Lucebert dichtte het al: Alles van waarde is weerloos.
Dat geldt zeker voor kunst en cultuur, waarvan vooral de laatste jaren de kwetsbaarheid pijnlijk duidelijk wordt. We leven in een kille tijd van 'meten is weten' en vertaalslagen naar financiële plaatjes. Hoe meet je in hemelsnaam de waarde van kunst en cultuur?
Wageningen laat juist in dit jubileumjaar Wageningen-750 zien wat kunst en cultuur vermag, in verrassende samenwerking tussen allerlei disciplines en instellingen. Daar zit een enorme vitaliteit, maar die kan onherstelbaar worden aangetast door demotiverende en rigoureuze bezuinigingen.
Op deze zonnige middag heb ik mijn tijd besteed aan het doorploegen van het concept van de Nota Cultuurbeleid 2013 van Wageningen. Ik baande me een weg door bestuurlijke managementtaal, ambtelijke wolligheid soms, slordigheden en zelfs spelfouten. Ik ben wel wat gewend als bedrijfstrainer schriftelijke communicatie, maar toch. De gemiddelde burger moet wel heel gemotiveerd zijn om zijn zienswijze te geven op deze nota. Dat kan overigens nog tot 24 juli. (www.wageningen.nl - zoek op: nota cultuurbeleid)
Dat veel inwoners van Wageningen zich betrokken voelen bij kunst en cultuur blijkt uit de liefst 1200 enquêteformulieren die de gemeente in februari binnenkreeg. We konden daarin onze prioriteiten voor culturele activiteiten aangeven en het college zou de uitkomsten betrekken in zijn voorstel tot bezuinigen.
Hoe ongelukkig ik me voelde met de opzet van die volksraadpleging beschreef ik al in mijn blog Kaasschaaf of kapmes. Rond de zeer geslaagde W750-feestweek in juni uitte ik mijn teleurstelling over de collegeplannen in Bittere nasmaak.
Het college schetst in de nota twee scenario's voor de bezuinigingsoperatie. In scenario 1 blijft 't Venster gevrijwaard van bezuinigingen. Pikant detail: scenario 1 is gebaseerd op 'De stem van de stad', de inbreng van de inwoners via de formulieren.
Maar het college koos voor scenario 2, waarin De Stem van de stad wordt gekoppeld aan 'ontwikkelingen en uitgangspunten'. En in scenario 2 moet 't Venster dus bijna de helft van de subsidie inleveren.
Daar komen dan ook nog eens 'frictiekosten' bij, zo voorziet het college. Er moeten namelijk mensen ontslagen worden en het monumentale gebouw (overigens wil de gemeente volgens de nota ook actief leegstand tegengaan) moet verruild worden tegen goedkopere huisvesting. Verhuizen kost toch ook geld.
Ik snap wel dat het college voor een lastige taak staat en niemand wil inleveren. Maar naar mijn idee maakt het college keuzes met vérstrekkende negatieve gevolgen. Zo wil het ook korten op de bibliotheek, terwijl de bblthk het zo geweldig doet, erkent ook het college. Dat wordt 'gewaardeerd' met een flinke korting van 10 procent.
Kunstzinnige vorming, op school én in de vrije tijd, zoals bij 't Venster, helpt vooral ook kinderen in de ontwikkeling van hun vitale en kwetsbare kanten. Die kanten die hen later in de grotemensenwereld schoonheid en troost bieden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten