Dankzij de Proust-leesclub waar ik sinds vorig jaar in zit, heb ik nu - toegegeven, het werd tijd - Madame Bovary van Flaubert ontdekt.
Dat zit zo. Wij kunnen even niet meer vooruit in onze leeskring, nu uitgeverij De Bezige Bij nog steeds talmt met het uitbrengen van de tweede band van het lijvige oeuvre van Marcel Proust 'Op zoek naar de verloren tijd'. De eerste band 'De kant van Swann' hebben we in enkele sessies uitgebreid besproken. De uitgeverij had de verwachting gewekt dat de volgende delen, die grotendeels schijnen klaar te liggen, snel na elkaar zouden verschijnen. Uitgeverijen hebben het blijkbaar niet makkelijk tegenwoordig, dus wellicht vormt het uitbrengen van een serie dikke pillen voor een kleine doelgroep een te groot risico. Maar hoe lang wachten wij nog, voordat we onze toevlucht nemen tot de oudere versies op de tweedehandsmarkt?
Voorshands houden wij ons onledig met klassiekers en Madame Bovary was de eerste. Tijdens mijn studie Frans had ik niet veel zin om eraan te beginnen. Sindsdien had ik ergens in mijn hoofd opgeslagen dat het een traag dramatisch boek was en dat er 25 bladzijden lang werd gezeverd over de bruidstaart.
![]()
Maar sinds Proust smul ik van dergelijke uitweidingen, mits goed geschreven. [In werkelijkheid blijkt Flaubert slechts luttele regels te wijden aan de taart. Zulke spelletjes speelt het geheugen blijkbaar om je in je weerstand te bevestigen.]
Ik had nog een oude Franse Folio-pocket (doorleefd uiterlijk, maar ongelezen), en ik vond dat ik het dus maar in de originele versie moest lezen.
Bijna 450 pagina's vertellen het relaas over madame Bovary die in haar jeugd romantische verhalen absorbeert en zich zo ook het ware leven voorstelt. Haar huwelijk met de sullige, saaie plattelandsarts Charles maakt al gauw dat ze zich levend begraven voelt. Ze vindt dat ze in haar zware leven recht heeft op een beetje liefde en ze zoekt dat buiten de deur. Het overspel met de bleue Léon en de doortrapte Rodolphe maakt haar overigens ook niet gelukkig, evenmin als de aankopen in cadeaus en kleding waarmee ze de leegte in haar leven tracht te vullen. Haar spilzucht brengt haar steeds meer in de macht van haar schuldeiser en dan ziet ze geen andere uitweg meer dan uit het leven te stappen. Flaubert speelt een mooi spel met realisme en romantiek.
Het boek heeft me op alle fronten verrast. Het las als een trein, was na 150 jaar nog actueel, beeldend geschreven, met psychologisch inzicht en vooral onverwacht veel humor.
Proust-leeskring
Dat zit zo. Wij kunnen even niet meer vooruit in onze leeskring, nu uitgeverij De Bezige Bij nog steeds talmt met het uitbrengen van de tweede band van het lijvige oeuvre van Marcel Proust 'Op zoek naar de verloren tijd'. De eerste band 'De kant van Swann' hebben we in enkele sessies uitgebreid besproken. De uitgeverij had de verwachting gewekt dat de volgende delen, die grotendeels schijnen klaar te liggen, snel na elkaar zouden verschijnen. Uitgeverijen hebben het blijkbaar niet makkelijk tegenwoordig, dus wellicht vormt het uitbrengen van een serie dikke pillen voor een kleine doelgroep een te groot risico. Maar hoe lang wachten wij nog, voordat we onze toevlucht nemen tot de oudere versies op de tweedehandsmarkt?
Voorshands houden wij ons onledig met klassiekers en Madame Bovary was de eerste. Tijdens mijn studie Frans had ik niet veel zin om eraan te beginnen. Sindsdien had ik ergens in mijn hoofd opgeslagen dat het een traag dramatisch boek was en dat er 25 bladzijden lang werd gezeverd over de bruidstaart.
Ik had nog een oude Franse Folio-pocket (doorleefd uiterlijk, maar ongelezen), en ik vond dat ik het dus maar in de originele versie moest lezen.
Bijna 450 pagina's vertellen het relaas over madame Bovary die in haar jeugd romantische verhalen absorbeert en zich zo ook het ware leven voorstelt. Haar huwelijk met de sullige, saaie plattelandsarts Charles maakt al gauw dat ze zich levend begraven voelt. Ze vindt dat ze in haar zware leven recht heeft op een beetje liefde en ze zoekt dat buiten de deur. Het overspel met de bleue Léon en de doortrapte Rodolphe maakt haar overigens ook niet gelukkig, evenmin als de aankopen in cadeaus en kleding waarmee ze de leegte in haar leven tracht te vullen. Haar spilzucht brengt haar steeds meer in de macht van haar schuldeiser en dan ziet ze geen andere uitweg meer dan uit het leven te stappen. Flaubert speelt een mooi spel met realisme en romantiek.
Het boek heeft me op alle fronten verrast. Het las als een trein, was na 150 jaar nog actueel, beeldend geschreven, met psychologisch inzicht en vooral onverwacht veel humor.
Proust-leeskring
Geen opmerkingen:
Een reactie posten