vrijdag 30 december 2016

Kwaadschiks

Goedschiks of kwaadschiks. Nou, in het leven van Nico Dorlas gebeurt zowat alles kwaadschiks. Dorlas is het hoofdpersonage in Kwaadschiks, de nieuwe roman van A.F.Th. van der Heijden, deel 6 van zijn mega-cyclus De Tandeloze Tijd.
Bij Van der Heijden is alles mega. De omvang van zijn boeken, het exuberante taalgebruik, de vele personages.
Ik hou niet eens van dikke boeken. En toch las ik deze Van der Heijden, maar liefst 1280 pagina's binnen 5 dagen uit. Meegesleept, zoals ook in zijn eerdere boeken. Ik ben geen hardcore fan van geweld in boeken en van uitvoerige beschrijvingen. Ook dit nieuwe boek tartte weer mijn leesvoorkeuren.
Als lezer wil ik de hoofdpersonages aardig vinden, me kunnen vereenzelvigen. Maar dat lukt bij Nico Dorlas met geen mogelijkheid. Even, bijna, als ik de kwetsbare puber zie die verleid wordt door de minnares van zijn vader. Maar later neemt hij excessief wraak.
Dorlas wappert verontschuldigend met een eerdere diagnose uit het Pieter Baan Centrum: hij is immers een theatrale narcist. Van der Heijden is als schrijver in de huid gekropen van dat onsympathieke personage die zichzelf als het middelpunt van de wereld ziet.
Geen enkele zelfreflectie heeft hij bij zijn eigen aandeel in het kwaad. Hij ziet zichzelf als held. Tegen het eind blijkt hij slechts een enorme loser te zijn die anderen meesleept in zijn val. Niets van al zijn plannen lukt. Brengt hem dat dan tot inkeer? Geenszins.
Hij blijft hopen op gratie, zodat hij daarna zijn boze plan eindelijk goed tot uitvoer kan brengen.
Van der Heijden dwingt bij mij bewondering af. Hij bouwt autonoom en eigenzinnig aan een oeuvre. Hij durft groot te denken, én hij voert zijn schrijfplannen nog uit ook.
Is er dan niets negatiefs te zeggen over het boek?
De schrijver maakt nergens aannemelijk waarom die vrouwen allemaal op Dorlas vielen, en vooral waarom ze bij hem bleven? Maar dat is vaak de crux bij huiselijk geweld.
Er was een fragment in het café waarbij een personage iets doorvertelt (was het Quist, Staf of Albert?) wat hij volgens mij niet gehoord kon hebben. Ik wilde terugbladeren, om de schrijver te betrappen op een fout. Had hij even het overzicht verloren in die veelheid van zijn boeken, personages en gebeurtenissen? Mijn reactie was echter vrijwel meteen: ach, laat maar. Het maakt niet uit. Normaal vind ik inconsistentie en ongeloofwaardigheid storende fouten van een schrijver, die daarvoor ook niet behoed is door een strenge redacteur.
Heel even zakte het verhaal voor mij in toen de rechercheurs Dorlas bijpraatten over wat er is gebeurd, terwijl je dat als lezer al lang weet. Maar hoeveel bladzijden had dat gescheeld? 10, 20 misschien.
En het laatste hoofdstuk als een soort epiloog. Tikkeltje mwah. Dat heeft dit boek niet nodig.

Het zij A.F.Th. van der Heijden allemaal vergeven.
Als je zo'n lezerservaring kunt opwekken, ben je een groot schrijver. 

zaterdag 10 december 2016

Niemand is een eiland

Niemand is een eiland, dat is de prachtige titel van een bijzondere middag op zondag 18 december in de bibliotheek van Wageningen.
Petra Sips van De Plek nam enkele jaren geleden het initiatief voor de bijeenkomsten met als ondertitel 'Poëzie van leven en dood'
Schrijvers uit Wageningen en omgeving laten hun licht schijnen over het thema. Ook is er bandoneonmuziek van Marc Constandse.

Vorig jaar nam ik deel aan de bijeenkomst die toen als titel had Spreken van verlangen. Er was een ingetogen en intense sfeer.
Ook dit jaar werk ik graag mee en laat mijn gedichten en een beschouwing horen over leven en dood.
De andere schrijvers en dichters zijn: Laurens van der Zee, Martinus de Kam, Bobje Goudsmit, Peter Abspoel, Ruud Verwaal, Paul Dunki Jacobs, Wijnand Steemers, Nelleke Zandwijk.

