Het was een mooi rondje Wageningen-buiten vanmiddag. In goed gezelschap en met niet al te veel regen.Een keur aan zomerse veldbloemen, vogels, vlinders, koeien en een nijlgans (zo liet ik me vertellen).
Hoe vaak ik het rondje uiterwaarden ook doe, telkens zie ik weer iets nieuws. Was dat doorkijkje er altijd al? Tussen scoutingloods en steenfabriek verheft zich de kerktoren.
Maar het was niet louter moois dat er blonk. Bij de ophaalbrug over de nevengeul bijvoorbeeld lag een aftands computerscherm het beeld te vervuilen.
Van de vuilnisbak die ooit nog enig soelaas bood, was alleen nog de lege houder over. De gemeente heeft het probleem van een te volle vuilnisbak (blog Vertrouwen) schijnbaar opgelost door de vuilnisbak weg te halen.Dat doet me denken aan een schijnoplossing ooit in de gemeente Weert. Daar was bij een bank een hangplek voor jongeren die overlast veroorzaakte. Oplossing? De bank weghalen.
Beachclub Zon aan de Rijn deed zijn naam deze keer niet helemaal eer aan, maar deze zomer verzoek je met zo'n naam ook wel de goden. Dat maakte de lunch er niet minder aangenaam om.
Toen we de flank van de Wageningse Berg beklommen, was het droog en dat bleef het ook, het werd zelfs uitgesproken zonnig.
Bij de hekken van het nieuwe hotel in aanbouw meenden we nog even dat de bordjes Stout' een kunstenaarsgrapje waren bij de tentoonstelling Beelden op de Berg. Maar het bleek de naam van een bouwonderneming te zijn.We zijn kriskras door het Arboretum gelopen en stuitten en passant op kunstwerken. Vermoedelijk moet je er meer tijd voor nemen en je laten informeren over concept, achtergrond en uitvoering.
Bij een organisch geel geheel was ik meer gefascineerd door het waarschuwende bordje: Er op zitten mag klimmen klauteren niet.
Zonder leestekens leek het bijna een hermetisch gedicht.
Bovendien blijf ik zitten met de vraag: wat is het verschil tussen klimmen en klauteren?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten