Schrijvershemel

Het weekend van Boek & Feest in Wageningen zit er op, waardig afgesloten met de landelijke voorpremière van de film 'Boven is het stil.'
Met vereende krachten hebben organisaties als schrijverskring Wageningen, bblthk, boekhandel Kniphorst en het Heerenstraattheater veel voor elkaar gekregen.
Het voorleesprogramma gistermiddag in de bblthk was ook een mooi voorbeeld van wat samenwerking vermag. Ik las er voor uit de boeken Stijn Klein en Vita en ik, maar de bijdragen van 't Venster maakten er iets bijzonders van. Theaterdocente Petra Wilmer had met haar leerlingen Lotte Höweler, Eva Krol en Anna Raaijmakers 'een heggenschaarchoreografie' bedacht bij Stijn Klein. Zij speelden passages uit Vita en ik, begeleid door Wike Schippers op piano die mijn liedteksten zelf op muziek had gezet. Klarinetdocent Joost van Berkel speelde samen met leerling Daniël de Bie prachtige, toepasselijke muziek.

Schrijversbrunch bblthk, rechts
op de voorgrond gezagvoerder
Robbert Kamphuis

Ik vond het geweldig om mijn verhalen zo tot leven te zien komen.
Vanmiddag was er in de bblthk een literaire brunch en kunstenaar Robbert Kamphuis had daar een bijzondere setting voor bedacht: de hemel, inclusief engelen, lieflijke muziek met zelfs een harp en een heerlijke maaltijd. Aan een lange tafel namen gasten en schrijvers plaats die op de een of andere manier iets met Wageningen hadden of hebben.

Robbert Kamphuis was de gezagvoerder die ons in hoger sferen bracht door zijn entree met een kunstig vervaardigd vliegtuigje. De schrijvers traden beurtelings op en zij bereikten de hemel, via een eigentijdse jacobsladder: een bouwlift. Vandaaruit, omhuld door rookwolken, lazen zij voor uit zeer uiteenlopend eigen werk.
Terwijl zij voorlazen was het stil, maar tussen de bedrijven door waren er geanimeerde tafelgesprekken.

Ruim een uur later zat ik in de film 'Boven is het stil' en in feite was het er niet alleen boven stil. De film sprak door zijn stilte en rust. Er gebeurt niet veel, er wordt nauwelijks gesproken en dan nog vaak in monosyllaben, maar er is op de huid gefilmd en raakt daardoor soms tot op het bot.

Omdat ik de film wilde zien, heb ik de bestseller uit 2006 tevoren gelezen, vorige week pas trouwens.
Schrijver Gerbrand Bakker kondigde in zijn inleiding aan dat er maar weinig uit zijn boek in de film terecht is gekomen, die hij overigens goed vindt.
Nanouk Leopold schreef het scenario en regisseerde en zij heeft toch de sfeer en de kern van het boek behouden. Boek en film samen zijn voor mij een 'Gesamtkunstwerk'.
En Jeroen Willems, overleden na het voltooien van de opnames, die verdient met zijn intense spel een ereplaats in de acteurshemel.