Twee kerststallen

Had ik vorig jaar even twee kerstbomen, nu heb ik twee kerststallen. Voor het eerst van mijn leven kocht ik in 2010 een kerststalletje, deze week heb ik een tweede stal gekocht.

Dat was nodig omdat ik in het gelukkige bezit kwam van een kerstgroep. Nou ja, gelukkig? Het is de kerstgroep die ik al bijna mijn hele leven ken, die van mijn ouders namelijk.

Vorig jaar heb ik de beeldjes nog samen met mijn moeder uitgepakt. Mijn vader heeft later de kerstspullen mee opgeruimd en weer naar de zolder gebracht.
Dit jaar zijn onze ouders er niet meer met Kerstmis. Er kan veel veranderen in korte tijd.

Het beeld van een kerststal naast mijn kerstboom is nog wat onwennig. Maar de beelden zijn zo vertrouwd. Meer dan 50 kerstmissen waren ze erbij in onze familie. Ze zijn de kinderhandjes en al die jaren niet helemaal ongeschonden doorgekomen. Subtiele lijmresten verraden breuken en onhandige onthoofdingen. Er is wat bijgepleisterd of bijgeschilderd, maar hier en daar bladdert er toch wat af, zie ik. Volgend jaar misschien maar eens een likje verf. Niet helemaal in de geest van mijn vader, die klusjes niet uitstelde, en zeker geen jaar.

Ik herinner me dat in onze jeugd niet elk beeldje meer te redden was, maar een restant van een schaapje bleek perfect stoepkrijt.
Ook weet ik nog dat we ons bij het uitpakken soms even afvroegen: was dit nou de zwarte koning? Waarom had hij dan geen kroon en hermelijnen mantel zoals de andere twee? Een sterk gevoel voor rechtvaardigheid zit nu eenmaal in onze genen. Maar er bleek ook een zwarte herder te zijn.

Net als vroeger thuis wachten de koningen nu met hun gulle gaven nederig naast de kerststal tot ze op audiëntie mogen komen.


Delen wat je hebt, aandacht, liefde, zorgzaamheid, eenvoud. En bezinning. Dat is voor mij de essentie van de kerstgedachte.

Goede kerstdagen!



Blog 2010: Twee kerstbomen en de eerste kerststal