Gele borden NS

Toen de NS aankondigden dat ze de gele informatieborden grotendeels zouden weghalen, kreeg ik daar een vervelend gevoel bij. De meeste mensen zouden een smartphone hebben én er waren de digitale informatieborden. Dat maakte die gele borden overbodig. Oké, er zou op elk station minimaal één set borden blijven staan.
Maar heus niet iedereen heeft een smartphone en wifi is ook op stations en in treinen niet altijd beschikbaar. Als er iets verandert tijdens je reis - aansluiting gemist door vertraging, komt wel eens voor -, heb je niet onmiddellijk bij elk spoor zicht op alle mogelijkheden.
Ook benut ik de gele borden nog steeds om te zien wat de frequentie en mogelijke tijden zijn voor de terugreis.
Soms is het minutenwerk en ik heb al eens ervaren hoe irritant en tijdrovend het is om trap af, trap op naar de gele borden op een ander spoor te moeten hollen.
Vandaag was er een storing aan een groot deel van de digitale borden op stations, die zich inmiddels langzaam oplost volgens dit nieuwsbericht.
Ik heb geen idee tot welke toestanden dat de hele dag heeft geleid op de stations. Maar het heeft wel mijn idee versterkt dat de NS te vroeg alvast begonnen zijn met het opruimen van die gele borden.

Persoonlijk zit ik nog wat met een geel bordje in mijn maag. Dit voorjaar kreeg ik namelijk op een zakelijke NS-bijeenkomst als relatiegeschenk een dien(st)blaadje, gemaakt van weggehaalde gele borden. In de trein terug voelde het toch enigszins alsof ik mijn principiële tegenstand tegen weghalen had verkwanseld.
Natuurlijk, recycling is een groot goed. Van dingen die we niet meer nodig hebben. Maar dat is voor mij nog lang niet onomstotelijk vastgesteld voor de reisinformatieborden.
Het 'corpus delicti' lag nog steeds ingepakt in mijn werkkamer. Het in gebruik nemen voelde bijna als verraad.
Ik zag dat de dienblaadjes inmiddels zelfs te koop zijn.

NS, is het een idee om ze te re-recyclen? Ik lever het mijne met alle plezier weer in.
Beter ten halve gekeerd dan ten hele gedwaald.