 |
| Verlaten of ongebruikt merelnestje |
Ongeveer een week geleden moeten de voedselvluchten van het ouderpaar zijn gestopt. Te vroeg misschien, want bij een vriendin lieten de mezenkinderen zich nog volop voeden. Daaruit kwam de gedachte op dat 'mijn' jonge mezen misschien wel dood waren. Ik had te doen met de ouders die zo onvermoeibaar, en vergeefs, de afgelopen weken voor hun nakomelingen hadden gezorgd.
Onderzoek op internet leerde echter dat de ouders soms ook een nest in de steek laten als er naar hun zin te weinig jonkies zijn. Dan beginnen ze vrolijk ergens anders een nieuw nest.
Ik maakte me al een voorstelling van welk drama er zich in het nestkastje had afgespeeld en vooral wat voor afschuwelijke aanblik dat zou geven. De groene vlieg die ik enkele dagen later in de buurt van het kastje zag, stelde me niet geruster.
Was ik maar wat minder zelfstandig en geëmancipeerd, dan zou ik mijn handjes hulpeloos ten hemel heffen. Bewonderend zou ik opkijken naar de stoere kerel die bromde: 'Ach, wijfie, laat mij dat klusje maar effe voor jou fiksen.' Vanmiddag opende ik daarom eindelijk het nestkastje. Op de bodem een keurig en gaaf nestje met daarbovenop een onbestemd hoopje met wat vage veren. Ik besloot dat hoogstens een of twee jonkies het niet gehaald hadden en dat de rest uitgevlogen moest zijn. Gelukkig maar.
Bij het nest dat de merels weken geleden in de klimop hadden gemaakt, zag ik al veel langer geen activiteit meer. Vermoedelijk zijn er zelfs helemaal geen voederacties geweest. Het nestje ziet er gaaf, maar ongebruikt uit. Een onbeslapen bed. Misschien toch afgekeurd vanwege de veiligheid, want het zat wel erg laag. Hopelijk hebben de merels elders een betere plek gevonden om hun jongen groot te brengen.
Aan het gekwetter te horen resteert nu nog een nest in mijn tuin: de mussen. Maar ook dat lijkt me nog maar een kwestie van dagen.
Zo gaat dat. Jongen vliegen uit en dat is goed.
Blog 'Natuurlijk' 20 mei 2013
Geen opmerkingen:
Een reactie posten