Theeboekje

Je hebt thee en thee. Vroeger had je alleen losse thee, waarbij je met zeefjes, theeëieren en theelepels moest voorkomen dat de theebladeren in je mond terechtkwamen. De mensheid maakte een enorme sprong voorwaarts met de komst van de theezakjes.
Daardoor kon je ook slingerthee zetten, handig voor snel een kop. Uit mijn studententijd herinner ik me dat goedkope theezakjes hun intrede deden, daarbij was het touwtje wegbezuinigd. Geklungel met lepeltjes om ze eruit te vissen of gloeiende vingertoppen als ik dacht dat het zo wel even kon.

De afgelopen jaren is theedrinken steeds meer een beleving geworden. Hele kisten met thee worden gepresenteerd waaruit het moeilijk kiezen is. Zakjes werden driehoekjes (geen idee wat daar beter aan is, behalve dat ze er kek uitzien), er kwamen aluminium sticks en de losse thee kreeg een revival. In de horeca komt die tegenwoordig in alle gedaanten voor. Meer dan eens krijg ik een bouwpakket voorgeschoteld van bakjes en zeefjes. Bestel je muntthee, dan krijg je de halve plant meegeleverd.

Soms heb ik helemaal geen zin om te kiezen zoals zaterdag in een grand café. Mijn bestelling: 'Mag ik een kop thee, alstublieft?'

De ober: 'Welke thee, mevrouw?'

Mijn zucht was onhoorbaar. 'Doet u maar gewone.'
De ober keek zo hulpeloos dat ik hem redde met: 'Earl grey.'
Heel gewoon was die trouwens ook niet, want ik maakte kennis met een nieuwe verschijningsvorm: het theeboekje. Binnenin bevond zich een doosje waarin het theezakje schuilging. Binnenin het verhaal van het ontstaan van earl grey, en gelukkig op de cover een Fair trade etiket.
Klantgerichtheid en keuzestress, soms zijn ze voor mij verweven.

De eerlijkheid gebiedt me te zeggen dat mijn eigen keukenkast doorgaans ook minstens acht verschillende theesoorten telt, en een aantal koffiesoorten.
Ik denk weer met enige nostalgie terug aan Hotel Van der Werff op Schiermonnikoog. Met drie andere sarah's vierde ik er mijn 50ste verjaardag en na het eten bestelde ik een cappuccino.
'We hebben alleen koffie.' Het zelfbewuste antwoord was van een verpletterende eenvoud, en eigengereidheid. Het hotel had geen moderne fratsen nodig om klanten te binden.
Die verjaardag is al weer een tijdje geleden, maar als ik de website (dat dan weer wel) bekijk, lijkt er niet veel veranderd. In het gastenboek lees ik: Tot de volgende keer en vooral niets veranderen.

http://www.hotelvanderwerff.nl/