dinsdag 27 maart 2012

Toekomst

Boekwinkels hebben het niet gemakkelijk, kranten evenmin. Schrijvers hebben soms ook sombere gedachten over hun bestaan, maar ik wil mijn leven niet verzuren door zwartkijkerij.
Niets nieuws, blijkt als ik in een oud schrijfboek lees wat ik in maart 1995 optekende, toen ik mijn tijd nog verdeelde tussen schrijverschap en journalistiek:

Toekomst

Ik ben journaliste
Ik word schrijfster
Maar kranten worden digitaal
Boeken raken in onbruik
of verzuren.
Waar is mijn toekomst?

vrijdag 23 maart 2012

Oud nieuw

Zojuist werd ik in mijn tuin verblijd met de kwaak van de eerste kikker van het jaar.
Gelukkig, er is nog nieuw leven mogelijk in mijn vijver, waaruit ik na de dooi zeker negen dode kikkers heb geborgen. Altijd een droevig en onappetijtelijk klusje. Maar dat is weer vergeten, nu deze kikker reikhalzend uitkijkt naar de nabije toekomst. Zoals ikzelf in dit mooie voorjaarsweer.
Toch is er niets nieuws onder de zon. Vandaag precies 12 jaar geleden, schreef ik:

Gisteren de eerste kikkerdril
vandaag de eerste
blote bouwvakkersbast.
Het kan niet op!
Het voorjaar is nu echt begonnen.

Alles nieuw, behalve dit weblog de eerstkomende tijd. Ik hou me voorlopig even met andere aangename zaken bezig. Toch verschijnen er van tijd tot tijd op dit blog gedichten of gedachten, al eerder opgetekend maar soms nog steeds actueel.

maandag 19 maart 2012

Heldere hemel (2)

Boven het strand van Egmond was gisteren overigens geen heldere hemel. Dankzij die meteorologische tegenvaller was het er onzondags rustig. Halverwege Egmond en Bergen aan Zee was het zelfs zo verlaten dat ik even het idee kreeg dat ik iets had gemist. Waar was iedereen? Gealarmeerd door een ramptijding: iedereen binnenblijven, ramen en deuren gesloten? 
Haarnetje, sluier, waszakje,
 prinsessenjurk uit verkleedkist?
Hoe dan ook: hoe komt het in zee?
Ik hou wel van een vrijwel desolaat strand. Alleen de zee en ik, en vooruit, nog een enkeling.

Er waren anders wel volop sporen van menselijke aanwezigheid. Ineens realiseerde ik me dat ik deze keer geen foto's maakte van biologische strandschatten, maar slechts van wat de mens allemaal uit zijn handen had laten vallen. Ik vroeg me weer geïntrigeerd af waar al die op drift geraakte aanspoelsels vandaan kwamen.


Gisteren was het thema Lapjesdag. Opmerkelijk veel lappen bleken aangespoeld.

Vreemde ervaring: een lap met een knoopje krijgt ineens iets menselijks.



Vlakbij Egmond lagen langs de vloedlijn snijbloemrestanten van boeketten. Bordeauxrode en gele ontsteelde kroonbladeren, siergroen, maar ook een enkele complete bloem. In hun nabijheid lag op een paar plaatsen cellofaan met slingers, wellicht verpakkingsmateriaal van de voorheen boeketten.
Aangespoeld na asverstrooiingen op zee of eerbetoon bij een zeemansgraf?
Haal dan voortaan vóór het 'een twee drie in godsnaam' de plastic folie eraf!

Liever wil ik dit blog niet eindigen in zwartkijkerij, maar waarom moest ik nou toch aan de EK denken bij deze ontplofte voetbaldroom?

