Een mooie jeugdboekenconferentie dus in Antwerpen, maar de hernieuwde kennismaking met de stad is me ook bijzonder goed bevallen.
In een grijs verleden kwam ik er vaker, maar de laatste jaren beperkte zich dat tot een bezoek aan de Boekenbeurs in november. Dan bleef ik liever uit het centrum weg.
Antwerpen had zich namelijk voor mij in het rijtje grote steden gevoegd en ik heb steeds meer een hekel gekregen aan grote steden.
Dat dacht ik tenminste. Maar mijn stedentrip naar Parijs in december en nu weer mijn bezoek aan Antwerpen logenstraffen mijn zelfbedachte axioma. Weer een zekerheid aan diggelen.
Hoewel het conferentieprogramma weinig vrije ruimte liet, vond ik het alleen al aangenaam om mijn doelgerichte wandelingen te maken. Antwerpen lag er ontspannen en vertrouwd bij en toch was het echt buitenland.
Grandeur van monumenten naast verkrotte onooglijkheid, levensernst naast bourgondische joie de vivre. Alledaags proza naast poëzie.
Het viel me trouwens op dat Antwerpen zijn dichters ruim baan geeft. Geen benepen plaquette, maar royaal in de openbare ruimte.
Zo staat op de gevel van de Stadsschouwburg megagroot het gedicht 'Klein' van Bart Moeyaert.
Hij verzorgde overigens ook het prachtige sluitstuk van de conferentie met een inspirerend verhaal over zijn inspiratiebronnen.
Daarin maakte hij voor mij weer eens duidelijk hoe onnavolgbaar het schrijfproces
is, hoe onvoorspelbaar en hoe dankbaar stemmend ook. Eerst is er niets, en dan...
http://www.bartmoeyaert.com/nieuws_start.php?width=1440&height=900
http://annievangansewinkel.blogspot.com/2011/02/mooi-vak.html
In een grijs verleden kwam ik er vaker, maar de laatste jaren beperkte zich dat tot een bezoek aan de Boekenbeurs in november. Dan bleef ik liever uit het centrum weg.
Antwerpen had zich namelijk voor mij in het rijtje grote steden gevoegd en ik heb steeds meer een hekel gekregen aan grote steden.
Dat dacht ik tenminste. Maar mijn stedentrip naar Parijs in december en nu weer mijn bezoek aan Antwerpen logenstraffen mijn zelfbedachte axioma. Weer een zekerheid aan diggelen.
Hoewel het conferentieprogramma weinig vrije ruimte liet, vond ik het alleen al aangenaam om mijn doelgerichte wandelingen te maken. Antwerpen lag er ontspannen en vertrouwd bij en toch was het echt buitenland.
 |
| gedicht 'Klein' van Bart Moeyaert |
Het viel me trouwens op dat Antwerpen zijn dichters ruim baan geeft. Geen benepen plaquette, maar royaal in de openbare ruimte.
Zo staat op de gevel van de Stadsschouwburg megagroot het gedicht 'Klein' van Bart Moeyaert.
Hij verzorgde overigens ook het prachtige sluitstuk van de conferentie met een inspirerend verhaal over zijn inspiratiebronnen.
Daarin maakte hij voor mij weer eens duidelijk hoe onnavolgbaar het schrijfproces
is, hoe onvoorspelbaar en hoe dankbaar stemmend ook. Eerst is er niets, en dan...
http://www.bartmoeyaert.com/nieuws_start.php?width=1440&height=900
http://annievangansewinkel.blogspot.com/2011/02/mooi-vak.html
Geen opmerkingen:
Een reactie posten