Opmerkelijk om te zien dat het woord 'levenskunst' een verandering in betekenis heeft ondergaan.
In mijn boekenkast staat al zeker veertig jaar het boekje 'Levenskunst voor jonge mensen' (1967). Het is bedoeld om jongeren wegwijs te maken in de ingewikkelde grote-mensen-wereld. Maar wel anno-toen.
In alfabetische volgorde staan de regels rond bv. conversatie, correspondentie, het ontvangen van gasten en etiquette. Ik herinner me dat het jarenlang een handige vraagbaak voor me was.
Weliswaar kreeg ik op de MMS (Middelbare School voor Meisjes) vormingsles in mijn eerste jaar, toen de nonnen er nog de scepter zwaaiden. Hoe moest je je als keurig meisje gedragen? Zitten en opstaan, een appel eten met mes en vork, je nagels verzorgen.
Maar in het boekje kon ik nakijken hoe je de tafel volgens de regels moest dekken, inclusief een breed assortiment bestek. Dat was in de tijd dat veel jonge vrouwen nog spaarden voor een uitzet, met tig-delig servies en zilvercassette.
In het boek stond ook wie bij een ontmoeting het eerst moest groeten, wie de kosten van de bruiloft betaalde, wel of niet liften en - nu heel fout - een uitgebreid overzicht van bontjes en pelsjes ("voor de meeste jonge meisjes is het hebben van een bontjasje wel een toekomstideaal (...)".
Alles wat je altijd al wilde weten over vingerkommetjes, minnebrieven, messenleggers en égards. Ze lijken wel allemaal museumstukken geworden.
Toch zijn er sindsdien toch nog etiquetteboeken verschenen. En dagblad Trouw heeft op zaterdag de veelgelezen rubriek 'Moderne Manieren' van Beatrijs Ritsema.
Je kunt het bestempelen als hopeloos ouderwets, maar wellevend omgaan met anderen is van alle tijden. Misschien is het nog wel meer nodig dan ooit in deze tijd dat alles maar moet kunnen en hufterig gedrag soms tot norm lijkt te worden verheven.
Moderne Manieren
Geen opmerkingen:
Een reactie posten