Deze zomer werk ik gewoon door. Niet zielig, ik heb in april een geweldige vakantie gehad. In mijn heerlijke tuin voelt werken bovendien ook helemaal niet als werk.
Vandaag heb ik knetterhard - in een 'flow' heet dat tegenwoordig - gewerkt aan mijn nieuwe schriftelijke cursus: Schrijven met een stok achter de deur. Het is de tegenhanger van Schrijven met losse handen, die al een paar jaar in mijn cursusaanbod zit.
Soms kom ik mensen tegen die zeggen: Ik wil ook nog eens een boek schrijven. Meteen mee beginnen, zou ik zeggen.
Maar vaak staan particuliere wetten in de weg en praktische bezwaren. Onvoorziene omstandigheden, excuses, vluchtwegen, smoesjes, vertragende rituelen en omtrekkende bewegingen, ik ken ze allemaal uit eigen ervaring. Mijn nieuwe cursus wil mensen stimuleren om te beginnen met verhalen schrijven, door te gaan en af te maken.
Onder het schrijven vanmiddag bedacht ik dat ik toch echt eerst even het gras moest maaien. Ik bezie die ingeving met een milde glimlach om mezelf. Bovendien kwam er tuinierend zelfs nog een briljante gedachte op, waarvan ik overigens nog moet zien of die eeuwigheidswaarde heeft.
In elk geval: ik werk gestaag verder aan de ontwikkeling van de cursus en de deadline helpt mij daarbij. Vanaf 1 september is hij beschikbaar.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten