Een zee van tijd (1)

Ik had vandaag in Kumasi kunnen zijn, maar ik ben gewoon thuis in Wageningen. Na een veelbewogen half jaar besloot ik uiteindelijk om mijn droomreis door West-Afrika uit te stellen.

Nu liggen er twee weken vakantie voor me met een bijzondere invulling: helemaal niets.
Mijn agenda heb ik bewust leeg gehouden. Ik hoef niets en ik mag alles.

Fietsen, wandelen, museum, ontmoetingen, shoppen desnoods, lezen, schrijven zelfs, wie weet, een blogje of twee, of een geheel nieuwe activiteit of gewoon niets, niets, niets. En dient zich te elfder ure een onweerstaanbare bestemming aan, dan pak ik alsnog mijn tas. Ik leef bij de dag en bekijk telkens wat ik het liefste doe.

Van de 'to do'-lijstjes van vroeger ben ik gelukkig al lang afgekickt, maar ik blijf een mens van de klok en de agenda. Ik verken deze zomer dan ook volledig onbekend terrein. Nog nooit eerder beleefde ik twee weken zonder enige invulling. Misschien ga ik me na enkele dagen hangmatten in mijn tuin wel schromelijk vervelen. Da's ook niet erg, verveling schijnt een ferme impuls tot creativiteit te zijn.

Een zee van tijd ligt voor me. Nu maar afwachten of ik niet verzuip.