Donderdagavond kiest een commissie uit de kandidaten, die zich presenteren met onder meer een actueel gedicht over Wageningen. De uitverkorene mag zich drie jaar stadsdichter van Wageningen noemen.
Hij - of zij natuurlijk - treedt op bij hoogtijdagen in de stad en maakt een gedicht bij belangwekkende gelegenheden. Volgend jaar viert Wageningen zijn 750-jarig bestaan als stad, om maar een van de toekomstige hoogtepunten te noemen. Maar ik kan me voorstellen dat de dichter ook van zich laat horen op de treurige momenten, waarover iedereen het in de stad heeft. En dan bedoel ik niet per se het actuele feit dat Chris Hordijk gisteren toch niet The Voice of Holland heeft gewonnen.
The Voice of Wageningen is hij in elk geval wel en dat is ook eervol, evenals het me eervol lijkt om stadsdichter van Wageningen te zijn.
Voor alle duidelijkheid: ik stel me niet kandidaat. Ik hou van deze stad en ik schrijf en dicht er ook over, maar dat doe ik op mijn eigen momenten en podia.
Volgens de functieomschrijving krijgt de stadsdichter alle ruimte en zijn er geen verboden of verplichte onderwerpen. Het ligt dus niet aan de functie, het ligt aan mijn hang naar vrijheid. Ik wil geen twee heren dienen: de dichtkunst én Wageningen. Dan heb ik voortdurend het gevoel dat ik ze beide moet behagen en komt mijn eigen wezen in de knel.
Dat klinkt allemaal wat zwaar, maar een gevoel is moeilijk te verwoorden, zelfs voor een schrijver.
Ik kijk uit naar de verkiezingsavond en ben benieuwd wie de eerste stadsdichter van Wageningen wordt.
Iets voor jou? Je hebt nog enkele dagen om je aan te melden.
Stadsdichter van Wageningen worden?
Archief bblthk - discussie 2009 over stadsdichter
Ha Annie,
BeantwoordenVerwijderenduidelijk standpunt en alle respect. (Toch vind ik het jammer dat je niet meedoet).
Martinus