Hoe schrijven schrijvers?

De hele maand maart biedt de bibliotheek Wageningen een inkijkje in het schrijfproces van collega Mieke van Hooft en mij.

Vanmorgen hebben we ieder twee vitrines ingericht op de bovenverdieping. Ik vond het een heel gepuzzel om het materiaal op de beste manier te laten zien. Etaleren is ook een vak. Maar ik ben tevreden over het resultaat, het laat zien hoe (twee) schrijvers schrijven.

Afgezien van mijn afgekloven vulpen (blog 28 februari) zijn er eerste versies van - werkelijk handgeschreven - manuscripten, typoscripten vol verbeteringen en doorhalingen, maar ook foto's en ontwerpen van boekomslagen.

In de linkervitrine ligt voornamelijk werk voor volwassenen, bijvoorbeeld een kladgedicht over de Blauwe Kamer en de brochure met de aanvankelijke omslag voor de thriller Moeders mooiste.
De andere vitrine herbergt vooral mijn werk voor kinderen en jongeren. Zo is er de tekening van De Superhoofdprijs waar kinderen een fout in kunnen ontdekken. Overigens is die fout bij latere drukken hersteld, door de tekst aan te passen.

Mooi om in de andere twee vitrines te zien dat Mieke van Hooft een heel andere werkwijze heeft. Schrijf ik mijn eerste versie zowat zonder na te denken en heb ik daarna nog verschillende revisies nodig, Mieke denkt telkens na voordat ze een volgende zin opschrijft. Het resultaat is een keurig schrift dat ze daarna alleen nog maar hoeft in te tikken.
In haar vitrines liggen onder meer de eremedaille van de Nederlandse Kinderjury, eigen illustraties en een aangevreten exemplaar van De Tasjesdief, met dank aan een geletterde hond.

De vitrine-expositie is tot eind maart te zien tijdens de openingsuren van de bibliotheek. Op de jeugdafdeling beneden zijn de boeken van Mieke en mij bij elkaar gezet, een deel daarvan kan gewoon worden geleend.

Expositie bblthk Wageningen Mieke van Hooft en Annie van Gansewinkel