Terug in Egmond aan Zee en nu voor langer dan een dagje en een nachtje. Dagenlang uitwaaien en inkeren, rust en gedreven werken. Dat kan hier allemaal samengaan. Eindelijk weer de draad van mijn kinderboek 'Schelpen' oppakken en aan de slag met de zinvolle opmerkingen van mijn uitgever.
Ik hoop dat ik ook de geest krijg om weer verder te gaan met mijn 12+boek 'Winkeldochters'. En ik heb nog enkele andere onvoltooide schrijfprojecten meegebracht, plus volop lege vellen papier voor als zich iets geheel nieuws aandient.
De afgelopen periode was ik vooral druk met cursussen en bedrijfstrainingen geven, andere mensen begeleiden met schrijven. Nu mag ik zelf weer.
Als er zo'n zee van tijd voor me ligt, slaat ook altijd wel een faalangstig gevoel toe: wat als het niet lukt?
Als het niet lukt, zeg ik nu ferm, zal dat wel ergens goed voor zijn. Dan ben ik misschien aan verdiende rust toe.
Het uitwaaien lukt in elk geval. Windkracht 7 staat pal op de ramen van mijn onderkomen en het giert en tiert. Ik prijs me gelukkig met mijn vertrouwde stek hier. Als het weer te bar en boos is, hoef ik niet eens de deur uit om de woeste zee te zien. Maar ik ga ervan uit dat ik toch ook mijn trainingswandelingen kan maken deze dagen.
Terwijl ik dit schrijf, besef ik dat ik ongemerkt een to-do lijst aan het maken ben. Niet handig, ik weet immers dat dat bij het schrijven juist niet werkt. Misschien moest ik mezelf maar eens een schrijfverbod opleggen.
 |
| uitzicht vanaf het balkon |
Ik hoop dat ik ook de geest krijg om weer verder te gaan met mijn 12+boek 'Winkeldochters'. En ik heb nog enkele andere onvoltooide schrijfprojecten meegebracht, plus volop lege vellen papier voor als zich iets geheel nieuws aandient.
De afgelopen periode was ik vooral druk met cursussen en bedrijfstrainingen geven, andere mensen begeleiden met schrijven. Nu mag ik zelf weer.
Als er zo'n zee van tijd voor me ligt, slaat ook altijd wel een faalangstig gevoel toe: wat als het niet lukt?
Als het niet lukt, zeg ik nu ferm, zal dat wel ergens goed voor zijn. Dan ben ik misschien aan verdiende rust toe.
Het uitwaaien lukt in elk geval. Windkracht 7 staat pal op de ramen van mijn onderkomen en het giert en tiert. Ik prijs me gelukkig met mijn vertrouwde stek hier. Als het weer te bar en boos is, hoef ik niet eens de deur uit om de woeste zee te zien. Maar ik ga ervan uit dat ik toch ook mijn trainingswandelingen kan maken deze dagen.
Terwijl ik dit schrijf, besef ik dat ik ongemerkt een to-do lijst aan het maken ben. Niet handig, ik weet immers dat dat bij het schrijven juist niet werkt. Misschien moest ik mezelf maar eens een schrijfverbod opleggen.
Hallo Annie,
BeantwoordenVerwijderenZo te lezen zit je vol plannen. Voor je het weet is de zee van tijd nog maar een klein riviertje als je al deze plannen wilt uitvoeren.
Ik wens je veel inspiratie en (schrijf)plezier in deze stormachtige omgeving.
Groetjes, Karin