zondag 18 maart 2012

Heldere hemel

Toen ik vanmorgen om 9.12 uur met mijn gratis treinkaartje, vermomd als 'Heldere hemel' van Tom Lanoye, op station Ede-Wageningen in de trein stapte, kon ik nog net een staanplaats vinden bij een van de ingangen. Zo vroeg al, zo druk op een zondag.
'Veel boekenliefhebbers', veronderstelde een mede-reizigster. Er vielen inderdaad heel wat exemplaren van het boekenweekgeschenk te bespeuren. Als schrijver en optimist grijp ik graag strohalmpjes vast, maar ik vermoed dat - zoals ook voor mijzelf - leeslust een gelegenheidscombinatie was aangegaan met Hollandse koopjesjacht.
Het was zo druk dat de conducteur een dringend verzoek omriep om toch vooral het balkon achter de machinist vrij te houden. De strekking van de boodschap was: als er wat gebeurt, moet de machinist een vluchtweg hebben.
Die dienstmededeling bracht mij danig in verwarring. Wie zou dan de trein moeten besturen? Ik dacht aan een vliegtuig waar de piloot de cockpit uit zou vluchten.
En daarmee zat ik ineens vól in het boek van Tom Lanoye, waar de piloot van een Mig zich met de schietstoel in veiligheid brengt en het toestel boven Belgisch grondgebied een ongeleid en destructief projectiel wordt.
Een goed boek trouwens dat in een soort mozaïek-constructie laat zien hoe de uiteenlopende levens van een aantal mensen door een fatale gebeurtenis worden verbonden.
Soepel geschreven met oog voor detail, ironie en psychologisch inzicht.

Website Tom Lanoye 

Dag zee

Twitblog:

Even 'mijn' zee in Egmond gegroet, en getraind (0.0 m NAP). Nepal is prachtig, maar heeft een groot nadeel: het ligt verder dan ver weg van de zee. # vandaag mede mogelijk gemaakt door NS en CPNB

http://www.boekenweek.nl/

donderdag 15 maart 2012

Feestje

In augustus verschijnt de vijfde editie van Querido's Poëziespektakel, een bundel met 150 gedichten van 85 dichters. En er komt ook een gedicht van mij in!
Vandaag ontving ik dat feestelijke bericht. De bundel, met een prachtig omslag van Chuck Groenink, krijgt de titel 'Er zit een feest in mij!'
De redactie moest scherp selecteren, want maar liefst 130 dichters zonden in totaal meer dan 500 gedichten in. Ik had zelf vijf gedichten ingestuurd. Welk gedicht de redactie heeft uitgekozen, hoor ik binnenkort.
In 2010 stonden er twee bijdragen van mij in Querido's Poëziespektakel 3 , namelijk de gedichten 'Feest' en 'Verliefd'.
Samensteller Ted van Lieshout besteedt op zijn weblog aandacht aan de nieuwe gedichtenbundel van Querido: http://tedvanlieshout.info/

woensdag 14 maart 2012

Het bos in

Ook vandaag stond er een stevige en heerlijke trainingswandeling op het programma, hoewel programma? Voor mij had het meer iets van intuïtief wandelen, maar mijn gezelschap was geen moment de weg kwijt.
Ik raakte al onmiddellijk het spoor bijster bij de start op landgoed Groot Warnsborn bij Arnhem, zoals ik het stadsplan van Arnhem ook nog steeds niet in de vingers krijg. Regelmatig verdwaal ik er, ook in buurten waar ik vaker was. Daar is mijn beperkte oriëntatievermogen zeker debet aan.
Ik bezoek de stad al jaren en de grote wegen kan ik inmiddels wel plaatsen, zoals de Apeldoornseweg, de Utrechtseweg en de Amsterdamseweg. Maar wat doet die Harderwijkerweg daar, midden in het bos?
Ik kreeg het met geen mogelijkheid geordend in de geografische afdeling van mijn hersenen.
Wel een mooie wegwijzer trouwens die verwijst naar tijden van weleer dat reizen in eigen land nog avontuur betekende.
Voor iemand die makkelijk verdwaalt, ligt het avontuur overigens ook binnen handbereik.

maandag 12 maart 2012

Filmhuis gered

Twitblog:

Filmhuis Movie-W in Wageningen is gered. Mooi ook dat zoveel sympathisanten hun steun verzilverd hebben. # weer eens goed nieuws uit de cultuursector


Website Movie-W

Eerder weblog over Comité van Aanbeveling voor Movie-W

zondag 11 maart 2012

Stevige training


Binnenkort de Himalaya, vandaag de Grebbeberg (50.2 m. boven NAP) weer eens op en af, stevige training!
Niet dus, een soort Madurodam op bergschoenen, maar wel lekker, gecompleteerd door een rondje Bovenste Polder, zonder jas. Het voorjaar breekt nu toch echt aan.

