Van wie was dat? We keken elkaar aan.
Zojuist hadden we in agenda's en op kladjes onze volgende bijeenkomst genoteerd en het te lezen boek: 'De 100-jarige man die uit het raam klom en verdween' van Jonas Jonasson. We hadden wel zin in wat volgens een recensie een hilarische, absurde roadnovel was.
Pennen en andere spullen werden opgeborgen, en toen lag daar dat potlood. Van jou? Van jou dan?
Niemand had het daar neergelegd, niemand had het ooit eerder gezien.
Absurd leidde tot ongemakkelijk tot hilariteit. Twijfel aan onszelf, aan elkaar. Uiteindelijk werd het tijd om het grappige raadsel te onthullen. Maar ... niets, niemand.
Opties werden afgevinkt. De sterkste hypothese was dat het potlood op de een of andere manier in het zakje bij een boekaankoop terecht was gekomen. Maar hoe kwam het dan zo bij ons op tafel?
En hoe kwamen we er weer van af?
De een was allergisch voor roze, de andere beriep zich op een jeugdtrauma. Gelukkig heeft een van ons zich opgeofferd en het meegenomen.
Ik dacht aan het voodoopoppetje dat ik ooit heb gekocht en waar ik bijna onmiddellijk weer van af wilde. Hoewel ik niet bijgelovig zeg te zijn, had ik het sterke gevoel dat ik het beter niet weg kon doen. Tot dusver is het me welgezind.
Vanmorgen dook het roze potlood onmiddellijk weer in mijn hoofd op toen ik op het pad naast mijn huis iets wonderlijks aantrof.Zomaar, vanuit het niets: een roze cirkel!
http://annievangansewinkel.blogspot.com/2011/04/losgeslagen.html
Geen opmerkingen:
Een reactie posten