Ik heb de afgelopen dagen tijdens de ochtend- en avondspits verkeerd in het epicentrum van werkend Nederland, station Utrecht Centraal.
Het maakt me telkens weer onrustig en zelfs wat treurig. Al die mensen, gehaast, de blik op oneindig, door-door-door-doorgaan. Straatbeelden uit de film Koyanisquatsi, een eindeloze repeteerbeweging met hamerende muziek van Philip Glass.
Van bovenaf zou je misschien de beweging van mieren zien.
Voor het festival Wageningen City of Insects in 2006 schreef ik bij een kunstwerk van mieren het volgende gedicht:
rust is voor de luien
stilstand zet op achterstand
slaap is halfdood,
dus voort! maar weer.
ik volg
en word gevolgd.
kan iemand mij ook zeggen
waar wij heengaan
met zijn allen?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten