Kaasschaaf of kapmes

We krijgen in Wageningen een nieuw cultuurbeleid. Maar laten we ons niet rijk rekenen in crisistijd, het betekent gewoon fors bezuinigen. Jaarlijks komt er 380.000 euro minder beschikbaar voor subsidies op cultuur. Wie weet waar die bezuinigingen gehaald mogen worden, mag het zeggen.
Wij dus, de inwoners.
De gemeente heeft namelijk een adviesverzoek uitgezet bij de bevolking. Nog maar een week heb ik om mijn bijdrage in te leveren. Voor de zoveelste keer pak ik de vragenlijst ter hand en begin nog maar weer eens de inhoudelijke uitgangspunten te lezen. Ik lees over de versterking en kruisbestuiving van de diverse beleidsterreinen. Ik houd het nieuws in onze gemeente aardig bij en de uitgangspunten staan in het Nederlands. Daar heb ik zelfs voor geleerd, maar kan iemand mij uitleggen wat hier staat?

Dan maar naar de regels: ik mag in totaal 15 punten (5, 4, 3, 2, 1 punt) verdelen over 22 doelen van het gemeentelijk cultuurbeleid.
Aan de bblthk worden vijf subfuncties toegekend en ik vind ze allemaal belangrijk. Maar dan zijn meteen al mijn punten op.
Ik wil ook dat schouwburg Junushoff een volwassen aanbod houdt, amateurkunst in 't Venster mogelijk blijft, museum Casteelse Poort bestaat, cultuureducatie doorgaat. Ik wil niet alleen kijken naar mijn eigen belangen en hobby's, maar ook voor die van anderen moet ruimte zijn.
De omgekeerde kaasschaafmethode dan maar, dus veel doelen enkele armzalige puntjes toebedelen. Of toch kiezen voor een meedogenloos kapmes en dus zoveel mogelijk punten naar enkele grote doelen met hun subfuncties.
Snoeien doet groeien, maar je kunt dat ook te rigoureus doen. Wat met wortel en tak weg is, komt niet terug.

Niets staat er in de toelichting over hoe de gemeente met de uitkomsten omspringt. Ik ben bang voor cijferaars die onder het motto 'meten is weten' de universele waarheid in pacht denken te hebben.
Dit wordt een vergelijking van appels, peren, knollen en citroenen. Worden wij straks als burgers om de oren geslagen met de cijfers: we hebben het immers zelf zo gewild?
Cultuur is van onschatbare waarde, niet in cijfers en geld uit te drukken. Democratie is dat ook.
Maar je kunt er ook te ver in gaan. Langzamerhand merk ik dat ik geïrriteerd raak (en dat overkomt me niet vaak). Ik heb het gevoel dat ik nu keuzes krijg voorgelegd waarvan ik de betekenis en reikwijdte niet kan overzien.
Ik maak toch niet voor niets vol overtuiging gebruik van mijn stemrecht. In de gemeenteraad zitten mensen die mij vertegenwoordigen. Laat ze dat dan dóen en niet weer eens de hete aardappel voor zich uit schuiven. Soms snak ik naar een gemeentebestuur dat daadkrachtig knopen doorhakt. Als we het daar niet mee eens zijn, maken we alsnog gebruik van onze democratische rechten.
Ik zucht nog eens en berg de vragenlijst maar weer op. Wil ik wel meewerken aan deze onmogelijke opdracht? Er wordt me medebeslissingsrecht in de schoot geworpen en ik maak er geen gebruik van?
Ik heb nog een week.

Gemeente Wageningen: Stem op nieuw cultuurbeleid