Geheime tuin

Met gesloten ogen liet ik de najaarszon mijn wangen strelen en ik luisterde naar de vogels. Maar lang hield ik dat niet vol, te veel moois om met mijn ogen dicht te blijven zitten op die bank.

Vlinders leken zich nog even uit te sloven, bijen peurden de laatste honing uit de bloemen en de planten bloeiden nog altijd verrassend uitbundig. Het licht was mild en ik voelde me bevoorrecht dat ik daar zo stil kon zitten.

Geen rondje Binnenveld besloot ik vanmorgen en ik fietste over de Grebbedijk naar het Opheusdense veer. Oversteken met de veerpont bezorgt me altijd een flard vakantiegevoel. Over de Rijnbandijk terug naar Wageningen, tot ik ineens weer dacht aan zowat het best bewaarde - in elk geval het mooiste - geheim van de Betuwe.
Geen mens was er te zien toen ik de smeedijzeren poort openduwde. Het verraste me hoeveel bloemen er bloeiden, niet gehinderd door de kalender die op een haar na Oktober dicteert. Vrolijk geel, zoet roze en stemmig paars. Verscholen in de vijver bloeide nog een waterlelie.

Ik vind dat je zuinig moet zijn op goedbewaarde geheimen en zeker op oases van rust, want voordat je het weet zetten meubelboulevardverveelden op zondag massaal koers naar jouw stille plek.
Maar ik vind het ook asociaal om het helemaal voor mezelf te houden.


Welnu, de Kasteeltuin in Hemmen, dit jaar nog tot 31 oktober geopend.
Hou het stil!


http://www.kasteeltuinhemmen.nl/