Heimwee

Verzekeringen weten steeds weer een nieuw gat in de markt te schieten. Een heimweeverzekering, ontbrak die nog aan ons levensgeluk?
Ik las deze week dat een organisator van vakantiekampen deze mogelijkheid nu aanbiedt aan ouders wanneer zij hun kind aanmelden. Ziek van heimwee, geld terug.
Heimwee, ik ken het zelf in de light-variant. Zowel op vakantie als weer terug thuis heb ik er last van. Ik geef er de positieve draai aan dat het goed was, daar waar ik dan niet ben.
Maar de stevige versie kan een vakantie flink vergallen en zelfs afbreken.
Voor de stoerewatjes uit mijn recente boek komt de verzekering te laat. Maar ja, dan had ik ook geen subthema voor mijn boek gehad.
Blijkbaar was heimwee wel een thema voor mij de afgelopen jaren. Er is namelijk nog een boek in de maak dat helemaal draait om heimwee. Het is een kleuterverhaal met als werktitel Logeerbeer.
De uitgeverij heeft het verhaal bij een illustrator neergelegd. Over een tijdje lees je er hier vast meer over.
http://annievangansewinkel.blogspot.com/2010/07/stoerewatjeskamp.html

Boekenkast

Zeg me wat je leest en ik zal zeggen wie je bent. Een gevleugelde uitdrukking waarvoor ik niet de volle verantwoording durf te nemen als ik voor de boekenkasten sta in mijn vriendenkring. Om over mijn eigen boekenkasten nog maar te zwijgen.

Niettemin trekt de inhoud van een boekenkast wel vaak mijn aandacht.

Schrijver en Trouw-columnist Rob Schouten schreef op 28 juli over de boekenkast in het Roland Holst Huis waar hij deze maand werkte. Kwam het Japanse spokenboek bijvoorbeeld uit het bezit van de grote dichter zelf?

Het is inderdaad een merkwaardige verzameling boeken, maar dat is ook wel gedeeltelijk verklaarbaar. Sinds 2002 wisselt het Roland Holst Huis elke maand van bewoner, een schrijver of dichter die er zich terugtrekt om te werken. Het Bert Schierbeekfonds vraagt de tijdelijke bewoners een eigen boek achter te laten, bijvoorbeeld een waarvoor het verblijf tot inspiratie heeft gediend. Dat levert een mooie staalkaart op van uiteenlopende boeken die de afgelopen jaren verschenen.

En dat maakt ook dat in dit 'buitenverblijf van de Nederlandse literatuur' (dixit Rob Schouten) mijn 'Papa zonder grenzen' in de boekenkast prijkt, achtergelaten in april 2009.

Misschien nog interessanter dan de boekenkast is de boekentafel gewijd aan het werk van Roland Holst. Daar ligt ook het gastenboek van dit schrijvershuis, waarin alle voorgangers hun ervaringen van de afgelopen maand noteren. Geploeter, geflierefluit, overpeinzingen, praktische tips, het staat er allemaal te lezen.

http://www.fondsvoordeletteren.nl/miniweb.php?mwid=20&sid=236

Kikker op wit paard

Struikel ik net bijna over een kikker in mijn tuin. Gekust?

Pas als hij op een wit paard zit, weet je het zeker!

Ik ga er dus vanuit dat het geen prins in spe was, al probeerde hij wel hogerop te komen. Heel slim koos hij daarvoor de klimop.

Toevallig schreef ik gisteren een verhaal waarin een kikker en een prins op een wit paard een rol speelden. Het verhaal is nog te pril om er al meer over te schrijven (ik bén niet bijgelovig).

Ook scharrelde mijn tuinmuis weer rond. We speelden een tijdje kiekeboe tussen de planten.

Ik vind het comfortabeler te denken dat het een veldmuis is en geen huismuis. Evenzeer blijft het een schattig diertje om te zien. Blijf jij maar lekker buiten spelen.

Stok achter de deur

Deze zomer werk ik gewoon door. Niet zielig, ik heb in april een geweldige vakantie gehad. In mijn heerlijke tuin voelt werken bovendien ook helemaal niet als werk.

Vandaag heb ik knetterhard - in een 'flow' heet dat tegenwoordig - gewerkt aan mijn nieuwe schriftelijke cursus: Schrijven met een stok achter de deur. Het is de tegenhanger van Schrijven met losse handen, die al een paar jaar in mijn cursusaanbod zit.

Soms kom ik mensen tegen die zeggen: Ik wil ook nog eens een boek schrijven. Meteen mee beginnen, zou ik zeggen.

