Webblog

Ik ben voor bijna alles bang geweest, om maar eens een bekende dichtregel te citeren van Vasalis (gedicht: 'Angst'). En nog steeds heb ook ik mijn angsten.

Maar voor spinnen ben ik nooit van mijn leven bang geweest. Als ik ze binnenshuis aantref, zet ik met mijn blote handen allerlei levensreddende acties op touw om ze buiten de ruimte te geven. Soms lijken ze alleen niet zo veel zin in buitenlucht te hebben en kost ze dat, in een combinatie van hun tegenstribbelen en mijn onhandigheid, een ledemaat.
Vandaag trof ik bij mijn achterdeur een prachtig specimen van de kruisspin aan en niet veel later aan de bovenrand van de deur nog een. Traag sponnen zij hun webben. Terwijl ik hun activiteit bestudeerde, kwam ik er niet achter of ze bezig waren met omtrekkende bewegingen lijntjes naar elkaar te werpen. Me Tarzan, you Jane, of was het eerder een slaapverwekkende scène uit de film Arachnafobia?
Bewonderend stond ik te kijken naar hun fijne motoriek. Toen ik echter een foto wilde maken en mijn mobieltje onhandig manoeuvreerde, raakte ik even een web. Het trilde alleen licht, maar ik hoorde mezelf fluisteren: 'Sorry.'
Als dat op deze Dierendag geen gepaste eerbied is.