woensdag 24 april 2024

Milou en Suus - voorproefje

'Milou en Suus' is mijn nieuwe kinderboek en het verschijnt eind mei bij uitgeverij De Eenhoorn. Hier alvast een voorproefje: het omslag, gemaakt door Marthe Verhoest. Van haar hand zijn ook de sterke tekeningen, in kleur.
'Milou en Suus' is voor kinderen vanaf 8 jaar.
Toevallig sluit het mooi aan bij het thema van de Kinderboekenweek in oktober: Lekker eigenwijs!
Nou ja, toevallig. Veel van mijn personages zijn eigenwijs. Dat hebben ze overigens niet van een vreemde. 

Kun je je nieuwsgierigheid niet bedwingen, kijk dan alvast op de website van De Eenhoorn: https://eenhoorn.be/boek/milou-en-suus/


woensdag 3 april 2024

Research en Kruisweg bij Peerke Donders

Geboortehuis Peerke Donders (replica)
Liefst 22 jaar woonde ik in Tilburg (1971-1993) en al die jaren ben ik nooit bij Peerke Donders geweest. De bijna heilige van de stad die bij veel mensen een bijzondere plek in het hart inneemt. Het katholieke Tilburg lag in het verlengde van mijn roomse opvoeding in Weert (Limburg). Maar ik zocht er de eerste jaren mijn toevlucht in de studentenkerk Maranatha. Geloof was destijds in mijn kringen doorgaans geen gespreksonderwerp of juist onderwerp van cynisme en kritiek. Peerke Donders stond ver van me af, kwam nooit ter sprake.

Vorige week na museumbezoek in Tilburg bracht ik voor het eerst Peerke Donders een bezoek. In het paviljoen was voor de laatste dag de tentoonstelling ‘Tilburg, het Rome van Nederland’, over het religieus erfgoed in de stad. Research voor mijn autobiografische boek Vrome vrouwen, waaraan ik al een tijd werk. En ik maakte kennis met Peerke Donders (1809-1887) die al op jonge leeftijd wist dat hij priester wilde worden. Hij vertrok naar Suriname, werkte er vele jaren tussen lepralijders en zag zijn Tilburg nooit meer terug.
Maar Tilburgers sloten hun gelovige zoon voor altijd in het hart. Steun en toeverlaat, ook in 2024 terwijl de ontkerkelijking blijft doorzetten. Het geboortehuis van Peerke met de kapel is nog steeds een bedevaartsoord. Het bezoekersboek in de kapel getuigt daarvan. Bedankjes en smeekbedes gericht aan ‘Lieve Peerke’. Voor een examen, beterschap, oplossing voor gedoe in de familie. Hier zoekt de mens stilte, vertroosting, begrip.
De kapel is dagelijks open.

De tentoonstelling was niet alleen een feest van herkenning bij al die gebouwen waar ik ooit langsfietste, waar ik studeerde, beelden en kruisen. De sloopfoto van de Noordhoekse Kerk deed pijn. In 1975 zag ik vanuit mijn studentenkamer op zolder hoe de sloopkogel de kerk in brokstukken sloeg. Veel gebouwen hebben inmiddels wel een andere functie gekregen.
De goede werken die vaak ook hun oorsprong vonden in de kerk, zijn er nog steeds, in een andere vorm. Mooi dat de fiets van pater Poels – zoals ik hem destijds kende – ook een plaats vond in de tentoonstelling. Gerrit Poels, ook wel de broodpater genoemd, haalde tot op hoge leeftijd ’s morgens brood op bij de bakkers om die naar de armen te brengen.
Ik kocht er het recente boek van mijn oud-collega journalist Paul Spapens ‘Een blijvende herinnering’ over het religieus erfgoed van Tilburg. Een kloek boek met ook voor mij veel o-ja herinneringen, al was ik er in mijn Tilburgse tijd nauwelijks mee bezig.

Ik was dus toevallig op Goede Vrijdag bij Peerke Donders en dat betekende dat er om 15 uur de jaarlijkse Kruisweg zou plaatsvinden. Bijna als vanzelfsprekend liep ik mee. Een wandeling langs 14 kruiswegstaties met beelden waarin het lijden van Jezus is weergegeven. In gebed en zang werd daar bij stilgestaan. Priester Denis Hendrickx wist in zijn woorden telkens de lijn naar onze tijd door te trekken.
Er is in wezen niet zoveel veranderd met hoe wij mensen met elkaar omgaan. Doorgaans lopen een paar honderd mensen mee met de Kruisweg. Ingetogen, stil en zonder mobieltjes in de aanslag.
Ook zonder dat ik zelf op zoek was naar troost of steun raakte het me, toch samen zijn, bewust van de kwetsbaarheid van het leven en de wil om het goede te doen en weten dat dat desondanks niet altijd lukt. Mildheid tegenover anderen en mezelf.
De rol van de officiële kerk mag dan voor veel mensen uitgespeeld zijn, het geloof leeft duidelijk nog wel op dit soort plekken en vanbinnen.

Eerder blog over Vrome vrouwen

Website Peerke Donders

Dichters bij de Theekoepel

Tijdens de Culturele Ronde op zaterdag 6 en zondag 7 april in Wageningen treden uiteenlopende dichters op bij de Theekoepel aan het Wallenpad. Voor deze optredens werken Schrijversharten, Lijntje Poëzie en Vrienden van de Theekoepel samen.

Zelf maak ik deel uit van Schrijversharten, samen met Laurens van der Zee en Martijn Adelmund. Tijdens de Culturele Ronde in 2019 en 2022 traden we ook op bij het markante theekoepeltje dat tot nu toe vergeefs wacht op een mooie bestemming.
Zonde dat het nog steeds niet is gelukt om nieuw leven te blazen in dit gezichtsbepalende monument. Ik ben bang dat het na de opknapbeurt in 2021 weer zal verkommeren door weersinvloeden en leegstand.

De dichters die deze dagen tussen 11 en 17 uur optreden  zijn (onder voorbehoud): Laurens van der Zee, Andrea de Mooy, Bonnie Bengsch, Percy Cicilia jr., Petra Sips, Leontien Jansen, Martijn Adelmund, Khader Shaheen, Lodi van Herwijnen, Murat Akturk, Noa Beijen, Ellen van der Kolk, Rami, Sander Reimink, David de Winter en ikzelf.
Mijn optredens staan gepland op zaterdag tussen 12-13 uur en tussen 15-16 uur.

De toegang is gratis. 

Tijdens de Culturele Ronde stellen Wageningse kunstenaars hun ateliers open en ook zijn er optredens en demonstraties.
Vrijdag 5 april wordt de Culturele Ronde om 20 uur geopend in de haven.

Het programma plus plattegrond is onder meer te krijgen in de bblthk en bij museum de Casteelse Poort. 

Meer informatie ook op: https://cultureleronde.nl/