Maar vaak staan particuliere wetten in de weg en praktische bezwaren. Onvoorziene omstandigheden, excuses, vluchtwegen, smoesjes, vertragende rituelen en omtrekkende bewegingen, ik ken ze allemaal uit eigen ervaring. Mijn nieuwe cursus wil mensen stimuleren om te beginnen met verhalen schrijven, door te gaan en af te maken.

Onder het schrijven vanmiddag bedacht ik dat ik toch echt eerst even het gras moest maaien. Ik bezie die ingeving met een milde glimlach om mezelf. Bovendien kwam er tuinierend zelfs nog een briljante gedachte op, waarvan ik overigens nog moet zien of die eeuwigheidswaarde heeft.

In elk geval: ik werk gestaag verder aan de ontwikkeling van de cursus en de deadline helpt mij daarbij. Vanaf 1 september is hij beschikbaar.

http://www.annievangansewinkel.nl/cursussen/content_001.cfm

Kiloknallers

Collega-schrijver Ted van Lieshout heeft een boeiend weblog dat ik van harte aanbeveel. Het houdt me op de hoogte van zaken die zich afspelen in de wereld van het kinderboek. Daarnaast maakt hij de lezer soms deelgenoot van alledaagse worstelingen, zoals zijn winkelervaringen bij Albert Heijn. Dat doet hij tot genoegen van veel bloglezers.
Vanmorgen bedacht ik net dat ik er al een poos niets meer over had gelezen. Zojuist zie ik echter op zijn weblog een nieuwe aflevering over Ted bij AH.
Ik winkel prima in die zaak, maar één ding moet me van het hart. Enerzijds pronkt de grootgrutter in speciale acties met fair trade producten, biologisch vlees en een scala aan 'vleesvervangers'. Maar anderzijds storen me dan de reclameboodschappen van grote hoeveelheden vlees tegen een veel te lage prijs, waarbij het dierenwelzijn op een koopje moest.
Zolang de aanbiedingen van kiloknallers schallen, houden die fair trade schappen voor mij toch iets hypocriets.
http://tedvanlieshout.web-log.nl/tedvanlieshout/2010/07/geen-bonus.html#comments

Stoerewatjeskamp

Het is er: mijn nieuwe boek 'Stoerewatjeskamp'. Uitgeverij Maretak geeft het uit in de serie Villa Alfabet Rood en het is bedoeld voor 10+. Het is een stevig boek geworden van 136 blz. met heerlijke tekeningen van Els van Egeraat.

De verlegen Noud en de stoere Kiki komen elkaar tegen in het vakantiekamp 'Krokodillen en vogeltjes'. Hun groepen krijgen meer met elkaar te maken dan ze willen. De eerste dagen zijn ze er met tegenzin. De stoeren willen helemaal niet mediteren en toneel spelen, de watjes zien niets in apenkooien en vechtsport. Als beide groepen samen survivallen, loopt het behoorlijk uit de hand.

En wat wil Moussa uit Afrika eigenlijk zeggen met zijn verhalen tijdens het djembé spelen?

Met dit boek wil ik een vlot, eigentijds verhaal vertellen, maar het gaat ook over weerbaarheid. Ed Koekebacker maakte er mooie vragen en opdrachten bij die ingaan op gedachten en emoties van de lezers.

http://www.maretak.nl/

Amsterdam

Amsterdam heeft zijn oranje tooi afgelegd. Nu is het weer gewoon Amsterdam, zij het in zomerse sferen. Muzikant Reinder van der Woude heeft zijn band met Amsterdam vastgelegd in het lied 'Amsterdam (je hebt er al zoveel gehad)'. Het luchtige filmpje staat op YouTube.
Mijn gedachten gaan niet alleen naar Amsterdam, maar ook naar het Spaanse Callosa in augustus 2003. Toen schreef ik namelijk een maandlang in een atelier van de Knecht-Drenth Fundatie, waar we met vijf schrijvers en kunstenaars een aantal huizen bewoonden in het aangename stadje vlakbij zee.
Met beeldend kunstenaar Reinder deelde ik een huis en het dakterras met zicht op de bergen. Terwijl ik in mijn atelier boven ondanks de hittegolf probeerde te schrijven, maakte Reinder beneden in zijn atelier kleurige schilderijen.
Tussen de bedrijven door speelde hij gitaar en zo maakte ik kennis met een eerdere, unplugged, versie van 'Amsterdam (je hebt er al zoveel gehad)'.
Mooie herinneringen aan scheppende mensen en een omgeving waardoor ik vanzelf gestimuleerd werd om veel én anders te schrijven. Ik kan het elke schrijver aanraden om van tijd tot tijd een andere omgeving op te zoeken. Verfrissend, zelfs als er een hittegolf heerst.
http://www.youtube.com/watch?v=h0kzmGp1QLk