maandag 2 juli 2012

Timboektoe

In augustus 2008, nog maar vier jaar geleden, was ik in Timboektoe. Stad in Mali met een magische naam die echt bestaat.

De Djinguereber-moskee
Eeuwenoude moskeeën die op de Werelderfgoedlijst van Unesco staan, kostbare manuscripten van de koran, ze vallen deze dagen ten prooi aan vernieling. Vernieling door geloofsgenoten bovendien.
In mijn ogen althans zijn het geloofsgenoten, moslims immers, maar de verschillende stromingen lezen totaal andere boodschappen en oproepen in hun gezamenlijke leidraad, de koran.
Eerder al schreef ik een blog over de gebieden in Afrika waar ik ooit was en die inmiddels terra non grata zijn. Timboektoe werd een tijd geleden voor toeristen al no go area, maar dat was vooral vanwege de strijd tussen toearegs en het leger.

Gids Timboektoe

Natuurlijk maak ik me niet alleen zorgen om wat mensen uit naam van hun geloof aanrichten aan gebouwen en handschriften.
Ik denk vooral aan de mensen in Timboektoe die ik ontmoette. Sieradenmaker Mohamed van wie ik een toearegkruisje en armband kocht, de toeareggids die ons rondleidde langs de moskeeën en door de stad. Hij bracht op mijn verzoek mijn hoofddoek 'op zijn toearegs' aan.



De vrouwen van de grote, positieve vrouwenconferentie die dagen in Timboektoe, al die andere aardige mensen van goede wil, de kindjes in de straat, wat merken ze van de gevechten, de vernielingen, de haat.
Waar zijn ze nu? Wat is hun toekomst?
Ik denk aan ze en ik hou mijn hart vast, maar wat hebben ze daar in hemelsnaam aan?

dagblad Trouw 2 juli 2012: Beeldenstorm in Timboektoe

1 opmerking:

  1. Helemaal niets, maar als meer mensen zich over dit soort dingen druk zouden maken, zou het misschien niet gebeuren. Maar ik begrijp je zorgen helemaal. Heb ze zelf ook regelmatig over allerlei onrustige gebieden gehad.

    BeantwoordenVerwijderen