Maar het wordt nu al beter, hoewel ik op dit moment vooral danig geschoven heb met tekstblokken.
In mijn eerdere blog Vrome Vrouwen terug naar de schrijftafel maakte ik de vergelijking met het blokkentorenspel Jenga, beducht dat het verhaal door die ingrepen zou instorten.
De inhoudsopgave van versie IV ben ik te lijf gegaan met een rode stift die alle verplaatsingen aangeeft voor de nieuwe versie. (foto)
Tot dusver is het verhaal ondanks dat schuiven overeind gebleven, al voelt de opzet van werkversie V nog wat wankel. Waar eerst iets stond, is nu een gat. Een hoofdstuk is verdwenen, een ander grotendeels opgedeeld over de andere. In inhoud dubbelt het soms nog, overgangen zijn niet logisch meer. Nieuwe inleidende en verbindende teksten zijn nodig. En daar tussendoor duikt geniepig af en toe de vraag op: is dit nu echt beter?
Toch zie ik nog steeds waar ik met het boek heen wil en ik heb vertrouwen, in het verhaal en in mezelf.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten