Wagenings Dictee (2)

Het Groen Wagenings Dictee gisteravond werd een gemoedelijke aangelegenheid, volgens de beste Wageningse tradities. Doe maar gewoon. Geen geëxalteerd onthaal van de winnaars, maar een rustige overhandiging van de prijzen die juryvoorzitter 'burgervader Van Rumund' (zo stond in het dictee) aanduidde als 'versierde flessen en boeken'.
Het was erg leuk om dit derde Wagenings Dictee een keer in de hoedanigheid van jurylid mee te maken. Naast correctoren bogen wij ons ook over de tientallen dictees die in korte tijd gecorrigeerd en soms nog eens en nog eens bekeken moesten worden. Ik zag iedereen zich met toewijding van zijn taak kwijten.
Het was een moeilijk dictee, dat NOS-weervrouw Willemijn Hoebert voorlas en vanachter de jurytafel kon ik me soms de wanhoop van de deelnemers goed voorstellen. Het woord geadoniseerd (mooi gemaakt, versierd) kende ik niet eens, en ondanks mijn katholieke afkomst was ik niet helemaal zeker van quadragesimale vastentijd en premonstratenzers. Ook wist ik geen raad met rendez-voustje en zelfs de vertrouwde straatnaam Pabstsendam had ik anders gedacht. Er waren nog meer woorden die ik vast fout had geschreven áls ik deelnemer was geweest.
Het was een grappige tekst die gemeentearchivaris Bob Kernkamp had samengesteld. Het zij hem vergeven dat hij alle Wageningers arm in arm liet tangoën. Misschien een typisch Wageningse vorm van verbroedering in deze passionele dans.
In mijn eerder blog over het dictee liet ik de woorden Tout Wageningen en acte de présence vallen. Laat die woorden er nou toch ook in staan. Geen voorkennis!
De winnaar in de categorie Individueel was Pieter van Diepen met slechts zeven fouten. Maar hij is een spellingroutinier, die ook al het grote Nationaal Dictee won. Voor deelnemers van buiten de regio zijn vooral plaatselijke namen lastig. Hij won met afstand, maar ik vind dat de andere winnaars, zowel individueel als in teams, een knappe prestatie leverden met hun 16 of 17 fouten.
Voor het goede doel, de nieuwe kinderboerderij aan het Spijk, is ruim 4000 euro bij elkaar gebracht.
De organisatie heeft bergen werk verzet en het Wagenings Dictee begint een mooie traditie te worden.


Ten slotte: (In deze betekenis los en niet aan elkaar zoals aanvankelijk als goed antwoord werd gepresenteerd. De jury besloot daarom beide spellingen goed te rekenen) de opmerkelijke spelling van mijn naambordje op de jurytafel, maar een kniesoor (ik dus) die daar op let.

Overigens zitten volgens de heersende spelling in mijn familienaam Gansewinkel twee fouten. Die s zou - inderdaad - een z moeten zijn en er moet een n na gans/ze. Volgens het reglement van het Wageningse Dictee tellen meerdere fouten in een woord echter slechts als een fout.