Fijnproevers

Slakken, ik kom ze niet graag tegen in mijn tuin. Ook als ze zich laf schuilhouden, verraadt dat slijmerige spoor hun aanwezigheid.
Toch stond ik vanmiddag bewonderend te kijken naar de schoonheid van een huisjesslak.

Het beestje kan het ook niet helpen dat het een slechte naam heeft, behalve bij fijnproevers van de delicatesse escargots.
Gegeten worden en eten. Ook in mijn tuin is het verwoestende effect te zien van wat er gebeurt als slakken, bij wijze van spreken, ergens hun tanden in zetten. Dat hosta's zeer in trek bij ze zijn, wist ik al lang. Sinds enkele jaren heb ik ook ligularia's in mijn tuin, vooral vanwege de prachtige bladeren.

De afgelopen week is de ligularia dentata ijverig uitgelopen, maar de slakken blijkbaar ook.
Wat me dan ergert, is dat ze niet een blad in zijn geheel verorberen, maar het slechts aanvreten, zodat het voortaan sneu oogt. Vervolgens beginnen ze weer aan een jong, vers blad. Nooit geleerd hun bordje leeg te eten.

Zucht. Het zal de natuur wel zijn. 

P.S. De huisjesslak heeft niet hoeven boeten voor het spoor van vernieling dat zijn confrères aan de overzijde van de tuin hebben getrokken. Leven en laten leven.
Maar ik kan niet beloven dat ik de komende tijd niet alsnog een huismiddeltje in stelling breng: een bierbadje waarin ze feestend ten onder gaan.