Schrijfretraite in een kapel

Een schrijfretraite, dat werkt voor mij. Niet alleen in exotische oorden als Spanje of op Curaçao, maar ook gewoon in Nederland.
Mijn schrijfretraites in het Roland Holst Huis in Bergen waren geenszins exotisch maar wel op een bijzondere plek, evenals mijn intense weken in de pastorie van Veenhuizen. Daar lag ook de kiem voor het boek waar ik nu aan werk.

Ik kan thuis altijd goed schrijven. Tuin of balkon, ook prima. Maar bij een schrijfretraite zonder ik me even af uit het gewone leven. Geen afleiding tussendoor, geen praktische klusjes waarmee ik een gebrek aan concentratie kan maskeren.
Vorige week had ik een intensieve schrijfweek in de kapel van het voormalige klooster Sancta Maria in Renkum.
Collega's Raymonde van Santen en Betty van Gelder van het Platform Beroepskunstenaars Wageningen beheren die kapel tijdelijk en ze organiseren er tentoonstellingen. Het koor is per week te huur om te schrijven. 

Ik ben bezig met een non-fictieboek, een mix van bio- en autobiografie. De werktitel is 'Vrome vrouwen' en het startpunt is het leven van mijn oudtante die haar hele leven kloosterzuster was. Meer dan 40 jaar woonde en werkte ze in het katholieke bolwerk Rolduc in Kerkrade.

Vorige week maandag toog ik naar de kapel in Renkum met de aantekeningen die ik de afgelopen maanden heb gemaakt, onder meer van mijn verblijf van drie dagen in Rolduc. 
Om 9 uur installeerde ik mijn laptop op een schrijftafel boven op het koor. En meteen begon ik te tikken. Uit mijn herinneringen puttend, en af en toe mijn aantekeningen raadplegend. Meestal op een harde kruk, een enkele keer op een klapstoel, mét een kussen. De lunch: doorgaans kort en bruinbrood met kaas. Rond 4 uur 's middags klapte ik de laptop dicht en had ik weer een paar duizend woorden geschreven in opperste concentratie. Zo ging dat vijf dagen achter elkaar. 's Avonds vooral niets bijzonders op het programma en bijtijds naar bed om de volgende ochtend weer energiek mijn bed uit te springen.

Werkelijk uitzicht op buiten had ik niet. Daarvoor zaten de ramen te hoog. Maar achter het ronde venster zag ik het groen van de bomen en daarachter wist ik de wereld. Vaag zoefde het verkeer voorbij op de N225. Binnen heerste stilte.
Een leven in het ritme en de soberheid van het klooster. Ik realiseerde me wel terdege dat het goed was om na vijf dagen weer ten volle terug te keren in het leven. Je wordt er toch een beetje raar van, die eenzelvigheid en dat ingekeerde. Maar het past wel volledig bij het onderwerp van mijn boek en de sfeer van de kapel heeft daar zeker aan bijgedragen.

Nu heb ik vele pagina's geschreven. Een half boek, een kwart? Een eerste versie pas, dat is zeker. Ik heb nog veel te schrijven, research te doen, checks en schrappen en schaven. Maar er ligt een stevig begin.
Ook deze schrijfretraite gaf me weer vleugels.

Wie meer wil weten over het huren van een schrijfplek in de kapel:
Kapelexpo Renkum op Facebook