Ver van huis

Hoe 'Ver van huis. Nieuwe moed in deze dwaze wereld' samenvatten? Een schier onmogelijke opgave om dit boek van Margaret Wheatley in een blogje recht te doen. Ik las het boek vorig jaar al en herlas het deze dagen en opnieuw maakte het indruk op me.
Het is al lastig om een genreaanduiding te geven. Managementboek, spiritueel boek, filosofie, maatschappijkritiek? Het is het allemaal, plus een persoonlijke weergave van haar eigen proces.
Ik herken daar wel wat in. In de postpuberteit was ik hemelbestormend wereldverbeteraar met makkelijk zwart-witdenken.
Ouder worden helpt ook om zulke aspiraties wat te dempen, maar een staat van vermoeidheid en ontmoediging ligt eveneens op de loer. Hoe kun je nog hopen op een betere wereld als je nieuwsconsument bent?
Hoop niet meer, zegt Margaret Wheatley. We kunnen de wereld niet redden. Financiële en politieke leiders, ze krijgen van haar een flinke veeg uit de pan, al weet ze dat dat niets helpt. Macht corrumpeert, de media dragen daar aan bij door effectbejag en de jacht op oneliners. Gevormd en misvormd in een digitale parallelle wereld is onze blik beneveld.
We zijn hopeloos verdwaald en laten we maar eens beginnen dat toe te geven. We hebben andere kaarten nodig.
Laten we met inzet ons werk blijven doen, op zijn minst geen erger kwaad toebrengen aan de wereld en de mensen om ons heen. Met het vertrouwen dat ons werk van vandaag in elk geval zin heeft. En morgen en overmorgen in het beste geval weer.
Wat daarbij helpt, is elkaar 'in het echt' ontmoeten en dan niet ons gelijk halen, maar wezenlijk in gesprek gaan, de ander in de ogen kijken, luisteren. Onontbeerlijk zijn ook van tijd tot tijd verstilling én humor.
Wheatley schetst geen vrolijk beeld, wel een realistisch beeld. En toch is het geen zwart boek. Juist als je je beperkingen inziet, kun je met lichtere schouders doen wat in je vermogen ligt. Niet door jezelf te vergeten, maar bewust van wat je kunt en niet kunt. Vertrouwen zit in jezelf.
Matthijs Schouten, hoogleraar Ecologie en Filosofie van het Natuurherstel aan Wageningen Universiteit, zegt in zijn voorwoord: Dit is geen boek van hoop, maar wel een boek van vertrouwen. Vertrouwen in de kracht en de betekenis van eigenschappen als zachtmoedigheid, mededogen en moed.

Uitgeverij Jan van Arkel, 2013
Art. over Margaret Wheatley in MT Management Team 

Zeelieden

Een van de charmes van Egmond aan Zee is dat het zijn maritieme heden en verleden niet verloochend heeft of verkwanseld. Het is niet alleen op het strand zichtbaar, in de vissersmonumenten, de reddingbootloods en de standbeelden voor zijn eigen zeehelden.

Aan de rand van het dorp ligt de Prins Hendrik Stichting, oorspronkelijk een tehuis voor oud zeelieden. Aan de buitenkant heeft het de allures van een paleis, maar binnen ademt het nog steeds zee, zeevaart en herinneringen aan verre einders.

Doopvontschelp

Vaak kwam ik er langs, maar tijdens Open Monumentendag was ik er voor het eerst binnen. Overigens is het Scheepvaartmuseum anders ook  toegankelijk en dan krijg je al een mooie indruk van de rest van het gebouw.
Bij binnenkomst springt meteen het trapportaal in het oog met op de eerste verdieping de halfronde raampartij met glas in lood.

Verre landen

Daarop staan beelden uit het zeemansleven: oude kameraden, verre landen, en een raam met vis, bolder en de foto van een mooie vrouw ('In ieder stadje een ander schatje' schoot even door mijn hoofd, maar laten we het maar houden op de herinnering aan moeder de vrouw thuis).
Bij het raam met 'Zijn eerste scheepje' schoot door mijn hoofd: 'Opa kijk, ik vond op zolder' (Sylvain Poons met 'Zuiderzeeballade').
Trouwens, de vuurtoren op het raam 'Oude kameraden' deed me door zijn kleurstelling denken aan het betreurde 250 guldenbiljet van Ootje Oxenaar.

 

 

Zijn eerste Scheepje

Opmerkelijk verder in de hal de enorme doopvontschelp. Die vorm van doopvonten in kerken was me nooit echt opgevallen.

Oude kameraden

Het Scheepvaartmuseum verdient ook een bezoek. Modelschepen en herinneringen aan verre reizen, en een kleine collectie schepen in flesjes. Ik blijf het een fascinerend idee vinden: stoere zeelieden die met eindeloos geduld uit hun grote handen subtiele miniatuurtjes lieten ontstaan.




Een historische misvatting van mij kwam tijdens het bezoek ook aan het licht.

Foto: PrinsHendrikstichting.nl

Vanzelfsprekend had ik altijd aangenomen dat met Prins Hendrik de man van koningin Wilhelmina bedoeld werd. Maar hij is een broer van Koning Willem III en werd ook wel Hendrik de Zeevaarder genoemd. Dat verklaart veel.


http://www.deprinshendrikstichting.nl/Historie

Schrijversharten houdt Oogstfeest

Foto: Robbert Kamphuis

Als Schrijversharten maken we ons op voor het Oogstfeest. Na besloten sessies zoals de Heidag betrekken we op 14 oktober weer het publiek bij onze ontdekkingstocht in 'schrijfland'. Beter gezegd: we blikken terug op wat die zoektocht inmiddels opleverde én we kijken vooruit.
We doen dat tijdens een toepasselijk diner dat Rijn IJssel Vakschool Wageningen bereidt.
Martijn Adelmund, Laurens van der Zee en ik treden op met onder meer teksten over eten en drinken.
Muziekgroep Folkcorn zorgt voor de muzikale onderstreping van die thema's.

Wil je samen met ons de oogst vieren, meld je dan wel voor 1 oktober aan bij de Vakschool Wageningen. Alle informatie staat in het persbericht hieronder.

---------------------------
 

Terugblik tijdens tongstrelend diner

Oogstfeest Schrijversharten met Vakschool Wageningen

Op 14 oktober kijkt Schrijversharten tijdens het Oogstfeest terug naar alle activiteiten van de afgelopen maanden. Zij doen dat bij een tongstrelend diner dat Rijn IJssel Vakschool Wageningen organiseert voor iedereen die houdt van lekker eten en cultuur.

Schrijversharten is het collectief van de Wageningse schrijvers Martijn Adelmund, Annie van Gansewinkel en Laurens van der Zee. Zij hebben de afgelopen maanden elkaars werk en dat van zichzelf onderzocht. Wat drijft hen als schrijvers en dichters, op welke hobbels stuiten ze en welke plannen hebben ze? Het Oogstfeest is een mooie gelegenheid om samen terug te kijken, én vooruit te kijken.

Tijdens het Oogstfeest treedt Schrijversharten op, met ervaringen, verhalen en gedichten onder meer  over eten en drinken. Met liederen over spijs en drank zorgt muziekgroep Folkcorn voor de muzikale entourage.

Restaurant Vakschool Wageningen

Vakschool Wageningen bereidt een toepasselijk menu van 3 gangen voor 18.50 euro, incl. twee consumpties en welkomstdrankje. Om 17.30 uur begint het diner aan de Marijkeweg 20 Wageningen en het duurt tot 20.00 uur. Bezoekers hebben zo  de gelegenheid  daarna meteen door te gaan naar Goed Gesprek bij Onder de Linden.

Aanmelden voor 1 oktober: info@hoteldenieuwewereld.nl of 026-3129604

 

Schrijversharten is het samenwerkingsverband van de Wageningse schrijvers Annie van Gansewinkel, Martijn Adelmund (stadsdichter) en Laurens van der Zee (oud-stadsdichter). Zij willen door uiteenlopende activiteiten het proces en de achtergronden van het schrijven zichtbaar maken. Ze deden dat al tijdens publieksactiviteiten in Schrijversharten Café met een interview door Frénk van der Linden, Culturele Ronde, Bevrijdingsfestival en Leeffestival. Een mini-expo tijdens het diner haalt dat in beeld  terug.

www.schrijversharten.nl 

Schrijversharten op facebook

 
 

Schrijfretraite

Schrijven aan zee

Het is de Week van het Schrijven en voor mij zijn het zelfs de weken van het schrijven. Eindelijk kan ik weer een schrijfretraite houden, langere tijd min of meer ongestoord schrijven.
Dat geeft me de gelegenheid om werk af te maken, ruimte te nemen om ideeën te laten opborrelen en aanzetten te geven tot nieuw werk.
De nabijheid van de zee helpt me daarbij, zoals vaker in mijn vertrouwde Egmond. Schrijven aan zee.

Geen idee nog wat het me brengt. Er zijn schrijfprojecten die af moeten, zoals mijn bijdrage aan een expositie van het Platform Beroepskunstenaars Wageningen in november.

Er wacht een thriller voor volwassenen, embryonaal nog, maar wellicht levensvatbaar.
En wie weet dient zich een onderwerp, thema, personage of een dialoog aan die leidt tot een heel boek waarvan ik het bestaan op dit moment niet kan vermoeden.
Vandaag spoelde in mijn hoofd in elk geval al een kort verhaal aan. Ik hoef het alleen nog maar af te maken.
Aan mijn werkplek zal het niet liggen: kamerbreed zicht op zee.