De optocht in Wageningen zaterdag als voorproefje en zondag en maandag twee lange dagen in mijn moederstad Weert. En als bonus een katerig gevoel na. Net echt, alcohol had ik immers niet gedronken.
De napret overtreft de malheur trouwens royaal.
Van 's middags voor twee uur op de been om de optochten te zien tot tegen tien uur 's avonds op straat en in de kroeg(en). Dan was de pijp wel leeg.
Leuk gezelschap, prachtig weer en de goede carnavaleske stemming. Heerlijk om alleen al te genieten van ontspannen mensen die oprecht plezier hebben. Geen spoortje wrevel, laat staan ruzie.
Het dialect maakt het extra makkelijk om met mensen in gesprek te raken.
En wat grappig om in een gesprek 50 jaar terug te worden getijdmachiend. 'Bestich Annie?' Ja, maar wie was zij, die fraai uitgedoste indianenvrouw?
Haar naam zei me niks, maar de namen van klasgenoten die ze noemde, kende ik allemaal wel. Vandaag met de klassefoto erbij herken ik haar alsnog. In het feestgedruis had ik haar voornaam niet goed verstaan.
Nu is de vastentijd begonnen. Op zich wel slim aangepakt van de katholieke kerk vroeger. Wilde je mensen stimuleren tot soberheid, dan was dit het meest gunstige moment: wanneer ze schoon genoeg hadden van het feesten, waaraan een kater hen pijnlijk herinnerde.
Uit mijn jeugd herinner ik me nog levendig het vastentrommeltje. Veertig dagen snoep en koekjes bewaren, hoewel de voorraad zelden onaangeroerd Pasen haalde. Maar de intenties waren goed.
Tijdens de paasdagen volgde dan de inhaalslag met snoepen. En in een mum van tijd waren alle goede intenties verdwenen.
Ook in 2015 zijn er varianten op het vasten. Zo lees ik vandaag in dagblad Trouw een interview met een jonge vrouw die afziet van snoep en luxe etenswaren. Columnist Jean-Jacques Suurmond schreef gisteren dat hij in de vastentijd zijn lievelingslekkernij chocola afzweert.
En #vasten is dan wel geen trending topic op Twitter, maar er wordt toch over getweet.
Blog: Carnaval met mij (1)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten