'Het is mooi geweest'.
Dat lijkt me een mooi grafschrift voor als het ooit zo ver komt met mezelf. Woorden van afronding, aanvaarding en vooral dankbaarheid. Kunnen terugkijken op een mooi, rijk leven én accepteren dat het afgelopen is.
Ik hoop dat ik ook over 20 jaar nog roep dat ik 98 wil worden. Dat ik dan nog elke avond nieuwsgierig ben naar de dag van morgen, naar wat het leven me schenkt en leert, ondanks/dankzij verlies en ongemakken.
In deze periode denk ik vaak na over de dood, ook door het overlijden van mijn vader twee maanden geleden. Daardoor sprak een boek van Kristien Hemmerechts me waarschijnlijk nog meer aan.
Het heet: 'De dood heeft mij een aanzoek gedaan. Over dood, leven en liefde.'
Negen maanden lang houdt zij een openhartig dagboek bij waarin ze haar verlangen naar de dood onderzoekt. Soms lijkt het bijna een obsessie, zoals ze berichten uit de krant signaleert waarin sprake is van dood en geweld.
Maar ook de doden uit haar eigen leven houden haar intens bezig: twee kindjes, haar man Herman de Coninck en haar vader.
Tegelijkertijd proeft ze gulzig van het leven en schrijft ze over haar levenslust.
Wat volgens mij uiteindelijk helpt om ondanks verlies door te gaan, is aanvaarding. Daarover schrijft ze prachtig op p. 128:
Aanvaarding is het mooiste én droevigste gevoel (ik heb zin om te schrijven 'sentiment') dat een mens kan overkomen. Het betekent dat je geen dromen meer hebt. Je legt je neer bij de onverbiddelijke feiten. Niet alleen leg je je erbij neer, maar je neemt ze in je armen en je probeert ervan te houden.
http://annievangansewinkel.blogspot.com/2011/01/de-draad-oppakken.html
Dat lijkt me een mooi grafschrift voor als het ooit zo ver komt met mezelf. Woorden van afronding, aanvaarding en vooral dankbaarheid. Kunnen terugkijken op een mooi, rijk leven én accepteren dat het afgelopen is.
Ik hoop dat ik ook over 20 jaar nog roep dat ik 98 wil worden. Dat ik dan nog elke avond nieuwsgierig ben naar de dag van morgen, naar wat het leven me schenkt en leert, ondanks/dankzij verlies en ongemakken.
Het heet: 'De dood heeft mij een aanzoek gedaan. Over dood, leven en liefde.'
Negen maanden lang houdt zij een openhartig dagboek bij waarin ze haar verlangen naar de dood onderzoekt. Soms lijkt het bijna een obsessie, zoals ze berichten uit de krant signaleert waarin sprake is van dood en geweld.
Maar ook de doden uit haar eigen leven houden haar intens bezig: twee kindjes, haar man Herman de Coninck en haar vader.
Wat volgens mij uiteindelijk helpt om ondanks verlies door te gaan, is aanvaarding. Daarover schrijft ze prachtig op p. 128:
Aanvaarding is het mooiste én droevigste gevoel (ik heb zin om te schrijven 'sentiment') dat een mens kan overkomen. Het betekent dat je geen dromen meer hebt. Je legt je neer bij de onverbiddelijke feiten. Niet alleen leg je je erbij neer, maar je neemt ze in je armen en je probeert ervan te houden.
http://annievangansewinkel.blogspot.com/2011/01/de-draad-oppakken.html
Geen opmerkingen:
Een reactie posten