Zing het met bloemen

Toen ik vanmorgen mijn pseudo-zondagse fietsronde maakte, schoten me zinnige, maar vooral onzinnige gedachten door het hoofd.


Heel in de verte - ineens - een molen



Allereerst, waar was iedereen? Waarom zat niet iedereen met het prachtige weer op de fiets? Met mijn late start om tien uur waren de dauwtrappers natuurlijk allang op hun bestemming en lagen de luilakken (andere folklore, andere datum) nog in bed.

En toen ik onderlangs de Greb even pauzeerde zag ik ineens in de verte, Kesteren vermoed ik, een molen.
Stond die er eerder ook al? Vast wel.
En al die luidkwakende kikkers overal, harder dan ooit dit voorjaar. Bezig aan een tweede leg/worp/sprong?

Ondanks de nu al historische droogte van 2011 stonden hele bossen veldboeketten te bloeien. Ik ontwaarde zelfs enkele korenbloemen. Korenbloemen, dat is van vroeger.
Blauwe korenbloe-oe-men, plukte jij voor mij.
Een everblue van ... laat me raden, Hepie en Hepie? Nee, van Zusjes De Roo.
Blauwe korenbloemen, Zusjes De Roo

Korenbloemen, die kan je tegenwoordig niet meer opnemen in je eisenpakket voor de prins op het witte paard. De arme sukkel zou stad en land moeten afreizen in zijn queeste naar deze graal. Tegenwoordig komt The Bachelor dan ook niet verder dan een afgezaagde roos.

Plotseling hoorde ik een ander onvergetelijk liedje in de berm. Margrietje, Louis Neefs 
Ach Margrietje, de rozen zullen bloeien...

Altijd weer die rozen in liedjes, terwijl er zoveel andere te bezingen bloemen zijn.

Waarom nou nooit eens een liedje over bijvoorbeeld pispotjes of jacobskruiskruid?