600 jaar

Is 60 jaar oud? Is 600 jaar lang geleden?

Ach, in het licht van de eeuwigheid is niets oud en lang geleden. Maar mijn geboortestad Weert bestaat wel 10 keer zo lang als ik.
Na het afgelopen jubileumjaar Wageningen-750 in mijn woonplaats maak ik dit jaar af en toe het jubileumfeest van Weert mee. De Stadsagenda voor Weert staat in 2014 goed vol.
 
Het hoogtepunt valt in mei wanneer Weert groots viert dat het in 1414 marktrechten kreeg. In het eerste weekend van mei wordt de legende van de Rogstaekers opgevoerd. Rogstaekers, zo heten de Weertenaren in carnavalstijd.
Door het jaar heen zijn allerlei activiteiten zoals op 15 maart de viering van het feit dat Weert al 450 jaar een paardenmarkt heeft. Er is een uitwisseling tussen Chinese en Weerter kunstenaars en ook zijn er allerlei sportevenementen.

Het motto 'Met ons in Weert' roept op om het stadsfeest mee te maken. Onder die titel is ook al een feestlied: Het Wieërterlând Lidje.
Natuurlijk speelt de Weerter vlaai een belangrijke rol in dit jubileumjaar en is er bijvoorbeeld Weert bakt

Weert houdt Antje van de Statie sinds 1988 in ere met een pront standbeeld tegenover het station. Van 1897 tot 1926 werkte zij in de stationsrestauratie. Ze liep de treinen langs om bij treinpassagiers de echte Weerter vlaai aan de man te brengen. Haar inspanningen zetten de Weerter vlaai landelijk op de kaart.
Op 8 maart, Vrouwendag, wordt elk jaar de Antje Award uitgereikt aan een vrouw die iets bijzonders heeft gedaan voor Weert.

Tegenwoordig speelt de eigentijdse versie van Antje van de Statie een rol in het feestjaar.
 



http://www.weert600jaarstad.nl/
Verhaal Weert 600 jaar stad 

+1

Deze maand ben ik jarig. (Dank u - geen toespraken, geen bloemen). Elk jaar dat je er in gezondheid bij mag schrijven, is natuurlijk een feest waard. Toch vier ik mijn verjaardag zelden, ik ben niet zo'n feestbeest. Maar ik gedenk het wel in dankbaarheid.
 
Deze keer bereik ik een kroonjaar: 60, maar ik houd mezelf voor dat dat niet meer is dan 59+1. Leeftijd is slechts een getal. Desalniettemin krijgen kroonjaren extra aandacht, of je dat nu wilt of niet.
Ik herinner me nog goed hoe neerslachtig ik was op mijn 29e en ik 30 'moest' worden. Dat kwam vooral doordat ik het waanidee had dat je op die leeftijd onderhand wel wist hoe leven moest en wat je met je leven wilde. Destijds had ik daar minder dan ooit een idee van. Bijna klaar met de studie journalistiek. Hoe zou het gaan met die nieuwe loopbaan, en wilde ik kinderen?
Bij mijn 40e was ik na 22 jaar Tilburg net verhuisd naar Wageningen, ander werk, totaal nieuwe omgeving, nog maar net gedebuteerd, verfrissend jong alles weer.
Het werd me duidelijk dat die zelfgetrokken deadlines en grenzen onzin waren en dat gevoel had ik op mijn 50e nog sterker. Ik vond het heerlijk om 50 te worden, er was nog zoveel mogelijk. Altijd kun je iets nieuws beginnen.

Vorig jaar toen ik 59 werd, stopte een vriendin twee kaarsjes bij haar cadeautje en ik beloofde dat ik ze in dit levensjaar zou opbranden. Maar het is nog niet gebeurd (ik biecht het maar eerlijk op, Mieke).

Al heel lang heb ik de ferme hoop dat ik 98 word. Ik heb dus besloten de kaarsjes te bewaren tot mijn 95e. Voorlopig lukt het me nog wel de eventuele massa kaarsen op een eventuele taart uit te blazen. Maar tegen die tijd ben ik vast blij als het tot twee beperkt blijft. Het moet een menslievende uitvinder zijn geweest van deze cijferkaarsconstructie.
Terwijl ik zit te spelen met de twee cijfers, zie ik dat ze ook nog min of meer bruikbaar zijn met 62 of 65. Vroeger was 65 een mijlpaal, ging je met pensioen. Maar schrijvers hebben geen pensioen, in meerdere opzichten.
Of ik gebruik ze met 92? Dan heb ik waarschijnlijk toch niet meer in de gaten dat een lontje aan de onderkant zit.

60. Het blijft een onwezenlijk idee. 60 is toch van oude mensen?
Ik weet het, ik zit nog in de ontkenningsfase. Dat ik graag 98 wil worden, heeft daar wellicht ook mee te maken. En dan zijn er ook nog die bladen die vrolijk tetteren dat 60 het nieuwe 50 is. Zo zal 70 ook wel het nieuwe 60 zijn.
Hoe dan ook, ik moet het onder ogen zien: ik ben over de helft.
Voorlopig teken ik voor elk jaar dat ik er in gezondheid bij mag schrijven: +1.
 

