Met eigen ogen

B.C. Koekkoek
Waldlandschaft, 1855

Gisteren zag ik met eigen ogen een schilderij waarover ik tien jaar geleden al schreef in mijn thriller 'Moeders mooiste' (2002). Ik herinner me dat ik destijds vaag had gehoord van de schilder Koekkoek en ik zocht een schildersnaam voor een bostafereel. Vermoedelijk heb ik wel gegoogeld om te zien of B.C. Koekkoek werkelijk bossen had geschilderd.
Ik was voor het eerst in de Duitse stad Kleve, net over de grens bij Nijmegen. Voor het bezoek aan het museum Kurhaus met moderne kunst bezochten we het B.C. Koekkoek Haus. De Nederlandse schilder Koekkoek (1803-1862) verhuisde naar Kleve waar hij leefde en werkte. Bij leven had hij al succes gezien het majestueuze pand dat nu veel van zijn werk tentoonstelt, maar ook van tijdgenoten en schilderende familieleden.

Op p. 11 denkt hoofdpersoon Charlotte in haar gevangeniscel terug aan een schilderij dat ze in de prille dagen van haar relatie van Leonard had gekregen.

(...) Hij overlaadde me met attenties, niet protserig maar discreet duur. Soms kwam ik daar pas maanden later achter, zoals bij dat olieverfschilderij dat hij me gaf.
'Heb jij daar een Koekkoek hangen?' vroeg mijn vader toen hij eens bij me op bezoek was.
Ik haalde mijn schouders op. Het bostafereel was al zo bij mijn interieur gaan horen. Echt mooi vond ik het niet, maar voor mij had het de sfeer van het cafeetje in het bos die eerste dag. Mijn vader nam het schilderij van het haakje, bekeek het van alle kanten en betastte het voorzichtig.
'Ik ben er voor negentig procent zeker van dat het een echte Koekkoek is,' zei hij tenslotte. 'Hoe kom je daaraan?' En nog voordat ik antwoord kon geven: 'Van Leonard zeker.'

(...)
'Weet je wel dat het veel geld waard is?'
'Kan me niet schelen, het gaat mij om de emotionele waarde.'
Hoe kon ik hem duidelijk maken dat het me deed denken aan wat later een van de beste dagen met Leonard zou blijken.

http://www.koekkoek-haus.de/de/index.html

http://www.annievangansewinkel.nl/boeken/moeders_mooiste.cfm