Mijn eigen faunatelling: behalve ooievaars en andere bekende en vooral veel voor mij onbekende vogels, ook een koppeltje bonte specht en een zilverreiger genoteerd.
En van de buitencategorie: twee geplette padden onderlangs de Greb. Voor hen komen overzetacties en waarschuwingsborden jammerlijk te laat.  

donderdag 8 maart 2012

Wachten op Logeerbeer

Logeerbeer laat nog even op zich wachten. Mijn eerste prentenboek was aangekondigd voor februari en ik popel om het boek in handen te houden dat me zo na aan het hart ligt.
Er is echter enige vertraging ontstaan. Het staat nu voor eind maart gepland.
Maar het is niet erg om wat langer te wachten op iets moois.

Logeerbeer heeft wel alvast een eigen pagina gekregen op mijn website. Daarop staat ook een fragmentje uit het boek:
http://www.annievangansewinkel.nl/boeken/logeerbeer.cfm

Ook uitgeverij De Eenhoorn heeft op haar website de komst al aangekondigd:
Logeerbeer op website De Eenhoorn

Eerder weblog over Logeerbeer

vrijdag 2 maart 2012

Het kon al

Twitblog:

Het kon al, vandaag in de tuin zitten zonder jas, ontploffend groen verrast me, vlier komt zelfs in blad
# morgen tuinwerk aan de winkel # verbeeld ik het me of zíe ik het gras groeien?

donderdag 1 maart 2012

Anti-crisis

Voor wie het nog niet wist: we zitten in een crisis, een diepe crisis. Onze economie groeit niet meer en stilstand schijnt achteruitgang.
Juist goed om eens even stil te staan en te kijken naar waar die groei ons heeft gebracht.


Natuurlijk, er zijn - ook in Nederland - mensen die niets meer in te leveren hebben. Daar heb ik het hier niet over.
Maar waarom willen we toch altijd meer? Ook ik. Waarom bijvoorbeeld doe ik soms mee aan een loterij? Ik heb toch genoeg om van te leven.
Angst, denk ik, angst voor slechtere tijden, appeltjes voor de dorst verzamelen. Ik heb financieel betere tijden gekend dan nu, én financieel slechtere tijden. Toch kan ik me niet herinneren dat meer of minder geld ook maar enige invloed op mijn geluk had.
De wereld lijkt op de rand van de afgrond te staan met een paar procent minder groei, terwijl ik me soms afvraag hoeveel goeds ons die voortdurende groei heeft gebracht. Bekeken met een benauwde westerse blik bovendien, want er zijn veel economieën in de wereld die wel groeien en zelfs met groeicijfers waar westerse cijferaars hun vingers bij zouden aflikken.
Een beetje minder onze stand ophouden geeft ook ruimte voor creativiteit, rust en ontspannen. Onbetaalbaar.

Dat betekent de angst afschudden. Paul Weelen, zanger in het Kerkraads, stuurde gisteren zijn anti-crisislied 'Floepsjieser' rond. Dat betekent zoveel als bange schijterd en hij pleit voor lef en gewoon de dingen te doen waarbij je je goed voelt.
Dat is me uit het hart gegrepen. Als schrijver voel ik me soms belaagd door sombere berichten en voorspellingen over de verpletterende overmacht van het e-book op het papieren boek, de ontlezing, uitgevers die vooral nog zouden kiezen voor risicoloze uitgaven, bezuinigingen op bibliotheken, enz. Hoe kan ik daar nog tegenin schrijven?
Maar gelukkig ben ik te eigenwijs om weg te glijden in schijtlijster-gedrag en in een hoekje de klappen af te wachten.
Ik zie mezelf meer als een vogel die soms knalhard tegen de ruit met dreigende teksten aanvliegt, voor dood neerstort, versuft opkrabbelt en toch weer met een eigen lied verder vliegt.

Het wordt tijd dat de creacratie terrein verovert op de plutocratie. In de klassieke oudheid vertegenwoordigde een 'talent' een grote geldwaarde.
Een prachtig symbool van een voorhoede-overwinning staat al zeker twintig jaar ingelijst in mijn werkkamer. Het oude Franse 50 francs-biljet met 'Le petit prince' van Saint-Exupéry vond ik destijds al de terechte bekroning van de verbeeldingskracht.

Website Paul Weelen, met liedje Floepsjieser