Vol energie en geestdrift

Vol energie en geestdrift hebben Jacqueline van Bergeijk en Petra de Vree hun schouders gezet onder de tentoonstelling Point of no Return in Wageningen. In de aanloop naar de expo die op 2 november opengaat, maak ik interviews met deelnemende kunstenaars, die verschijnen in een aantal media. Gisteren verscheen het eerste interview met de twee initiatiefnemers in de Veluwepost.
Hieronder volgt het volledige verhaal.

Initiatiefnemers grote tentoonstelling ‘Point of no Return’ in Wageningen 

‘Als je niet komt, is je kans voor altijd voorbij’

WAGENINGEN - Op 2 november opent in Wageningen de tentoonstelling Point of no Return waaraan 22 kunstenaars meedoen. In interviews besteden we aandacht aan ‘the making of… Point of no Return’.

Ze zitten vol positieve energie en hun eigen ideeën smeken om uitvoering in kunst. En toch offeren de Wageningse kunstenaressen Petra de Vree en Jacqueline van Bergeijk vrijwillig maanden op om een tentoonstelling te organiseren.

Wat bezielt ze om zoveel tijd te stoppen in Point of no Return?

Het idee voor het thema vond Petra de Vree bij de Maya-voorspellingen dat op 21 december 2012 de wereld een ingrijpende omwenteling wacht. Ze heeft vijftien jaar in het buitenland gewoond en gewerkt. ‘Ik geloof zelf niet in die voorspellingen, maar ik merkte in Guatemala hoezeer het dagelijks leven doortrokken is van Maya-rituelen. Daarom wilde ik juist in 2012 iets doen met kantelpunten, keerpunten.’

Petra’s idee viel in goede aarde bij Jacqueline van Bergeijk en al snel wisten ze dat ze samen deze tentoonstelling wilden dragen. Het thema sloeg aan bij verrassend veel leden van het Platform Beroepskunstenaars Wageningen.

Jacqueline (links) en Petra

 

 

 

Kunstcoaches

Kunstenaars uit verschillende disciplines – fotografie, ruimtelijk werk, schilderijen, literatuur –werken momenteel met het thema. Ze kregen begeleiding van kunstcoaches Jos van Gessel en Ineke Kaagman.

Jacqueline: ‘De coaches hebben allerlei luikjes opengezet en daardoor lieten zij kunstenaars over hun eigen grenzen kijken. Iedere kunstenaar kan op een unieke manier met het thema omgaan. Velen hebben dan ook een bepaald moment of kantelpunt uit hun eigen leven uitgewerkt. Dat levert heel gevarieerd werk op.’

Jacqueline werkt ruimtelijk met textiel. Zij heeft haar werk voor de tentoonstelling grotendeels klaar. Petra, die meestal met klei werkt, heeft het thema inmiddels van alle kanten bekeken en uitgeprobeerd, maar ze kwam er nog niet aan toe haar eigen werk te maken.

Je kan met dit thema een dramatisch zwarte kant uit, maar zowel Petra als Jacqueline kiezen voor een positieve lading. Ze zijn het erover eens dat kunst vragen mag oproepen, twijfels mag benoemen, maar het moet niet alleen zwart zijn. Jacqueline: ‘Het leven is voor sommigen al moeilijk genoeg. Het spreekt vanzelf dat kunst niet alleen mooi moet zijn, er moet wel spanning in het werk zitten.’

‘Ik heb in de derde wereld veel ellende gezien,’ zegt Petra. ‘Daardoor voelt het voor mij elitair om ons leven hier dan zwart af te schilderen. Ik wil vooral uitgaan van wat wél mogelijk is.’

Energie

Door de organisatie schiet hun eigen werk er bij in, maar dat hebben ze er graag voor over. Petra: ‘Het geeft je zoveel energie als je ziet dat al deze kunstenaars zich aangesproken voelen door het thema.’

Waarom mogen mensen Point of no Return niet missen?

Jacqueline: ‘Het is zo’n bijzonder thema met heel uiteenlopend werk. Kom kijken en laat je verrassen.’

Petra: ‘Als je niet komt, is je kans voor altijd voorbij.’

Met recht een point of no return. 

Annie van Gansewinkel / Foto: Laurent Umans