dinsdag 25 februari 2014

Luis in de pels

Toen ik 21 jaar geleden in Wageningen kwam wonen, kon ik als journalist meteen tijdelijk aan de slag. Op de Wageningse redactie van het Gelders Dagblad kreeg ik de best denkbare inburgering in mijn nieuwe woonplaats. We zaten met vijf mensen in een kleine kantoorruimte aan de Markt. Onze redactie zat boven, de Veluwepost op de begane grond. Hartje stad, waar het nieuws niet alleen op straat lag, maar er ook voorbijliep en zelfs binnenkwam. De plaatselijke correspondenten, fotografen of inwoners die iets te melden hadden.

Een jaar of wat later werkte ik drie maanden op het kantoor van de redactie Gelders Dagblad in Veenendaal, ook daar in het centrum. Als redactie dicht bij de mensen.
In Wageningen hadden we concurrentie van De Gelderlander, een VNU-krant en later samengegaan met Gelders Dagblad van Wegener.
De Gelderlander was een ochtendkrant, Gelders Dagblad een middagkrant. 's Ochtends bekeken we altijd eerst of we toch iets hadden gemist of waar we een actueel vervolg konden geven aan berichtgeving uit De Gelderlander. Het hield ons scherp.

Ik werk al lang niet meer in de journalistiek en de tijd is voorbij dat ik vijf kranten per dag las en twee opinieweekbladen.
Wageningen is een one paper city geworden en hoewel ik De Gelderlander een goede regionale krant vind, is meer concurrentie in de nieuwsgaring altijd beter.
Wageningen zat ooit in de riante positie dat het maar liefst drie huis-aan-huis-bladen had, van drie eigenaren. Belangrijk voor mensen die zich geen krant kunnen veroorloven, maar ook als podium voor organisaties die hun activiteiten willen melden. Het versterkt de binding in een plaats.
De Stad Wageningen werd overgenomen door Wegener dat de Veluwepost al had. Nu heeft Wegener helaas besloten om met de Veluwepost te stoppen, onder de kop: 'Kranten bundelen krachten'. Typisch reclamebobotaal: het wordt slechter, maar we doen alsof het een verbetering is. Per slot van rekening verdwijnt er toch weer een krant. Deze week verschijnt, na 67 jaar, het laatste nummer van de Veluwepost.
Het is goed dat Hoog en Laag er ook nog is, van uitgeverij BDU, want anders zouden alle geschreven media in handen zijn van Wegener.
Alles verandert en ik zie ook wel dat de geschreven media terrein verliezen. Maar een onafhankelijke pers en gezonde rivaliteit bij nieuwsgaring is een factor van belang in de democratie. De pers als waakhond, luis in de pels.
Ik maak me daar wel zorgen over. Tot mijn tevredenheid zag ik onlangs dat de
gemeenteraad van Wageningen die zorgen deelt. Een weerslag daarvan lees ik namelijk in een bericht van het college van B. en W. Wageningen over het contract dat de gemeente heeft afgesloten met Wegener Media. Wegener mag de informatie- en raadspagina's van de gemeente produceren, maar op voorwaarde dat er altijd een journalist aanwezig is bij raadsvergaderingen om daarover verslag te doen.
Ik weet niet hoe dat 'moeten' zich verhoudt tot de eigen journalistieke afweging. Het gebeurde echt wel ooit dat ik als journalist op de redactie terugkwam van een lange vergadering met de melding: Er zat niets in.
Ik ben niet gerust op het mediabeleid van Wegener dat in mijn ogen de maatschappelijke rol van de krant ondergeschikt maakt aan de advertentiepotentie en steeds hogere rendementseisen van aandeelhouders.
Of de gemeente er ook niet gerust op was met Wegener of wel, in elk geval betaalt ze voor haar eigen luis in de pels. Luis of waakhond, elke gemeente verdient journalistieke bijtertjes, geen schoothondjes.
Laten we hopen dat de 'gebundelde krachten' van Wegener niet tot nog meer verschraling leiden.


Radio 1 heeft momenteel in het programma De ochtend een serie:
De lokale waakhond 

Geen opmerkingen:

Een reactie posten