Gevoelige plaat

In een halfslachtige poging om iets in te lopen van mijn missing link gisteren in het rondje uiterwaarden benaderde ik de rivier vandaag via de Pabstendam en het weggetje naar Wolfswaard. In de wei ter rechterzijde stond een hele kudde schapen. Op de terugweg zag ik pas de einzelgänger die in de wei aan de overzijde stond. Het ras kon ik niet thuisbrengen, dus ik weet ook niet zeker of de horens duidden op een ram of een ooi. In elk geval vond ik het een prachtig schaap met indrukwekkende horens.
Het dier kwam naar het hek lopen en maakte een geluid dat ik interpreteerde als een vraag om aandacht. Dus hoorde ik mezelf ineens terugpraten.
Zo aanhankelijk bleef het dier me aankijken dat ik me verstoutte om onze vriendschap op de gevoelige plaat vast te leggen. Het wendde zijn hoofd af en vanaf dat moment keek het mij niet meer aan, en dus ook niet mijn lens.
Nukkig vrouwtjesgedrag of toch stoer bokkig?