Groei, groeier, groeist



Toen (2009)

Deze maand precies drie jaar geleden verhuisde ik weer naar een huis met tuin. Afgezien van studentenkamers en een onderbreking van zeven jaar op een flat heb ik mijn hele leven in huizen met tuinen gewoond, een zelfs met een enorme tuin. Ik heb de afgelopen drie jaar enkele ontdekkingen gedaan:
* wat is het fijn om weer op de grond te wonen
* wat is het heerlijk om een tuin te hebben
* wat houd ik toch van een vijver, die andere dieren en planten met zich meebrengt
* een tuin hoeft niet groot te zijn
* bijna alles wat wil groeien, mag groeien. Officieel onkruid herken ik wel, maar mijn definitie van onkruid is: alles wat ik niet in mijn tuin wil en wat zich ook nog eens lastig laat verwijderen
* en vooral: liever dan tuinieren zit of hang(mat) ik in mijn tuin.
Wie de foto's vergelijkt van 3 jaar geleden en nu zou eens kunnen denken dat ik groene vingers heb.

Nu

Nee hoor, een onvervalst staaltje van de vitaliteit van de natuur.

Ik vrees echter dat ik dit najaar en volgend voorjaar niet aan rigoureus tuinwerk ontkom. Dat wordt dus vijver uitbaggeren, zagen, snoeien, knippen en wieden.
Maar snoeien doet groeien. Gelukkig maar.