Het Stamhotel

Logo Het Stamhotel



Het Stamhotel, nog een relatief jonge loot aan de stam van vrijetijdsconcepten en gastvrijheid. Jakkes, dat klinkt zo bedacht. En een reizend hotel klinkt wat flutterig.

'Voor liefhebbers van natuur, cultuur en maatschappij' hebben de initiatiefnemers Heleen Gans en Onk Maas als ondertitel bedacht.
Wat zou ik er zelf aan beleven? Het idee en het programma maakten me nieuwsgierig en afgelopen weekend was ik een van de 50 gasten in Het Stamhotel dat voor deze zesde editie was neergestreken in Elspeet, in conferentiecentrum Mennorode.
Enkele indrukken.
Mijn medegasten: eigenzinnig, met open blik, actief, behoefte om zelf de regie te houden, maar ook sociaal. Ongeveer de helft was al eerder bij een of meer weekends, de andere helft was nieuw, zoals ik.
Het programma sprak me tevoren aan, maar ook de informatie dat je voor elk onderdeel zelf kon beslissen of je mee zou doen. Als ik die ruimte voel, ben ik in groepen op mijn best.
Mennorode is omgeven door het groen van de Veluwe. Vanuit het gebouw De Luwte waar de meeste activiteiten waren, had je een prachtig uitzicht op de bossen waar konijnen en vogels het decor verlevendigden. Zeker op de zondagochtend bij het intense concert van Maarten Ornstein (klarinet) en Joshua Samson (percussie, o.m. hang en udu) voegde de buitenruimte een extra dimensie toe. Maar ook op zaterdagavond bij het dansen, zelden een disco gezien met zo'n fraai uitzicht.
Tijdens de salsales had ik echter al mijn aandacht nodig bij de pasjes. Aanvankelijk lukte het nog wel en dacht ik voor altijd korte metten te maken met mijn danslestrauma van veertig jaar geleden. Maar ritme blijft mijn zwakke plek, evenals rechts-links coördinatie. Vanaf het moment dat ik besloot de pasjes te laten voor wat ze waren, kon ik me weer gewoon lekker uitleven met dansen.
De djembé-workshop 's ochtends leverde me ook veel plezier op. Als ik tijdens het trommelen de draad weer eens kwijt was, schakelde ik over op luisteren naar wat zo'n veertig trommels aan klankrijkdom voortbrachten. Aanvankelijk waren we de les begonnen in het schattige openluchttheatertje, maar jammer genoeg moesten we door een regenbui toch uitwijken naar binnen.

Openluchttheater Mennorode

Op vrijdagavond was er de toneelvoorstelling 'Een fantastische ruïne', stuk van Els Ingeborg Smits, gespeeld door José Kuijpers en Dic van Duin.
Een lezing en gesprek over transitie, met onder meer burgerinitiatieven zoals stadsdorpen, was de maatschappelijke noot in het programma.
Maar er waren ook sportieve activiteiten. Zo ging ik om half zeven 's ochtends mee op pad met natuurgids Gerrit Rekers. Reebokjes gespot, een wild zwijn gezien en een ander - of hetzelfde - in de verte gehoord. Maar ook zonder wild was de wandeling het vroege opstaan waard. Verder heb ik getennist en enkele malen gebiljart. De plekken met een biljart zijn zeldzaam tegenwoordig, maar dit stamhotel had er een. Extra bonuspunten dus.
Dan waren er nog de goede gesprekken (zoals: wat is het doel van het leven, de vraag die tijdens het ontbijt ineens op tafel lag), aandachtig luisteren naar ervaringen of opvattingen van anderen, in stilte van de zon genieten, maar ook borrelen en onbedaarlijk lachen. 

Het Stamhotel, een bijzonder concept en voor herhaling vatbaar.
Het volgende weekend is van 11-13 oktober en dan staat het Stamhotel in Hierden.

Website Het Stamhotel
Stamhotel op Facebook