in luxe en hedonisme?
Dat is wat me waarschijnlijk ook zo bevalt aan de stad. Ik kan hier in mijn oudste kloffie rondlopen zonder dat iemand er iets van vindt. Zou het overigens anders zijn wanneer ik in een elegante deux-pièces zou paraderen?
Misschien niet. De doorsnee Wageninger is daar helemaal niet zo mee bezig.

Mijn twijfels verdwenen totaal bij het verschijnen van het eerste nummer vorig najaar. Zoveel smakelijks op elk gebied heeft de stad te bieden en dat spetterde van de pagina's.
Dat geldt ook weer voor nummer 2 dat vorige week verscheen. Natuur, cultuur, goed eten, sport en spel, architectuur en bedrijvigheid, vaak wel met dat Wagenings accent van groen en verantwoord. Het magazine maakt echter opnieuw duidelijk dat zoiets op een aantrekkelijke en toegankelijke manier kan.
Mijn complimenten voor de initiatiefnemers en makers Laura van den Biggelaar en Kees Stap.
Proef Wageningen is gratis te verkrijgen bij onder meer culturele instellingen en winkels. Bovendien is het blad online te lezen via de website van Proef Wageningen.
Op 8 en 9 mei is het ook verkrijgbaar in de pop-upwinkel van Proef Wageningen,  Hoogstraat 15.

Extra leuk: in deze editie is veel aandacht voor Schrijversharten, het schrijverscollectief van Laurens van der Zee, Martijn Adelmund en ikzelf.
In de nieuwsrubriek op p. 6, 'Stadsgedicht' van Martijn op p. 29. Op p. 58 laat een grote foto de voorbereidingen zien voor het Leeffestival op 28 juni. De medewerkers zijn druk bezig met de letters die Schrijversharten daar inzet voor het anagramspel. Ik kijk er nu al naar uit.
En tot slot onze bijdrage aan de like&win-actie op facebook. In juni kunnen volgers van Proef Wageningen op facebook een uniek en gesigneerd boekenpakket winnen van Schrijversharten.

vrijdag 1 mei 2015

Ontredderd Nepal

Landen in oorlog betekent mensen in nood en natuurlijk raakt me dat. Meer dan eens besef ik hoe gezegend ik ben dat mijn wieg stond in een stabiele omgeving en dat ik in het vrije westen woon.
Bij (natuur)rampen is het besef sterker dat veel afhangt van op welk moment je precies op welke plek bent. En als je ooit zelf op een plek bent geweest waar een ramp plaatsvindt, raakt dat nog sterker.

Nepal nu bijvoorbeeld. Goede vrienden waren net 10 dagen voor de aardbeving terug in Nederland na een trekking waaraan ik ook graag had deelgenomen. Zoals ik ook in 2010 (Annapurna) en 2012 (Mustang) had gedaan. Onvergetelijke reizen. Ik heb de kinderen, volwassenen, landschappen en monumenten nog scherp op mijn netvlies staan.

Ik volg de berichtgeving en vraag me af: hoe zou het met dat vrolijke jongetje in Marpha zijn, de oude Tibetaanse vrouw in Jomson die Om Mani Padme Hum met mij reciteerde, de sjouwers die zich met zwaarbelaste schouders bijna lichtvoetig over de steile bergpaden repten, de stoepa van Bouddhanath, de monumenten in Bhaktapur, de bibliotheek in Lo Manthang.
En hoe gaat het met al die mensen die ik passeerde, die me vriendelijk bescheiden toelachten, die me hielpen?
Bijna 5000 scholen zijn naar schatting verwoest. En dat in een land dat zelfs de grootste moeite heeft om van de status minst ontwikkeld land naar ontwikkelingsland te komen. De belangrijkste manieren om daar te komen zijn: onderwijs, onderwijs, onderwijs.
Het gaat uiteraard niet alleen om schoolgebouwen. Als kinderen hard nodig zijn om bij te dragen aan het gezinsinkomen, kunnen ze niet of niet lang genoeg naar school.
Gezinnen zijn in Nepal toch al ontwricht. Vaders werken in de Arabische Golfstaten of trekken naar Kathmandu in de hoop op werk. Moeders, kinderen en ouderen blijven achter op het platteland, waar het bestaan ook vaak hard en karig is.
Maar wat heb ik er bij de mensen een enorme veerkracht gezien en een goedmoedig vertrouwen, wellicht versterkt door hun geloof.
De mensen in Nepal verdienen, zeker nu, onze aandacht en steun.

NL helpt Nepal http://giro555.nl/