Wagenings Dictee (1)

Op woensdag 20 maart wordt voor de derde keer het Groen Wagenings Dictee gehouden. Wie individueel of met een team zijn spellingkwaliteiten wil meten met anderen, kan zich nog inschrijven. Heb je geen speltalent, doe dan ook mee, omdat je het goede doel dient: een nieuwe kinderboerderij in Wageningen. Bovendien is het ook nog eens een aangename avond waar tout Wageningen acte de présence geeft.
Deze keer ben ik gevraagd om in de jury te zitten onder voorzitterschap van burgemeester Geert van Rumund. De andere juryleden zijn: Martin Kropff (rector magnificus WUR), Kees Gast (oud-archivaris) en Ada Hink (sportraad).
Het schijnt geen erebaantje te zijn, maar we moeten vol aan de bak om naast vele correctoren de dictees van de hopelijk 200 deelnemers in korte tijd te beoordelen en in wijsheid knopen door te hakken over eventuele onvoorziene twistpunten.


Jaaroverzicht
 De Stad Wageningen 2008

 Ik ben gevraagd als schrijfster, maar het had ook gekund als winnares van het eerste Groen Wagenings Dictee in 2008. Ik was stupéfait. Bij de nabespreking kwam ik in de gauwigheid tot een pessimistische schatting van zeker 25 fouten. Toen de uitslag begon met 24 fouten voor de derde prijs lette ik al niet meer op. Tot ik mijn naam hoorde. Ik bleek er 21 gemaakt te hebben. Een van de prijzen was een prachtig beeld van serpentijn uit Zimbabwe dat nog altijd mijn woonkamer siert. En dan is er natuurlijk nog de eeuwige roem.

Ik heb een wat ongemakkelijke verhouding tot dictees. In mijn tijd als lerares Nederlands zaten ze in het lesprogramma. Bij het jaarlijkse Nationale Dictee op tv schrijf ik lang niet altijd meer mee. Is het toch onbewust vanuit enige schaamte dat ik het er met een studie Nederlands en een schrijvend leven niet beter van afbreng? Anderzijds laat het ook zien hoe ingewikkeld onze spelling is en ik weiger om tevoren te oefenen. Ik vind mezelf dan al een hele meid wanneer ik het aantal fouten weet te houden tussen 10 en 20.
Begrijp me goed, ik vind een correcte spelling belangrijk. Dat houd ik ook altijd de deelnemers voor in mijn bedrijfstrainingen schriftelijke communicatie. Zeker de spelling van de d's en t's moet je onder de knie zien te krijgen. Die fouten leiden de lezer af, maar ze maken ook lelijke vlekken op je visitekaartje. Voor andere spellingkwesties is het goed om je zwakke plekken te kennen en niet te lui te zijn om woorden op te zoeken. Het Groene Boekje is mijn meest geraadpleegde hulpmiddel bij het schrijven.
En die przewalskipaarden die in dictees komen opdraven en dwars door minutieus geciseleerde porseleinkasten heen rauzen, ik vind de vondsten van dicteeschrijvers vooral vermakelijk.
Ik ben heel benieuwd naar dit Wagenings Dictee, waarvan we als jury ook op de avond zelf pas de tekst horen.

Groen Wagenings Dictee