De kleine prins

Er zijn enkele boeken die je hele leven meegaan, die je kunt lezen en herlezen. En elke keer ontdek je weer iets anders. Ze veranderen met je mee.
'Le petit prince'/'De kleine prins' is zo'n boek. Het is zelfs een van mijn drie onbewoond-eilandboeken. Sinds de middelbare school heb ik het waarschijnlijk al een keer of acht gelezen, deze maand nog weer.
Tijdens mijn studie Frans leerde ik ook ander werk kennen van Antoine de Saint-Exupéry, onder meer het prachtige 'Terre des hommes'. Eén citaat was destijds lang mijn lijfspreuk. Vrij vertaald: Wanneer wij ons bewust worden van onze rol, hoe klein ook, pas dan zullen we gelukkig zijn. Alleen dan kunnen we leven in vrede en sterven in vrede, want wat betekenis aan het leven geeft, geeft ook betekenis aan de dood.

De kleine prins dient al generaties kinderen en volwassenen tot inspiratiebron. Zo las ik van Jean-Jacques Suurmond 'Op reis met de kleine prins' waarin hij in gesprek gaat met de vos over de levenslessen van De kleine prins.
Van echtgenote Consuelo de Saint-Exupéry las ik 'Lettres du dimanche', brieven die ze elke zondag naar haar man schreef sinds hij in 1944 als oorlogspiloot met zijn vliegtuig spoorloos verdween.

Voor mij een tastbaar bewijs van de kracht van De kleine prins: de bankbiljetten van 50 francs die de Franse bank uitbracht. Ik koester het biljet nog altijd in een lijstje.

En dan is er nu de verfilming van het boek, waarvan ik gisteren bij de voorpremière in Wageningen was. Bij elke boekverfilming houd ik mijn hart al vast, maar wilde ik de film van mijn lievelingsboek werkelijk zien? Kon ik het ook deze keer beschouwen als een totaal ander medium of bleef het meesterwerk in boekvorm door mijn hoofd spelen?

Totaal anders ja, maar ook sterk. En zeker in deze tijd sterk, voor kinderen en volwassenen.
De raamvertellende film koestert als een schelp zijn parel: het eenvoudig getekende oorspronkelijke beeld van de kleine prins. Maar die pracht zou misschien wel verstikken in saaiheid wanneer een film lang het boek eerbiedig was uitgesponnen.
De raamvertelling is eigentijds: efficiency, technische hoogstandjes, snelsnel, zapzap, intergalactische reizen en uiteraard actiefilmscènes.
Waar het boek ophoudt, gaat de film verder. Er verschijnt een klein meisje als hoofdpersonage, ten prooi aan het strakke levensplan dat haar moeder voor haar heeft opgesteld. De piloot wordt een oude man en zelfs de kleine prins wordt ouder, erger nog: volwassen.
En toch blijft de kern van het verhaal knap overeind: vergeet als volwassene niet het kind in jezelf. Ga daarom vooral ook als volwassene kijken naar De kleine prins, én je hoeft niet per se een kind als alibi mee te nemen. Gisteren bij de middagvoorstelling was 80% volwassen. (Misschien zaten de ouders met hun kinderen in de belendende zaal naar De Minions te kijken).
De levenslessen van De kleine prins raken ook in de film, zoals: alleen met je hart zie je wat wezenlijk is.
Knap werk als een animatiefilm mij weet te ontroeren.

Film De kleine prins met trailer