Stormschade op eigen erf

We hadden weer iets wezenlijks om over te praten, het noodweer dat gisteravond over ons land raasde. Alle clichés kwamen voorbij in de sociale (dan heb je dus ook a-sociale ...) media: lucifershoutjes, apocalyptische wolkenluchten en kolkende stromen.
Ik wil natuurlijk graag mijn woordje meekakelen, want ook ik leed eronder, althans mijn tuin. Hoe beschut en klein ook, - des te zieliger misschien -, hij heeft ook stormschade opgelopen. Dus vanmorgen was ik al met de zaag in de weer.

De vliegende storm had een tak uit mijn flamboyante bolacacia geslagen. Nu staat hij daar met een gehavende pruik, alsof een onoplettende kapper er zo een hap uit heeft geknipt.

En de bloemen die vorige week ongebreideld ontloken aan de yucca's in mijn voortuin, versperden half het voetpad. Zojuist heb ik die weelderigheid helaas met bindtouw moeten vastketenen.


Tja, hoe meer je hebt, hoe meer er kapot kan.
Ik vier mijn tweede zomer in dit huis en in de afgelopen twee jaar heeft de tuin een metamorfose ondergaan. Eerst kon een blind paard er nauwelijks schade aanrichten. Maar nu staan er heel veel meer planten in en die kunnen dus te lijden krijgen van droogte, nattigheid, storm.
De twee slachtoffers van deze storm stonden er overigens al toen ik hier september 2009 kwam wonen.

             VOOR                                                           NA

           
            












 
      links: augustus 2009, rechts juni 2011