Zondag 18 december 15 uur in bblthk Wageningen - toegang 3 euro

Niemand is een eiland - bblthk 18 dec. 2016 

Website De Plek

Voorproefje van boek 'Vast'

In maart 2017 komt mijn nieuwe jongerenboek 'Vast' uit, maar ik kan nu al een voorproefje laten zien: het omslag.
De titel wordt dus 'Vast'. Eerder schreef ik over de wedstrijd die de uitgeverij uitschreef om een titel voor het boek te bedenken. Na rijp beraad is het toch mijn werktitel 'Vast' geworden.
Het wordt mijn vierde boek in de serie Thuisfront, die uitgeverij Eenvoudig Communiceren uitbrengt voor jongeren die moeite hebben met lezen. In 2010 verscheen 'Zat', in 2014 'Vreemdgaan' en in 2015 'Sleutelen'.
Bij mijn bezoeken aan vmbo's en praktijkscholen merk ik dat de boeken goed vallen. De afgelopen maanden bracht ik ook 'Vast' al ter sprake en het onderwerp boeit de leerlingen. Het gaat over Jim van wie de vader in de gevangenis zit. Eerst wil hij niets meer van zijn vader weten. Maar het blijft toch zijn vader.
Voor mijn boek bezocht ik onder meer gevangenis Esserheem in Veenhuizen waar ik op een vader-kinddag was. Het is belangrijk dat kinderen contact kunnen houden met hun gedetineerde ouder.
Op de website van de uitgeverij staat een interview met mij over hoe ik op het idee kwam voor dit boek en hoe ik het schreef.

Website uitgeverij Eenvoudig Communiceren 

donderdag 8 december 2016

Nieuw in het cursusaanbod

Hij is er: mijn nieuwe schrijfcursus Creatief schrijven voor Etadoro!

In een goede samenwerking met cursusinstituut Etadoro is deze multimediale cursus de afgelopen maanden tot stand gekomen.
Bij elk van de zes lessen zit een video waarin ik de onderwerpen van de les belicht. De vijf zintuigen komen aan de orde, omdat die voor schrijven ook zo belangrijk zijn. Daarnaast zitten er in elke les schrijftechnische onderwerpen als perspectief, rijm en ritme, de tijd en schrijven = schrappen.
Ook heb ik het over praktische zaken rond schrijven zoals: waar en wanneer schrijf je?
Bij elk les hoort theorie die cursisten van de website kunnen downloaden, maar ze kunnen ook het boek aanschaffen. Er zijn schrijfoefeningen, reflectieopdrachten en per les is er een eindopdracht. Voor wie dat wil, is er de optie tot individuele feedback. Bovendien is er telkens een quiz om kennis en inzicht te toetsen.

Een deel van de inhoud heeft zijn waarde bewezen in de mondelinge en online schrijfcursussen die ik al meer dan 15 jaar geef. Maar voor deze cursusvorm van blended learning heb ik materiaal bewerkt, geschrapt en toegevoegd. Ik vind het ook fijn om zelf weer nieuwe mogelijkheden te ontdekken van online leren en de toepassing van beeld en geluid.

De cursus is te bestellen via de website van Etadoro
Eerst meer weten over de cursus? Bekijk dan de trailer.
Nog meer weten? Download dan meteen de gratis proefles en bekijk de video van les 1. 
Speciale actie: Tijdelijk is bij aanmelding het cursusboek gratis.


Eerder blog over de schrijfcursus voor Etadoro

woensdag 7 december 2016

De kinderen van Juf Kiet

Iedereen die hart heeft voor onderwijs, iedereen die hart heeft voor kinderen, zou de film moeten zien. De documentaire De kinderen van Juf Kiet draait momenteel in een aantal bioscopen.
En ja, ook iedereen die vluchtelingen lichtvaardig bestempelt tot gelukszoekers. Voor de vluchtelingenkinderen in de klas van Juf Kiet is 's nachts goed slapen al een geluk. Leven zonder angst.
Jorj uit Syrië spreekt nog nauwelijks Nederlands, maar maakt wel duidelijk hoe de angst bezit van hem nam. En nog slaapt hij slecht in het veilige Nederland.
Juf Kiet lijkt streng: de kinderen moeten vanaf dag 1 Nederlands praten. Maar het is de sleutel tot integratie. Ze maakt duidelijk wat belangrijke waarden op school zijn: samen leren en spelen, met de nadruk op samen.
Je ziet de kinderen langzaam hun weg vinden op school, in een nieuw land met een andere cultuur.
Wat je aandacht geeft, groeit. Dat zou het motto van Juf Kiet kunnen zijn. Ze gaat uit van vertrouwen en beloont wat goed gaat. Maar ze benoemt het ook als ze teleurgesteld is in een leerling.
Je ziet het meisje Haya verzachten, omdat ze telkens een nieuwe kans krijgt om het beter te doen.

De filmers Peter en Petra Lataster hebben de tijd genomen om de kinderen en Juf Kiet te filmen op hun school in het Brabantse Hapert. Ze brengen de kwetsbaarheid, maar ook de veerkracht van de kinderen heel dichtbij. Dappere kinderen, die het beste onderwijs verdienen. Net als alle kinderen trouwens.
Door de duidelijkheid heen - noem het soms streng - zie je de warmte en de compassie van Juf Kiet. Ogenschijnlijk onvermoeibaar, jaar in, jaar uit.
Maar er zijn veel meer leerkrachten als Juf Kiet. Meesters en juffen, met oog voor de individuele leerling ondanks soms te grote klassen. Ik zie de film dan ook als een hommage aan hen allemaal.
Die leerkrachten leggen stevige fundamenten voor onze maatschappij in de toekomst. De basis daarvoor is immers onderwijs, onderwijs, onderwijs.

Facebook - De kinderen van Juf Kiet