Nogmaals: Veldeke Literatuurprijs 2013

Tweemaal feest. Op 17 november was het feest in Thorn: ik ontving de Veldeke Literatuurpries 2013. Uit handen van député Noël Lebens van Cultuur kreeg ik een mooi geldbedrag. Ook mocht ik alvast het wasmodel vasthouden waarmee kunstenares Jenny Roost uiteindelijk de trofee zou maken.

Eergisteren was het dan zover en kreeg ik het bronzen kunstwerk overhandigd. Dat gebeurde tijdens een Veldeke-bijeenkomst in de volle Ridderzaal van Kasteel Doenrade. Zo werd voor mij de prijsuitreiking in twee etappes dubbel feest.

Diezelfde avond presenteerde Veldeke ook twee boeken. Het Veldeke Jaarboek 2013 met o.m. verslagen van onderzoek naar Limburgse dialecten, maar ook literaire teksten en royaal aandacht voor schrijver Colla Bemelmans. Het andere boek is Lèste Wäörd. Tekste in 't Limburgs bie begrafenis en crematie, dat zijn weg zeker zal vinden bij afscheidsrituelen.

Het was fijn om tijdens de Veldekebijeenkomst zoveel bekenden te zien, al dan niet lid van Veldeke, en zoals altijd was het er weer Limburgs goed van vlaaien en drinken.
Mijn dankwoord gold Veldeke, mijn hechte familie en - in dankbare gedachtenis - 'pap en mam, di-j mich 't dialect, 't Wieërts, met de paplieëpel hebbe ingegaeve.'
Onnodig te zeggen hoe blij ik ben met de Veldekeprijs, zeker ook met het kunstwerk van Jenny Roost. Arno Gubbels, voorzitter van Veldeke Literair karakteriseerde haar werk met de woorden: symboliek en eenvoud.

Haar bronzen werk straalt dat ook uit.

Jenny Roost - Veldeke Trofee   - Foto: Hans Simons

In de basis geeft beweging de V uit het logo van Veldeke weer. De letters VELDEKE komen prominent uit, evenals aan de rechterkant typisch Limburgse lettercombinaties: sj-, ao, en -ke, waar Lei Heijenrath me op wees.

Onderaan dartelen en tuimelen de andere letters van het alfabet. Samen vormen die 26 letters immers het instrumentarium van de schrijver.

Tussen de letters dansen woorden uit uiteenlopende dialecten, zoals kollebloom, brônke, pesjoenkele en vreigele. Zelf mocht ik een Weerts woord aandragen. Maar vraag een schrijver niet ter plekke een mooi woord te noemen, dus gelukkig fluisterde iemand van mijn familie in: snuffeltèr. Vlinder in het Weerts, hij pronkt nu ook in het bronsgroen.

Een prachtig aandenken aan het winnen van de Veldeke Literatuurprijs waar ik heel gruëts op ben.

Website Jenny Roost
WebsiteVeldeke Limburg
Eerder blog over Veldeke Literatuurprijs 2013

Workshop Reisverhalen bij Libelle (2)

Leuk om positieve reacties te krijgen over de fonkelnieuwe online workshop Reisverhalen schrijven die ik ontwikkeld heb voor Libelle Academy. Op de homepage staat bij Tips een interview met mij aangekondigd.
De pagina op Facebook is al vaak geliked en ook meldden zich meteen cursisten.
Ik vind het een plezierige gedachte dat op dit moment al cursisten aan de slag gaan met hun reisverhaal en zich laten bemoedigen en stimuleren door mijn cursus.
Je hoeft geen schrijfervaring te hebben en ook niet de ambitie om complete boekwerken te schrijven over reizen. Anders kijken, al je zintuigen aan het werk zetten en eigenzinnig je indrukken weergeven. Afijn, lees het interview met mij maar op de site van Libelle Academy.
En heb je mijn workshop Reisverhalen gedaan? Laat eens horen wat je ervan vond.

Eerder blog over workshop Reisverhalen

Sleutel

Sleutel

Soms denk je dat je

de sleutel tot de liefde

gevonden hebt.

Tot op een dag

alle sloten

veranderd blijken.

Website Poëzieweek 

Meer over mijn gedichten 

Doek

Doek

Een stofdoek voor stof

een vaatdoek voor

een handdoek voor

en de rest van lijf en leden,

maar wat is de zin

van het leven

voor een theedoek?

Website Poëzieweek

Zandgebak

Zandgebak

Mama, voor jou

maak ik een vissentaartje

met slagroom,

en dan een schelpencakeje

met een kwalletje toe.

Wil je zien hoe ik dat doe?

Schep, schep en nog een schep,

stevig aanduwen

en dan hop

op de kop.

Het zandgebak is klaar,

mama, smullen maar.

Website Poëzieweek