 |
| Wageningen - Bovenste Polder - 2011 |
Zoals ik die ochtend de fiets had gepakt en na een tochtje door het bos nog volop energie had om in de uiterwaarden te wandelen. Alsof het zo vanzelfsprekend is dat ik kan gaan en staan waar ik wil, dat mijn lichaam en geest het allemaal mogelijk maken. En dat terwijl mijn leeftijdgenoten of nog jongeren lijden aan chronische kwalen, of er al niet meer zijn.
 |
| Nepal - Annapurna - 2010 |
Ik stond er zondag bij het water even bij stil dat niets vanzelfsprekend is en dat het leven er van het ene op het andere moment totaal anders kan uitzien.
Dat de ouderdom minder mobiel en minder gezond maakt, ligt in de natuurlijke loop der dingen. Over tien jaar-twintig jaar koers ik onafwendbaar af op de zeventig-tachtig en, aartsoptimist of niet, mijn conditie en gezondheid zullen er gaandeweg niet beter op worden.
Maar dat wil niet zeggen, bedacht ik daar aan het water, dat ik niet meer kan genieten. Er schoten me onmiddellijk enkele oplossingen te binnen: ik laat me op een mooie herfstdag per taxi bij Nol in 't Bosch droppen, maak voor de vorm een nano-boswandeling en strijk dan in de najaarszon neer op het terras. En als ik niet meer per rollator tot de nevengeul kan komen, nodigt een bankje op de dijk ook uit tot genieten. Genieten op de vierkante meter.
Het gaat dan niet meer om ver en lang en uitdagend, maar rustig en in het moment. Genieten van het kleine, - en al wordt het kleine ooit noodgedwongen steeds kleiner en dichter bij huis -, ik wens mezelf toe dat ik die kunst blijf verstaan.
Weblog zondag 16 okt. :Warmte hamsteren
Geen opmerkingen:
Een reactie posten